1 Jó respondeu então nestes termos:

2 Já ouvi muitas vezes discursos semelhantes, sois todos uns consoladores importunos.

3 Quando terão fim essas palavras atiradas ao ar? Que é que te excitava a falar?

4 Eu também podia falar como vós, se estivésseis em meu lugar. Arranjaria discursos a vosso respeito, e sacudiria a cabeça acerca de vós;

5 eu vos encorajaria verbalmente, e moveria os meus lábios sem nenhuma avareza.

6 Se falo, nem por isso se aplaca a minha dor; se calo, estará ela consolada?

7 Mas Deus me extenuou; estou aniquilado; toda a sua tropa me pegou.

8 Minha magreza tornou-se testemunho contra mim, ela depõe contra mim.

9 Sua cólera me fere e me persegue, ele range os dentes contra mim. Meus inimigos dardejam os olhos sobre mim.

10 Abrem a boca para me devorar; batem-me na face para me ultrajar, rebelam-se todos contra mim.

11 Deus me entrega aos perversos, joga-me nas mãos dos malvados.

12 Eu estava em paz, ele ma tirou, segurou-me pela nuca e me pôs em pedaços. Tomou-me como alvo.

13 Suas setas voam em volta de mim. Ele rasga meus rins sem piedade, espalha meu fel por terra.

14 Abre em mim brecha sobre brecha, ataca-me como um guerreiro.

15 Cosi um saco sobre minha pele, rolei minha fronte no pó.

16 Meu rosto está vermelho de lágrimas, a sombra da morte estende-se sobre minhas pálpebras.

17 Entretanto, não há violência em minhas mãos e minha oração é pura.

18 Ó terra, não cubras o meu sangue, e que seu grito não seja sufocado pela tumba.

19 Tenho desde já uma testemunha no céu, um defensor na alturas.

20 Minha oração subiu até Deus, meus olhos choram diante dele.

21 Que ele mesmo julgue entre o homem e Deus, entre o homem e seu semelhante!

22 Pois meus anos contados se esgotam, entro numa vereda por onde não passarei de novo.

1 Respondens autem Iob dixit:

2 " Audivi frequenter talia!onsolatores molesti omnes vos estis.

3 Numquid habebunt finem verba ventosa,aut quid te exacerbat, ut respondeas?

4 Poteram et ego similia vestri loqui,si esset anima vestra pro anima mea!Concinnarem super vos sermoneset moverem caput meum super vos.

5 Roborarem vos ore meoet motum labiorum meorum non cohiberem.

6 Si locutus fuero, non quiescet dolor meuset, si tacuero, non recedet a me;

7 nunc autem defatigavit me dolor meus,et tu vastasti omnem coetum meum.

8 Rugae meae testimonium dicunt contra me;et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi,

9 Ira eius discerpsit me et adversata est mihi,et infremuit contra me dentibus suis.Hostis meus acuit oculos suos in me.

10 Aperuerunt super me ora suaet exprobrantes percusserunt maxillam meam,simul conferti contra me.

11 Concludit me Deus apud iniquumet manibus impiorum me tradit.

12 Ego, ille quondam tranquillus, repente contritus sum.Tenuit cervicem meam, confregit meet posuit me sibi quasi in signum.

13 Circumdedit me lanceis suis,scidit lumbos meos, non pepercitet effudit in terra iecur meum.

14 Dirupit me rumpens et diruens,irruit in me quasi gigas.

15 Saccum consui super cutem meamet dimisi in terram cornu meum.

16 Facies mea rubuit a fletu,et palpebrae meae caligaverunt;

17 attamen absque iniquitate manus meae,cum haberem mundas preces.

18 Terra, ne operias sanguinem meum,neque inveniat in te locum latendi clamor meus.

19 Ecce enim in caelo testis meus,et conscius meus in excelsis.

20 Interpretes mei sunt cogitationes meae:ad Deum stillat oculus meus.

21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo,sicut iudicatur filius hominis cum collega suo.

22 Ecce enim breves anni transeunt,et semitam, per quam non revertar, ambulo.