1 Eyüp şöyle yanıtladı:

2 ‹‹Biliyorum, gerçekten öyledir, 2 Ama Tanrının önünde insan nasıl haklı çıkabilir?

3 Biri Onunla tartışmak istese, 2 Binde bir bile Ona yanıt veremez.

4 Onun bilgisi derin, gücü eşsizdir, 2 Kim Ona direndi de ayakta kaldı?

5 O dağları yerinden oynatır da, 2 Dağlar farkına varmaz, 2 Öfkeyle altüst eder onları.

6 Dünyayı yerinden oynatır, 2 Direklerini titretir.

7 Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, 2 Yıldızları mühürler.

8 Odur tek başına gökleri geren, 2 Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.

9 Büyük Ayıyı, Oryonu, Ülkeri, 2 Güney takımyıldızlarını yaratan Odur.

10 Anlayamadığımız büyük işler, 2 Sayısız şaşılası işler yapan Odur.

11 İşte, yanımdan geçer, Onu göremem, 2 Geçip gider, farkına bile varmam.

12 Evet, O avını kaparsa, kim Onu durdurabilir? 2 Kim Ona, ‹Ne yapıyorsun› diyebilir?

13 Tanrı öfkesini dizginlemez, 2 Rahavın yardımcıları bile 2 Onun ayağına kapanır. güçlerini simgeleyen bir deniz canavarı.

14 ‹‹Nerde kaldı ki, ben Ona yanıt vereyim, 2 Onunla tartışmak için söz bulayım?

15 Haklı olsam da Ona yanıt veremez, 2 Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.

16 Onu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, 2 Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.

17 O beni kasırgayla eziyor, 2 Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.

18 Soluk almama izin vermiyor, 2 Ancak beni acıya doyuruyor.

19 Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! 2 Adalet sorunuysa, kim Onu mahkemeye çağırabilir?

20 Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, 2 Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.

21 ‹‹Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, 2 Yaşamımı hor görüyorum.

22 Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, 2 ‹O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.›

23 Kırbaç ansızın ölüm saçınca, 2 O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.

24 Dünya kötülerin eline verilmiş, 2 Yargıçların gözünü kapayan Odur. 2 O değilse, kimdir?

25 ‹‹Günlerim koşucudan çabuk, 2 İyilik görmeden geçmekte.

26 Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, 2 Avının üstüne süzülen kartal gibi.

27 ‹Acılarımı unutayım, 2 Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim› desem,

28 Bütün dertlerimden yılarım, 2 Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.

29 Madem suçlanacağım, 2 Neden boş yere uğraşayım?

30 Sabun otuyla yıkansam, 2 Ellerimi kül suyuyla temizlesem,

31 Beni yine pisliğe batırırsın, 2 Giysilerim bile benden tiksinir.

32 O benim gibi bir insan değil ki, 2 Ona yanıt vereyim, 2 Birlikte mahkemeye gideyim.

33 Keşke aramızda bir hakem olsa da, 2 Elini ikimizin üstüne koysa!

34 Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, 2 Dehşeti beni yıldırmasın.

35 O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım, 2 Ama bu durumda bir şey yapamam.

1 Allora Giobbe rispose e disse:

2 "Sì, certo, io so ch’egli e così; e come sarebbe il mortale giusto davanti a Dio?

3 Se all’uomo piacesse di piatir con Dio, non potrebbe rispondergli sovra un punto fra mille.

4 Dio è savio di cuore, è grande in potenza; chi gli ha tenuto fronte e se n’è trovato bene?

5 Egli trasporta le montagne senza che se ne avvedano, nel suo furore le sconvolge.

6 Egli scuote la terra dalle sue basi, e le sue colonne tremano.

7 Comanda al sole, ed esso non si leva; mette un sigillo sulle stelle.

8 Da solo spiega i cieli, e cammina sulle più alte onde del mare.

9 E’ il creatore dell’Orsa, d’Orione, delle Pleiadi, e delle misteriose regioni del cielo australe.

10 Egli fa cose grandi e imperscrutabili, maraviglie senza numero.

11 Ecco, ei mi passa vicino, ed io nol veggo; mi scivola daccanto e non me n’accorgo.

12 Ecco afferra la preda, e chi si opporrà? Chi oserà dirgli: "Che fai?"

13 Iddio non ritira la sua collera; sotto di lui si curvano i campioni della superbia.

14 E io, come farei a rispondergli, a sceglier le mie parole per discuter con lui?

15 Avessi anche ragione, non gli replicherei, ma chiederei mercé al mio giudice.

16 S’io lo invocassi ed egli mi rispondesse, non però crederei che avesse dato ascolto alla mia voce;

17 egli che mi piomba addosso dal seno della tempesta, che moltiplica senza motivo le mie piaghe,

18 che non mi lascia riprender fiato, e mi sazia d’amarezza.

19 Se si tratta di forza, ecco, egli è potente; se di diritto, ei dice: "Chi mi fisserà un giorno per comparire"?

20 Fossi pur giusto, la mia bocca stessa mi condannerebbe; fossi pure integro, essa mi farebbe dichiarar perverso.

21 Integro! Sì, lo sono! di me non mi preme, io disprezzo la vita!

22 Per me è tutt’uno! perciò dico: "Egli distrugge ugualmente l’integro ed il malvagio.

23 Se un flagello, a un tratto, semina la morte, egli ride dello sgomento degli innocenti.

24 La terra è data in balìa dei malvagi; ei vela gli occhi ai giudici di essa; se non è lui, chi è dunque"?

25 E i miei giorni se ne vanno più veloci d’un corriere; fuggono via senz’aver visto il bene;

26 passan rapidi come navicelle di giunchi, come l’aquila che piomba sulla preda.

27 Se dico: "Voglio dimenticare il mio lamento, deporre quest’aria triste e rasserenarmi,"

28 sono spaventato di tutti i miei dolori, so che non mi terrai per innocente.

29 Io sarò condannato; perché dunque affaticarmi invano?

30 Quand’anche mi lavassi con la neve e mi nettassi le mani col sapone,

31 tu mi tufferesti nel fango d’una fossa, le mie vesti stesse m’avrebbero in orrore.

32 Dio non è un uomo come me, perch’io gli risponda e che possiam comparire in giudizio assieme.

33 Non c’è fra noi un arbitro, che posi la mano su tutti e due!

34 Ritiri Iddio d’addosso a me la sua verga; cessi dallo spaventarmi il suo terrore;

35 allora io parlerò senza temerlo, giacché sento di non essere quel colpevole che sembro.