1 Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

2 ‹‹Ne zamana dek böyle konuşacaksın? 2 Sözlerin sert rüzgar gibi.

3 Tanrı adaleti saptırır mı, 2 Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

4 Oğulların ona karşı günah işlediyse, 2 İsyanlarının cezasını vermiştir.

5 Ama sen gayretle Tanrıyı arar, 2 Her Şeye Gücü Yetene yalvarırsan,

6 Temiz ve doğruysan, 2 O şimdi bile senin için kolları sıvayıp 2 Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

7 Başlangıcın küçük olsa da, 2 Sonun büyük olacak.

8 ‹‹Lütfen, önceki kuşaklara sor, 2 Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

9 Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, 2 Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

10 Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, 2 İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

11 ‹‹Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? 2 Susuz yerde saz büyür mü?

12 Henüz yeşilken, kesilmeden, 2 Otlardan önce kururlar.

13 Tanrıyı unutan herkesin sonu böyledir, 2 Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

14 Onun güvendiği şey kırılır, 2 Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

15 Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, 2 Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

16 Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, 2 Dalları bahçenin üzerinden aşar;

17 Kökleri taş yığınına sarılır, 2 Çakılların arasında yer aranır.

18 Ama yerinden sökülürse, 2 Yeri, ‹Seni hiç görmedim› diyerek onu yadsır.

19 İşte sevinci böyle son bulur, 2 Yerinde başka bitkiler biter.

20 ‹‹Tanrı kusursuz insanı reddetmez, 2 Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

21 O senin ağzını yine gülüşle, 2 Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

22 Düşmanlarını utanç kaplayacak, 2 Kötülerin çadırı yok olacaktır.››

1 Allora Bildad di Suach rispose e disse:

2 "Fino a quando terrai tu questi discorsi e saran le parole della tua bocca come un vento impetuoso?

3 Iddio perverte egli il giudizio? L’Onnipotente perverte egli la giustizia?

4 Se i tuoi figliuoli han peccato contro lui, egli li ha dati in balìa del loro misfatto;

5 ma tu, se ricorri a Dio e implori grazia dall’Onnipotente,

6 se proprio sei puro e integro, certo egli sorgerà in tuo favore, e restaurerà la dimora della tua giustizia.

7 Così sarà stato piccolo il tuo principio, ma la tua fine sarà grande oltre modo.

8 Interroga le passate generazioni, rifletti sull’esperienza de’ padri;

9 giacché noi siam d’ieri e non sappiamo nulla; i nostri giorni sulla terra non son che un’ombra;

10 ma quelli certo t’insegneranno, ti parleranno, e dal loro cuore trarranno discorsi.

11 Può il papiro crescere ove non c’è limo? Il giunco viene egli su senz’acqua?

12 Mentre son verdi ancora, e senza che li si tagli, prima di tutte l’erbe, seccano.

13 Tale la sorte di tutti quei che dimenticano Dio, e la speranza dell’empio perirà.

14 La sua baldanza è troncata, la sua fiducia e come una tela di ragno.

15 Egli s’appoggia alla sua casa, ma essa non regge; vi s’aggrappa, ma quella non sta salda.

16 Egli verdeggia al sole, e i suoi rami si protendono sul suo giardino;

17 le sue radici s’intrecciano sul mucchio delle macerie, penetra fra le pietre della casa.

18 Ma divelto che sia dal suo luogo, questo lo rinnega e gli dice: "Non ti ho mai veduto!"

19 Ecco il gaudio che gli procura la sua condotta! E dalla polvere altri dopo lui germoglieranno.

20 No, Iddio non rigetta l’uomo integro, ne porge aiuto a quelli che fanno il male.

21 Egli renderà ancora il sorriso alla tua bocca, e sulle tue labbra metterà canti d’esultanza.

22 Quelli che t’odiano saran coperti di vergogna, e la tenda degli empi sparirà".