1 "Come down and sit in the dust, virgin daughter of Babylon.

Sit on the ground without a throne, daughter of the Chaldeans.

For you will no longer be called tender and delicate.

2 Take the millstones and grind flour.

Remove your veil, lift up your skirt, uncover your legs,

and wade through the rivers.

3 Your nakedness will be uncovered.

Yes, your shame will be seen.

I will take vengeance,

and will spare no one."

4 Our Redeemer, Yahweh of Armies is his name,

is the Holy One of Israel.

5 "Sit in silence, and go into darkness,

daughter of the Chaldeans.

For you shall no longer be called

the mistress of kingdoms.

6 I was angry with my people.

I profaned my inheritance

and gave them into your hand.

You showed them no mercy.

You laid a very heavy yoke on the aged.

7 You said, ‘I will be a princess forever,’

so that you didn’t lay these things to your heart,

nor did you remember the results.

8 "Now therefore hear this, you who are given to pleasures,

who sit securely,

who say in your heart,

‘I am, and there is no one else besides me.

I won’t sit as a widow,

neither will I know the loss of children.’

9 But these two things will come to you in a moment in one day:

the loss of children and widowhood.

They will come on you in their full measure,

in the multitude of your sorceries,

and the great abundance of your enchantments.

10 For you have trusted in your wickedness.

You have said, ‘No one sees me.’

Your wisdom and your knowledge has perverted you.

You have said in your heart, ‘I am, and there is no one else besides me.’

11 Therefore disaster will come on you.

You won’t know when it dawns.

Mischief will fall on you.

You won’t be able to put it away.

Desolation will come on you suddenly,

which you don’t understand.

12 "Stand now with your enchantments

and with the multitude of your sorceries,

in which you have labored from your youth,

as if you might profit,

as if you might prevail.

13 You are wearied in the multitude of your counsels.

Now let the astrologers, the stargazers, and the monthly prognosticators stand up and save you from the things that will happen to you.

14 Behold, they are like stubble.

The fire will burn them.

They won’t deliver themselves from the power of the flame.

It won’t be a coal to warm at

or a fire to sit by.

15 The things that you labored in will be like this:

those who have trafficked with you from your youth will each wander in his own way.

There will be no one to save you.

1 Kom af en sit in die stof, jonkvrou, dogter van Babel! Sit op die grond sonder troon, dogter van die Chaldeërs! Want jy sal nie langer genoem word die vertroetelde en verw,nde nie.

2 Neem die handmeul en maal meel; slaan jou sluier op, tel die kleed op, ontbloot die been, trek deur die riviere!

3 Laat jou skaamte ontbloot word, ja, jou skande gesien word! Ek sal wraak neem en geen mens verskoon nie.

4 Ons Verlosser -- sy Naam is HERE van die leërskare, die Heilige van Israel.

5 Sit doodstil, en gaan in die duisternis, dogter van die Chaldeërs! want jy sal nie langer genoem word gebiedster van die koninkryke nie.

6 Ek was toornig op my volk, Ek het my erfdeel ontheilig en hulle in jou hand oorgegee: jy het hulle geen barmhartigheid bewys nie, op die grysaard het jy jou juk baie swaar laat druk

7 en gesê: Ek sal in ewigheid wees, gebiedster vir altyd; jy het hierdie dinge nie ter harte geneem nie, aan die einde daarvan nie gedink nie.

8 Hoor dan nou dit, wellustige wat so veilig sit, wat in jou hart sê: Dit is ek en niemand anders nie! Ek sal nie as weduwee sit of kinderloosheid ken nie.

9 Hierdie twee dinge sal dan in 'n oomblik, op een dag, oor jou kom: kinderloosheid en weduweeskap; in volle maat sal hulle jou oorval, ondanks die veelheid van jou towerye, ondanks die groot menigte van jou besweringe.

10 En jy het op jou boosheid vertrou, jy het gesê: Niemand sien my nie! Jou wysheid en jou kennis het jou verlei, sodat jy in jou hart gesê het: Ek is dit, en niemand anders nie!

11 Daarom oorval 'n onheil jou wat jy nie sal weet om te besweer nie; en 'n onheil val op jou wat jy nie kan versoen nie, en skielik oorval jou 'n verwoesting sonder dat jy dit weet.

12 Tree tog op met jou besweringe en met die menigte van jou towerye waarmee jy jou vermoei het van jou jeug af; miskien kan jy iets uitrig, miskien kan jy skrik aanjaag!

13 Jy het jou vermoei met die menigte van jou planne; laat hulle tog optree en jou red -- die wat die hemel indeel, die sterrekykers wat elke maand laat weet wat oor jou sal kom.

14 Kyk, hulle het geword soos stoppels, vuur het hulle verbrand; hulle kan hulself nie red uit die mag van die vlam nie -- dit is geen kool om by warm te word nie, geen vuur om daarvoor te sit nie!

15 Dit het jy aan hulle -- jou koopmans -- met wie jy jou vermoei het van jou jeug af; elkeen dwaal sy eie koers; niemand is daar wat jou red nie.