1 Silloin Herra vastasi Jobille tuulispäästä ja sanoi:

3 Vyötä nyt kupeesi kuin mies; minä kysyn sinulta, opeta sinä minua.

4 Missä olit silloin, kun minä maan perustin? Ilmoita se, jos ymmärryksesi riittää.

5 Kuka on määrännyt sen mitat-tottapa sen tiedät-tahi kuka on vetänyt mittanuoran sen ylitse?

6 Mihin upotettiin sen perustukset, tahi kuka laski sen kulmakiven,

7 kun aamutähdet kaikki iloitsivat ja kaikki Jumalan pojat riemuitsivat?

8 Ja kuka sulki ovilla meren, kun se puhkesi ja kohdusta lähti,

9 kun minä panin sille pilven vaatteeksi ja synkeyden kapaloksi,

10 kun minä rakensin sille rajani, asetin sille teljet ja ovet

11 ja sanoin: 'Tähän asti saat tulla, mutta edemmäksi et; tässä täytyy sinun ylväiden aaltojesi asettua'?

12 Oletko eläissäsi käskenyt päivän koittaa tahi osoittanut aamuruskolle paikkansa,

13 että se tarttuisi maan liepeisiin ja pudistaisi jumalattomat siitä pois?

14 Silloin se muuttuu niinkuin savi sinetin alla, ja kaikki tulee kuin vaatetettuna esille;

15 jumalattomilta riistetään heidän valonsa, ja kohonnut käsivarsi murskataan.

16 Oletko astunut alas meren lähdesuonille asti ja kulkenut syvyyden kuilut?

17 Ovatko kuoleman portit sinulle paljastuneet, oletko nähnyt pimeyden portit?

18 Käsitätkö, kuinka avara maa on? Ilmoita se, jos kaiken tämän tiedät.

19 Mikä on tie sinne, kussa asuu valo, ja missä on pimeyden asuinsija,

20 että saattaisit sen alueellensa ja tuntisit polut sen majalle?

21 Kaiketi sen tiedät, sillä synnyithän jo silloin, ja onhan päiviesi luku ylen suuri!

22 Oletko käynyt lumen varastohuoneissa, ja oletko nähnyt rakeiden varastot,

23 jotka minä olen säästänyt ahdingon ajaksi, sodan ja taistelun päiväksi?

24 Mitä tietä jakaantuu valo ja itätuuli leviää yli maan?

25 Kuka on avannut kuurnan sadekuurolle ja ukkospilvelle tien,

26 niin että sataa maahan, joka on asumaton, erämaahan, jossa ei ihmistä ole,

27 niin että autio erämaa saa kylläksensä ja maa kasvaa vihannan ruohon?

28 Onko sateella isää, tahi kuka on synnyttänyt kastepisarat?

29 Kenen kohdusta on jää tullut, ja kuka on synnyttänyt taivaan härmän?

30 Vesi tiivistyy kuin kiveksi, ja syvyyden pinta sulkeutuu kiinni.

31 Taidatko solmita Otavan siteet tahi irroittaa kahleista Kalevanmiekan?

32 Voitko tuoda esiin eläinradan tähdet aikanansa ja johdattaa Seulaset lapsinensa?

33 Tunnetko taivaan lait, tahi sinäkö säädät, miten se maata vallitsee?

34 Taidatko korottaa äänesi pilviin ja saada vesitulvan peittämään itsesi?

35 Taidatko lähettää salamat menemään, niin että sanovat sinulle: 'Katso, tässä olemme'?

36 Kuka on pannut viisautta pilvenlonkiin, tahi kuka antoi pilvenhattaroille ymmärrystä?

37 Kuka on niin viisas, että laskee pilvien luvun, kuka kaataa tyhjiksi taivaan leilit,

40 (H39:2) kun ne kyyristyvät luolissansa ja ovat väijyksissä tiheikössä?

41 (H39:3) Kuka hankkii ravinnon kaarneelle, kun sen poikaset huutavat Jumalan puoleen ja lentelevät sinne tänne ruokaa vailla?

1 Então do meio dum redemoinho respondeu Jeová a Jó:

2 Quem é este que escurece o conselho Com palavras sem conhecimento?

3 Cinge, pois, os teus lombos como homem; Porque te perguntarei e tu me responderás.

4 Onde estavas tu quando eu lançava os fundamentos da terra? Dize-mo, se tens entendimento.

5 Quem lhe determinou as medidas, se é que o sabes? Ou quem estendeu sobre ela o cordel?

6 Sobre que foram firmadas as suas bases? Ou quem lhe assentou a pedra angular,

7 Quando juntas cantavam as estrelas da manhã, E jubilavam todos os filhos de Deus?

8 Ou quem encerrou com portas o mar, Quando ele rompeu e saiu da madre;

9 Quando eu lhe punha nuvens por vestidura, E escuridão por faixas,

10 E lhe tracei limites, E lhe pus ferrolhos e portas,

11 E disse: Até aqui virás, porém não mais adiante: E aqui pararão as tuas ondas orgulhosas?

12 Porventura alguma vez na tua vida deste ordens à manhã, E mostraste à aurora o seu lugar,

13 Para que pegasse nos limites da terra, E deles os ímpios fossem sacudidos?

14 A terra se transforma como o barro que é estampado; E todas as cousas se apresentam como um vestido;

15 E dos iníquos é retirada a sua luz, E quebra-se o braço levantado.

16 Acaso entraste nos mananciais do mar? Ou andaste pelos recessos do abismo?

17 Porventura te foram reveladas as portas da morte? Ou viste as portas da sombra da morte?

18 Compreendeste a largura da terra? Dize, se souberes tudo isto.

19 Onde é o caminho da morada da luz, E onde é a habitação das trevas,

20 Para que conduzas a luz ao seu lugar, E discirnas as veredas para a casa das trevas?

21 Sem dúvida sabes, porque nesse tempo eras nascido, E é grande o número dos teus dias.

22 Acaso entraste nos tesouros da neve, Ou viste os tesouros da saraiva,

23 Que tenho reservado para o tempo da angústia, Para o dia da peleja e da guerra?

24 Por que caminho se difunde a luz, Ou se espalha o vento oriental sobre a terra?

25 Quem abriu veredas para o aguaceiro, Ou caminho para o relâmpago do trovão,

26 Para fazer cair a chuva numa terra onde não há homem, No deserto em que não há gente;

27 Para fartar a terra deserta e assolada, E fazer brotar a tenra relva?

28 Acaso tem a chuva pai? Ou quem gerou as gotas do orvalho?

29 Do ventre de quem saiu o gelo? E quem deu à luz a geada do céu?

30 As águas se endurecem a modo de pedra, E a superfície do abismo se congela.

31 Podes atar as cadeias das Plêiadas, Ou soltar as ataduras do Órion?

32 Podes fazer sair as Mazarote a seu tempo? Ou guiar a Ursa com seus filhos?

33 Sabes, porventura, as ordenanças dos céus? Podes estabelecer o seu domínio sobre a terra?

34 Podes levantar a tua voz até as nuvens, Para que a abundância das águas te cubra?

35 Podes enviar os relâmpagos, para que saiam, E te digam: Aqui estamos?

36 Quem pôs sabedoria nas camadas de nuvens? Ou quem deu entendimento ao meteoro?

37 Quem pode numerar com sabedoria as nuvens? Ou quem pode esvaziar os odres do céu,

38 Quando o pó se funde numa massa E os torrões se apegam uns aos outros?

39 Caçarás, porventura, a presa para a leoa? Ou saciarás a fome dos leõezinhos,

40 Quando estão deitados nos seus covis, E ficam nas covas à espreita?

41 Quem prepara ao corvo o seu alimento, Quando os seus pintainhos clamam a Deus, E vagueiam por não terem que comer?