1 Toe het lifas, die Temaniet, geantwoord en gesê:

2 Sal 'n wyse man met winderige wetenskap antwoord gee en sy buik vul met oostewind --

3 deur te pleit met woorde wat nie baat en met beweringe waarmee hy niks uitrig nie?

4 Ja, jy breek die Godsvrees af en verstoor die stille oordenking voor die aangesig van God.

5 Want jou ongeregtigheid gee onderrig aan jou mond, en jy kies die taal van die listiges.

6 Jou eie mond veroordeel jou, en nie ek nie; ja, jou eie lippe getuig teen jou.

7 Is jy die eerste as mens gebore en voor die heuwels in die wêreld gebring?

8 Het jy in die raad van God afgeluister en die wysheid na jou toe getrek?

9 Wat weet jy wat ons nie weet nie? Wat verstaan jy wat in ons nie is nie?

10 Ook is daar grys hare, ook bejaardes onder ons, ryker in dae as jou vader.

11 Is die vertroostinge van God vir jou te min, en 'n woord met sagtheid jou toegespreek?

12 Waarom sleep jou hart jou weg? En waarom flikker jou oë so --

13 dat jy jou toorn rig teen God en sulke woorde uit jou mond laat uitgaan?

14 Wat is die mens, dat hy rein sou wees? En hy wat uit 'n vrou gebore is, dat hy regverdig sou wees?

15 Kyk, in sy heiliges stel Hy geen vertroue nie; ja, die hemele is nie rein in sy oë nie;

16 hoeveel minder die afskuwelike en ontaarde, die mens wat onreg drink soos water!

17 Ek wil jou inlig, luister na my; en wat ek gesien het, wil ek vertel;

18 wat die wyse manne verkondig sonder om iets te verberg, van hulle vaders af oorgelewer;

19 aan hulle alleen was die land gegee, en geen vreemdeling het nog onder hulle deurgetrek nie.

20 Al sy dae leef die goddelose in angs, ja, al die jare deur wat vir die tiran bepaal is.

21 Skrikgeluide is in sy ore; in volle vrede oorval die verwoester hom.

22 Hy glo nie dat hy uit die duisternis sal terugkeer nie; en hy is bestemd vir die swaard.

23 Hy dwaal rond en soek brood. Waar is dit? Hy weet dat gereed is, ophande, die dag van duisternis.

24 Benoudheid en angs verskrik hom; dit oorweldig hom soos 'n koning wat gereed staan vir die aanval,

25 omdat hy sy hand uitgesteek het teen God en die Almagtige getrotseer het

27 omdat hy sy gesig met sy vet oordek en 'n vetlaag op sy heupe gevorm het,

28 en verdelgde stede bewoon het, huise wat nie bewoon moes word nie, wat bestem was om puinhope te bly.

29 Hy bly nie ryk en sy vermoë hou nie stand nie, en hulle besitting buig nie soos koringare na die aarde toe nie.

30 Hy ontvlug nie die duisternis nie, die vlam laat sy spruit verdroog, en hy vergaan deur die geblaas van die mond van God.

31 Laat hom nie vertrou op nietigheid nie -- hy kom bedroë uit! -- want nietigheid sal sy vergelding wees.

32 Voor sy tyd word dit vervul, en sy palmtak bly nie meer groen nie.

33 Hy skud sy onryp druiwe af soos 'n wingerdstok en gooi sy bloeisel af soos 'n olyfboom.

34 Want die bende van die goddelose is onvrugbaar, en vuur verteer die tente van omkopery.

35 Hulle is swanger van moeite en baar onheil; en hulle skoot bring bedrog voort.

1 데만 사람 엘리바스가 대답하여 가로되

2 지혜로운 자가 어찌 헛된 지식으로 대답하겠느냐 ? 어찌 동풍으로 그 품에 채우겠느냐 ?

3 어찌 유조치 아니한 이야기, 무익한 말로 변론하겠느냐 ?

4 참으로 네가 하나님 경외하는 일을 폐하여 하나님 앞에 묵도하기를 그치게 하는구나

5 네 죄악이 네 입을 가르치나니 네가 간사한 자의 혀를 택하였구나

6 너를 정죄한 것은 내가 아니요 네 입이라 네 입술이 너를 쳐서 증거하느니라

7 네가 제일 처음 난 사람이냐 ? 산들이 있기 전에 네가 출생하였느냐 ?

8 하나님의 모의를 네가 들었느냐 ? 지혜를 홀로 가졌느냐 ?

9 너의 아는 것이 무엇이기로 우리가 알지 못하겠느냐 ? 너의 깨달은 것이 무엇이기로 우리에게는 없겠느냐 ?

10 우리 중에는 머리가 세기도 하고 연로하기도 하여 네 부친보다 나이 많은 자가 있느니라

11 하나님의 위로와 네게 온유하게 하시는 말씀을 네가 어찌 작다 하느냐 ?

12 어찌하여 네가 마음에 끌리며 네 눈을 번쩍여

13 네 영으로 하나님을 반대하고 네 입으로 말들을 내느냐

14 사람이 무엇이관대 깨끗하겠느냐 ? 여인에게서 난 자가 무엇이관대 의롭겠느냐 ?

15 하나님은 그 거룩한 자들을 믿지 아니 하시나니 하늘이라도 그의 보시기에 부정하거든

16 하물며 악을 짓기를 물 마심 같이 하는 가증하고 부패한 사람이겠느냐 ?

17 내가 네게 보이리니 나를 들으라 내가 본 것을 설명하리라

18 이는 곧 지혜로운 자들이 그 열조에게서 받아 숨기지 아니하고 전하여 온 것이라

19 이 땅은 그들에게만 주셨으므로 외인은 그들 중에 왕래하지 못하였었느니라

20 그 말에 이르기를 악인은 그 일평생에 고통을 당하며 강포자의 햇수는 작정되었으므로

21 그 귀에는 놀라운 소리가 들리고 그 형통할 때에 멸망시키는 자가 그에게 임하리니

22 그가 어두운 데서 나오기를 바라지 못하고 칼날의 기다림이 되느니라

23 그는 유리하며 식물을 구하여 이르기를 어디 있느냐 ? 하며 흑암한 날이 가까운 줄을 스스로 아느니라

24 환난과 고통이 그를 두렵게 하며 싸움을 준비한 왕처럼 그를 쳐서 이기리니

25 이는 그 손을 들어 하나님을 대적하며 교만하여 전능자를 배반함이니라

26 그는 목을 굳게 하고 두터운 방패로 하나님을 치려고 달려가나니

27 그 얼굴에는 살이 찌고 허리에는 기름이 엉기었고

28 그는 황무한 성읍, 사람이 살지 아니하는 집, 돌 무더기가 될 곳에 거하였음이니라

29 그는 부요하지 못하고 재산이 항상 있지 못하며 그 산업이 땅에서 증식하지 못할 것이며

30 흑암한 데를 떠나지 못하리니 불꽃이 그 가지를 말릴 것이라 하나님의 입김에 그가 떠나리라

31 그는 스스로 속아 허망한 것을 믿지 말 것은 허망한 것이 그의 보응이 될 것임이라

32 그의 날이 이르기 전에 그 일이 이룰 것인즉 그 가지가 푸르지 못하리니

33 포도열매가 익기 전에 떨어짐 같고 감람 꽃이 곧 떨어짐 같으리라

34 사곡한 무리는 결실이 없고 뇌물을 받는 자의 장막은 불탈 것이라

35 그들은 악한 생각을 배고 불의를 낳으며 마음에 궤휼을 예비한다 하였느니라