1 Halleluja! Loof die HERE, want Hy is goed, want sy goedertierenheid is tot in ewigheid.

2 Wie kan die magtige dade van die HERE uitspreek, al sy roem verkondig?

3 Welgeluksalig is hulle wat die reg bewaar, die wat altyd geregtigheid doen.

4 Dink aan my, o HERE, na die welbehae in u volk, besoek my met u heil,

5 dat ek kan aanskou die geluk van u uitverkorenes, dat ek bly kan wees in die blydskap van u volk, my kan beroem met u erfdeel.

6 Ons het gesondig, saam met ons vaders; ons het verkeerd gedoen, goddeloos gehandel.

7 Ons vaders in Egipte het nie ag gegee op u wonders, hulle het nie gedink aan die menigte van u goedertierenhede nie, maar was wederstrewig by die see, by die Skelfsee.

8 Maar Hy het hulle verlos om sy Naam ontwil, om sy mag bekend te maak.

9 En Hy het die Skelfsee gedreig, sodat dit opgedroog het, en hulle deur die watervloede laat gaan soos deur 'n woestyn.

10 En Hy het hulle verlos uit die hand van die hater en hulle bevry uit die hand van die vyand.

11 En die waters het hulle teëstanders oordek: nie een van hulle het oorgebly nie.

12 Toe het hulle aan sy woorde geglo, hulle het sy lof gesing.

13 Maar hulle het gou sy werke vergeet, op sy raadsbesluit nie gewag nie.

14 En hulle het baie begerig geword in die woestyn en God versoek in die wildernis.

15 Toe het Hy hulle gegee wat hulle gevra het, maar in hulle siel 'n maerte gestuur.

16 En hulle was in die laer afgunstig op Moses, op A„ron, die heilige van die HERE.

17 Die aarde het oopgegaan en Datan verslind en die bende van Ab¡ram oordek.

18 En 'n vuur het gebrand onder hulle bende, 'n vlam die goddelose aan die brand gesteek.

19 Hulle het by Horeb 'n kalf gemaak en gebuig voor 'n gegote beeld.

20 En hulle het hul Heerlikheid verruil vir die afbeelding van 'n bees wat gras eet.

21 Hulle het God vergeet, hulle Verlosser, wat groot dinge gedoen het in Egipte,

22 wonders in die land van Gam, vreeslike dinge by die Skelfsee.

23 Toe het Hy gesê dat Hy hulle sou verdelg, as Moses, sy uitverkorene, nie voor sy aangesig in die bres gaan staan het om sy grimmigheid af te keer, dat Hy nie sou vernietig nie.

24 Hulle het ook die kosbare land versmaad, sy woord nie geglo nie;

25 en hulle het gemurmureer in hul tente, na die stem van die HERE nie geluister nie.

26 Toe het Hy sy hand teen hulle opgehef om hulle neer te slaan in die woestyn,

27 en om hulle nageslag te versprei onder die nasies en hulle te verstrooi in die lande.

28 Ook het hulle hul aan Ba„l-Peor gekoppel en die offerandes aan die dooies geëet;

29 en hulle het die HERE geterg deur hul dade, sodat 'n plaag onder hulle uitgebreek het.

30 Toe het P¡nehas opgetree en gerig geoefen, en die plaag het opgehou;

31 en dit is hom gereken tot geregtigheid, van geslag tot geslag tot in ewigheid.

32 Hulle het Hom ook vertoorn by die waters van M,riba, en dit het met Moses sleg gegaan om hulle ontwil;

33 want hulle was wederstrewig teen sy Gees, sodat hy onverskillig gepraat het met sy lippe.

34 Hulle het die volke nie verdelg soos die HERE aan hulle gesê het nie,

35 maar hul met die heidene vermeng en hulle werke geleer.

36 En hulle het hulle afgode gedien, en dit het vir hulle 'n strik geword.

37 Bowendien het hulle hul seuns en hul dogters aan die duiwels geoffer

38 en onskuldige bloed vergiet -- die bloed van hul seuns en hul dogters wat hulle aan die afgode van Kana„n geoffer het -- sodat die land deur bloedskuld ontheilig is.

39 En hulle het onrein geword deur hul werke en gehoereer deur hul dade.

40 Toe het die toorn van die HERE ontvlam teen sy volk, en Hy het 'n afsku gekry van sy erfdeel.

41 En Hy het hulle in die hand van die heidene gegee, en hulle haters het oor hulle geheers;

42 en hulle vyande het hulle verdruk, sodat hulle onder hul hand moes buig.

43 Hy het hulle baiekeer gered; maar hulle was wederstrewig in hulle voorneme. So het hulle dan weggesink deur hul ongeregtigheid.

44 Nogtans het Hy hulle benoudheid aangesien toe Hy hulle smeking gehoor het;

45 en Hy het tot hulle beswil aan sy verbond gedink en berou gekry na die veelheid van sy goedertierenhede.

46 En Hy het hulle medelyde laat vind by almal wat hulle as gevangenes weggevoer het.

47 Verlos ons, HERE onse God, en versamel ons uit die nasies, dat ons u heilige Naam kan loof en ons beroem in u lof!

48 Geloofd sy die HERE, die God van Israel, van ewigheid tot ewigheid! En laat die hele volk sê: Amen. Halleluja!

1 Halleluja! Kiittäkää Herraa! Hän on hyvä, iäti kestää hänen armonsa.

2 Kuka voi sanoiksi pukea Herran voimateot, kuka voi häntä kyllin ylistää?

3 Onnellisia ne, jotka elävät vanhurskaasti, jotka aina tekevät niin kuin oikein on.

4 Herra, sinä olet armollinen kansallesi -- muistathan myös minua! Auta minua, ota minut huomaasi,

5 että saisin kokea valittujesi onnen, että saisin iloita, kun sinun kansasi iloitsee, ja ylistää osaani sinun omiesi kanssa.

6 Me olemme tehneet syntiä, niin kuin isämmekin, pahoin me olemme tehneet, eläneet jumalattomasti.

7 Kun isämme olivat Egyptissä, he eivät ymmärtäneet sinun tunnustekojasi. Vaikka monin tavoin osoitit uskollisuutesi, he eivät sitä mieleensä painaneet. Kaislamerellä he kapinoivat sinua vastaan.

8 Mutta Herra pelasti heidät, nimensä kunnian tähden, hän osoitti voimansa ja suuruutensa.

9 Hän käski Kaislamerta, ja se kuivui, ja hän kuljetti heidät syvyyksien halki, merenpohjaa pitkin kuin aavikkotietä.

10 Hän pelasti heidät vainoojien käsistä, vapautti heidät vihollisen vallasta.

11 Vedet peittivät heidän ahdistajansa, ainoakaan ei jäänyt henkiin.

12 Silloin isämme uskoivat hänen sanansa ja lauloivat hänelle kiitosta.

13 Mutta kohta he taas unohtivat hänen tekonsa, eivät odottaneet hänen neuvojaan.

14 Autiomaassa he kävivät ahnaiksi ja koettelivat Jumalaa.

15 Hän antoi heille, mitä he pyysivät, mutta istutti heihin hivuttavan taudin.

16 Leirissä kansa alkoi kadehtia Moosesta ja Aaronia, Jumalan pyhää.

17 Silloin maa aukeni ja nieli Datanin, hautasi alleen Abiramin joukon.

18 Tuli leimahti leirin keskellä, liekki poltti jumalattomat.

19 Horebin juurella he valoivat sonnin ja kumarsivat tekemäänsä patsasta.

20 He vaihtoivat Herran, Kunniansa, ruohoa syövän naudan kuvaan.

21 He unohtivat Jumalan, pelastajansa, hänet, joka teki suuria Egyptissä,

22 Haamin maassa ihmeellisiä töitä, pelottavia tekoja Kaislamerellä.

23 Vihassaan Herra aikoi hävittää heidät, mutta Mooses, hänen valittunsa, astui hänen eteensä ja suojeli heitä, taivutti hänet säästämään kansan.

24 He väheksyivät ihanaa maata, he eivät uskoneet Herran sanaa

25 vaan nurisivat teltoissaan eivätkä tahtoneet totella Herraa.

26 Silloin Herra kohotti kätensä tuhotakseen heidät autiomaassa

27 ja heittääkseen heidän lapsensa kansojen sekaan, hajalle vieraisiin maihin.

28 He antautuivat palvelemaan Baal-Peoria ja söivät kuolleille kuville tuotuja uhreja.

29 He vihastuttivat Herran teoillaan, ja siksi vitsaus iski heihin.

30 Mutta kansan keskeltä nousi Pinehas -- hän langetti tuomion, ja vitsaus väistyi.

31 Tämän tähden hänet katsotaan vanhurskaaksi, iäti, polvesta polveen.

32 Meribassa, missä vedet virtasivat, he vihastuttivat Herran. Mooses joutui kärsimään heidän takiaan,

33 kun he saivat hänet menettämään malttinsa ja hän puhui sanojaan punnitsematta.

34 He eivät hävittäneet kansoja, jotka Herra oli käskenyt hävittää,

35 vaan veljeilivät vieraiden kansojen kanssa ja ottivat oppia niiden menoista.

36 He palvoivat vieraita jumalia ja joutuivat niiden pauloihin.

37 He uhrasivat poikiaan ja tyttäriään hengille,

38 poikiensa ja tyttäriensä veren he uhrasivat Kanaanin jumalille. He vuodattivat viatonta verta, ja maa saastui.

39 He tahrasivat itsensä teoillaan, kun he olivat uskottomia Herralle.

40 Niin Herran viha syttyi, hän ei enää sietänyt omaa kansaansa.

41 Hän antoi sen vieraiden kansojen käsiin, vihamiesten orjuuteen.

42 Viholliset ahdistivat israelilaisia, ja heidän oli nöyrryttävä vieraiden valtaan.

43 Yhä uudestaan Herra pelasti heidät. Silti he kapinoivat ja toimivat halujensa mukaan, vajosivat syntiin yhä syvemmälle.

44 Mutta Herra näki heidän ahdinkonsa ja kuuli heidän avunhuutonsa.

45 Hän muisti liittonsa ja armahti heitä, osoitti suuren laupeutensa.

46 Hän taivutti heille suopeiksi ne, jotka olivat vieneet heidät vankeuteen.

47 Pelasta meidät, Herra, meidän Jumalamme, saata meidät yhteen kansojen keskeltä! Silloin saamme ylistää pyhää nimeäsi ja riemuiten kiittää sinua.

48 Ylistetty olkoon Herra, Israelin Jumala, iankaikkisesta iankaikkiseen! Koko kansa sanokoon: Aamen. Halleluja!