1 Oh that you would tear the heavens,
that you would come down,
that the mountains might quake at your presence—
2 as when fire kindles the brushwood,
and the fire causes the water to boil.
Make your name known to your adversaries,
that the nations may tremble at your presence!
3 When you did awesome things which we didn’t look for,
you came down, and the mountains quaked at your presence.
4 For from of old men have not heard,
nor perceived by the ear,
nor has the eye seen a God besides you,
who works for him who waits for him.
5 You meet him who rejoices and does righteousness,
those who remember you in your ways.
Behold, you were angry, and we sinned.
We have been in sin for a long time.
Shall we be saved?
6 For we have all become like one who is unclean,
and all our righteousness is like a polluted garment.
We all fade like a leaf;
and our iniquities, like the wind, take us away.
7 There is no one who calls on your name,
who stirs himself up to take hold of you;
for you have hidden your face from us,
and have consumed us by means of our iniquities.
8 But now, Yahweh, you are our Father.
We are the clay and you our potter.
We all are the work of your hand.
9 Don’t be furious, Yahweh.
Don’t remember iniquity forever.
Look and see, we beg you,
we are all your people.
10 Your holy cities have become a wilderness.
Zion has become a wilderness,
Jerusalem a desolation.
11 Our holy and our beautiful house where our fathers praised you
is burned with fire.
All our pleasant places are laid waste.
12 Will you hold yourself back for these things, Yahweh?
Will you keep silent and punish us very severely?
1 Ag, as U maar die hemele wou skeur, wou neerdaal, dat die berge wankel voor u aangesig
2 -- soos vuur die houtjies aan die brand steek, vuur die water laat opborrel -- om u Naam aan u teëstanders bekend te maak, sodat nasies voor u aangesig kan bewe
3 wanneer U vreeslike dinge doen waar ons nie op gehoop het nie -- as U maar wou neerdaal, sodat die berge wankel voor u aangesig!
4 Van ouds af tog het niemand dit gehoor of verneem nie, geen oog het 'n God gesien wat werksaam is vir wie op Hom wag nie, behalwe U.
5 U kom hom tegemoet wat met vreugde geregtigheid beoefen, hulle wat aan U dink op u weë. Kyk, U was toornig, en ons het gesondig; in die toestand was ons baie lank, en -- sal ons verlos word?
6 En ons het almal geword soos 'n onreine, en al ons geregtighede soos 'n besoedelde kleed; en ons het almal verdor soos blare, en ons ongeregtighede het ons weggevoer soos die wind.
7 En daar was niemand wat u Naam aangeroep het, wat hom beywer het om U aan te kleef nie; want U het u aangesig vir ons verberg en laat ons wegsmelt deur ons ongeregtighede.
8 Maar nou, HERE, U is ons Vader; ons is die klei, en U is ons Formeerder, en ons almal is die werk van u hand.
9 HERE, wees nie uitermate toornig nie, en dink nie vir ewig aan die ongeregtigheid nie; aanskou dit tog dat ons almal u volk is.
10 U heilige stede het 'n woestyn geword; Sion het 'n woestyn geword, Jerusalem 'n wildernis.
11 Ons heilige en heerlike huis waar ons vaders U geloof het, is met vuur verbrand, en al wat vir ons dierbaar was, het 'n puinhoop geword.
12 HERE, sal U by hierdie dinge U bedwing? Sal U swyg en ons uitermate verdruk?