35 E, naquele dia, sendo já tarde, disse-lhes: Passemos para a outra margem. 36 E eles, deixando a multidão, o levaram consigo, assim como estava, no barco; e havia também com ele outros barquinhos. 37 E levantou-se grande temporal de vento, e subiam as ondas por cima do barco, de maneira que já se enchia de água. 38 E ele estava na popa dormindo sobre uma almofada; e despertaram-no, dizendo-lhe: Mestre, não te importa que pereçamos? 39 E ele, despertando, repreendeu o vento e disse ao mar: Cala-te, aquieta-te. E o vento se aquietou, e houve grande bonança. 40 E disse-lhes: Por que sois tão tímidos? Ainda não tendes fé? 41 E sentiram um grande temor e diziam uns aos outros: Mas quem é este que até o vento e o mar lhe obedecem?
35 Un am Obend am gliche Dag sait da zue nene: Len uns(us) überifahre.
36 Un sie len d Lit goh un nähmä nen mit, we na im Boot war, un s ware noh anderi Boot bi nem.
37 Un s kummt ä großä Windwirbel, un d Wellä hän ins Boot gschlage, so daß ses Boot scho voll worde isch.
38 Un na war hine im Boot un het gschlofe uf fenem Kissi. Un sie weckte nen uf un sage zue nem: Meischta, frogsch dü nit dnohch, daß ma umkomme?
39 Un na schtodt uf un bedroht d Wind un sait zum Meer: Rueig un schwig! Un dr Wind härt uf, un s isch ä großi Schtili.
40 Un na sait zue nene: Was sin na d so angschthase? Hen na d noh kei Glaube?
41 De aba firchte sich noh ärger un sage undre einander: Wer isch der? Au d Wind un s Meer sin nem hörig!