1 Conheces o tempo em que as cabras monteses dão à luz nos rochedos? Observaste o parto das corças?

2 Contaste os meses de sua gravidez, e sabes o tempo de seu parto?

3 Elas se abaixam e dão cria, e se livram de suas dores.

4 Seus filhos tornam-se fortes e crescem nos campos, apartam-se delas e não voltam mais.

5 Quem pôs o asno em liberdade, quem rompeu os laços do burro selvagem?

6 Dei-lhe o deserto por morada, a planície salgada como lugar de habitação;

7 ele ri-se do tumulto da cidade, não escuta os gritos do cocheiro,

8 explora as montanhas, sua pastagem, e nela anda buscando tudo o que está verde.

9 Quererá servir-te o boi selvagem, ou quererá passar a noite em teu estábulo?

10 Porás uma corda em seu pescoço, ou fenderá ele atrás de ti os teus sulcos?

11 Fiarás nele porque sua força é grande, e lhe deixarás o cuidado de teu trabalho?

12 Contarás com ele para que te traga para a casa o que semeaste, e que te encha a tua eira?

13 A asa da avestruz bate alegremente, não tem asas nem penas bondosas...

14 Ela abandona os seus ovos na terra, e os deixa aquecer no solo,

15 não pensando que um pé poderá pisá-los e que animais selvagens poderão quebrá-los.

16 É cruel com seus filhinhos, como se não fossem seus; não se incomoda de ter sofrido em vão,

17 pois Deus lhe negou a sabedoria e não lhe abriu a inteligência.

18 Mas quando alça o vôo, ri-se do cavalo e de seu cavaleiro.

19 És tu que dás o vigor ao cavalo, e foste tu que enfeitaste seu pescoço com uma crina ondulante?

20 Que o fazes saltar como um gafanhoto, relinchando terrivelmente?

21 Orgulhoso de sua força, escava a terra com a pata, atira-se à frente das armas.

22 Ri-se do medo, nada o assusta, não recua diante da espada.

23 Sobre ele ressoa a aljava, o ferro brilhante da lança e o dardo;

24 tremendo de impaciência, devora o espaço, o som da trombeta não o deixa no lugar.

25 Ao sinal do clarim, diz: Vamos! De longe fareja a batalha, a voz troante dos chefes e o alarido dos guerreiros.

26 É graças à tua sabedoria que o falcão alça o vôo, e desdobra as suas asas em direção ao meio-dia?

27 É por tua ordem que a águia levanta o vôo, e faz seu ninho nas alturas?

28 Ela habita o rochedo, e nele passa a noite, sobre a ponta rochosa e o cimo escarpado.

29 De lá espia sua presa, seus olhos penetram as distâncias.

30 Seus filhinhos se alimentam de sangue; onde quer que haja cadáveres, ali está ela.

1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petrisvel parturientes cervas observasti?

2 Dinumerasti menses conceptus earumet scisti tempus partus earum?

3 Incurvantur ad fetum et pariuntet fetus suos emittunt.

4 Impinguantur filii earum et adolescunt in campo,egrediuntur et non revertuntur ad eas.

5 Quis dimisit onagrum liberum,et vincula ipsius quis solvit?

6 Cui dedi in solitudine domumet tabernacula eius in terra salsuginis.

7 Contemnit multitudinem civitatis,clamorem exactoris non audit.

8 Explorat montes pascuae suaeet virentia quaeque perquirit.

9 Numquid volet taurus ferus servire tibiaut morabitur ad praesepe tuum?

10 Numquid alligabis taurum ferum ad arandum loro tuo,aut confringet glebas vallium post te?

11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine eiuset derelinques ei labores tuos?

12 Numquid credes illi quod revertaturet sementem in aream tuam congreget?

13 Ala struthionis laeta est,penna vero ciconiae et avolat.

14 Quando derelinquit ova sua in terra,in pulvere calefiunt.

15 Obliviscitur quod pes conculcet ea,aut bestia agri conterat.

16 Duratur ad filios suos quasi non sint sui;frustra laborans nullo timore anxiatur.

17 Privavit enim eam Deus sapientianec dedit illi intellegentiam.

18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit,deridet equum et ascensorem eius.

19 Numquid praebebis equo fortitudinemaut circumdabis collo eius iubam?

20 Numquid suscitabis eum quasi locustas?Gloria hinnitus eius terror;

21 vallem ungula fodit, exsultat audacter,in occursum pergit armatis.

22 Contemnit pavorem nec territurneque cedit gladio.

23 Super ipsum sonabit pharetra,micat hasta et acinaces.

24 Fervens et fremens sorbet terramnec consistet, cum tubae sonaverit clangor.

25 Ubi audierit bucinam, dicit: "Uah!".Procul odoratur bellum,exhortationem ducum et ululatum exercitus.

26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter,expandens alas suas ad austrum?

27 Numquid ad praeceptum tuum elevabitur aquilaet in arduis ponet nidum suum?

28 In petris manetet in praeruptis silicibus commoraturatque in culmine et arce.

29 Inde contemplatur escam,et de longe oculi eius prospiciunt.

30 Pulli eius lambent sanguinem;et, ubicumque cadaver fuerit, statim adest ".