1 Como Jó persistisse em considerar-se como um justo, estes três homens cessaram de lhe responder.

2 Então se inflamou a cólera de Eliú, filho de Baraquel, de Buz, da família de Rão; sua cólera inflamou-se contra Jó, por este pretender justificar-se perante Deus.

3 Inflamou-se também contra seus três amigos, por não terem achado resposta conveniente, dando assim culpa a Deus.

4 Como fossem mais velhos do que ele, Eliú tinha se abstido de responder a Jó.

5 Mas, quando viu que não tinham mais nada para responder, encolerizou-se.

6 Então Eliú, filho de Baraquel, de Buz, tomou a palavra nestes termos: Sou jovem em anos, e vós sois velhos; é por isso que minha timidez me impediu de manifestar-vos o meu saber.

7 Dizia comigo: A idade vai falar; os muitos anos farão conhecer a sabedoria,

8 mas é o Espírito de Deus no homem, e um sopro do Todo-poderoso que torna inteligente.

9 Não são os mais velhos que são sábios, nem os anciãos que discernem o que é justo;

10 é por isso que digo: Escutai-me, vou mostrar-vos o que sei.

11 Esperei enquanto faláveis, prestei atenção em vossos raciocínios. Enquanto discutíeis,

12 segui-vos atentamente. Mas ninguém refutou Jó, ninguém respondeu aos seus argumentos.

13 Não digais: Encontramos a sabedoria; é Deus e não um homem quem nos instrui.

14 Não foi a mim que dirigiu seus discursos, mas encontrarei outras respostas diferentes das vossas.

15 Ei-los calados, já não dizem mais nada; faltam-lhes as palavras.

16 Esperei que se calassem, que parassem e cessassem de responder.

17 É a minha vez de responder: vou também mostrar o que sei.

18 Pois estou cheio de palavras, o espírito que está em meu peito me oprime.

19 Meu peito é como o vinho arrolhado, como um barril pronto para estourar.

20 Vou falar, isto me aliviará, abrirei meus lábios para responder.

21 Não farei acepção de ninguém, não adularei este ou aquele.

22 Pois não sei bajular; do contrário, meu Criador logo me levaria.

1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Iob, eo quod iustus sibi videretur.

2 Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites de cognatione Ram; iratus est autem adversum Iob, eo quod iustum se esse diceret coram Deo.

3 Porro adversum amicos eius indignatus est, eo quod non invenissent responsionem, sed tantummodo condemnassent Iob.

4 Igitur Eliu exspectavit Iob loquentem, eo quod seniores essent, qui loquebantur;

5 cum autem vidisset Eliu quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.

6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites dixit: Iunior sum tempore,vos autem antiquiores;idcirco veritus sum et timuivobis indicare meam sententiam.

7 Dixi: Aetas loquetur,et annorum multitudo docebit sapientiam.

8 Sed, ut video, spiritus est in hominibus,et inspiratio Omnipotentis dat intellegentiam.

9 Non sunt longaevi sapientes,nec senes intellegunt iudicium.

10 Ideo dicam: Audite me,ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.

11 Exspectavi enim sermones vestros,intendi aurem in prudentiam vestram, donec investigaretis,

12 et ut vos intellegerem nitebar.Sed, ut video, non est qui possit arguere Iobet respondere ex vobis sermonibus eius.

13 Ne forte dicatis: "Invenimus sapientiam;Deus proiecit eum, non homo".

14 Non parabo mihi verba,et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.

15 Extimuerunt nec responderunt ultra;abstuleruntque a se eloquia.

16 Quoniam igitur exspectavi, et non sunt locuti,steterunt, nec ultra responderunt,

17 respondebo et ego partem meamet ostendam scientiam meam.

18 Plenus sum enim sermonibus,et coarctat me spiritus pectoris mei;

19 en venter meus quasi mustum absque spiraculo,quod lagunculas novas disrumpit.

20 Loquar et respirabo paululum,aperiam labia mea et respondebo.

21 Non accipiam personam viriet nulli homini blandiar.

22 Nescio enim blandiri,quia in brevi tolleret me Factor meus.