1 My son, pay attention to my wisdom.
Turn your ear to my understanding,
2 that you may maintain discretion,
that your lips may preserve knowledge.
3 For the lips of an adulteress drip honey.
Her mouth is smoother than oil,
4 but in the end she is as bitter as wormwood,
and as sharp as a two-edged sword.
5 Her feet go down to death.
Her steps lead straight to Sheol.
6 She gives no thought to the way of life.
Her ways are crooked, and she doesn’t know it.
7 Now therefore, my sons, listen to me.
Don’t depart from the words of my mouth.
8 Remove your way far from her.
Don’t come near the door of her house,
9 lest you give your honor to others,
and your years to the cruel one;
10 lest strangers feast on your wealth,
and your labors enrich another man’s house.
11 You will groan at your latter end,
when your flesh and your body are consumed,
12 and say, "How I have hated instruction,
and my heart despised reproof.
13 I haven’t obeyed the voice of my teachers,
nor turned my ear to those who instructed me!
14 I have come to the brink of utter ruin,
among the gathered assembly."
15 Drink water out of your own cistern,
running water out of your own well.
16 Should your springs overflow in the streets,
streams of water in the public squares?
17 Let them be for yourself alone,
not for strangers with you.
18 Let your spring be blessed.
Rejoice in the wife of your youth.
19 A loving doe and a graceful deer—
let her breasts satisfy you at all times.
Be captivated always with her love.
20 For why should you, my son, be captivated with an adulteress?
Why embrace the bosom of another?
21 For the ways of man are before Yahweh’s eyes.
He examines all his paths.
22 The evil deeds of the wicked ensnare him.
The cords of his sin hold him firmly.
23 He will die for lack of instruction.
In the greatness of his folly, he will go astray.
1 My seun, luister na my wysheid, neig jou oor tot my insig,
2 dat jy volle oorleg kan behou en jou lippe kennis kan bewaar;
3 want die lippe van die vreemde vrou drup heuningstroop, en haar verhemelte is gladder as olie,
4 maar op die end is sy bitter soos wilde-als, soos 'n swaard aan weerskante skerp.
5 Haar voete daal na die dood toe af, haar treë streef na die doderyk toe.
6 Dat sy die pad na die lewe nie sou inslaan nie, wankel haar gange sonder dat sy dit weet.
7 Luister dan nou na my, julle seuns, en wyk nie af van die woorde van my mond nie.
8 Hou jou weg ver van haar af, en kom nie naby die deur van haar huis nie,
9 sodat jy nie jou bloei aan ander gee en jou jare aan een wat onbarmhartig is nie;
10 sodat vreemdes hulle nie versadig met jou vermoë en jou moeitevolle arbeid in die huis van 'n uitlander kom nie
11 en jy uiteindelik moet steun as jou liggaam en jou vlees verteer is,
12 en moet sê: Hoe het ek die tug gehaat en my hart die kastyding versmaad,
13 en nie geluister na die stem van my onderwysers en geen gehoor gegee aan die wat my geleer het nie!
14 Amper was ek heeltemal in die ongeluk, in die vergadering en die gemeente.
15 Drink water uit jou eie reënbak en strome uit jou eie put.
16 Sal jou fonteine buitentoe oorstroom, waterstrome op die pleine?
17 Hulle moet vir jou alleen wees en nie vir ander saam met jou nie.
18 Mag jou fontein geseënd wees, en verheug jou oor die vrou van jou jeug --
19 die lieflike wildsbokkie en aanvallige steenbokkie; laat haar boesem jou altyd vermaak, mag jy in haar liefde gedurigdeur bedwelmd wees.
20 Maar waarom sou jy, my seun, by 'n vreemde bedwelmd raak en die boesem van 'n ontugtige omhels?
21 Want elke mens se weë is voor die oë van die HERE, en Hy weeg al sy gange.
22 Sy eie ongeregtighede vang hom, die goddelose, en in die vangstrikke van sy sonde word hy vasgehou.
23 Hy sal sterf deur gebrek aan tug, en deur die grootheid van sy dwaasheid sal hy dwaal.