1 Yahuda kralları Uzziya, Yotam, Ahaz ve Hizkiya zamanında Amots oğlu Yeşayanın Yahuda ve Yeruşalimle ilgili görümü:

2 Ey gökler dinleyin, ey yeryüzü kulak ver! 2 Çünkü RAB konuşuyor: 2 ‹‹Çocuklar yetiştirip büyüttüm, 2 Ama bana başkaldırdılar.

3 Öküz sahibini, eşek efendisinin yemliğini bilir, 2 Ama İsrail halkı bu kadarını bile bilmiyor, 2 Halkım anlamıyor.››

4 Günahlı ulusun, suç yüklü halkın, 2 Kötülük yapan soyun, 2 Baştan çıkmış çocukların vay haline! 2 RABbi terk ettiler, 2 İsrailin Kutsalını hor gördüler, 2 Ona sırt çevirdiler.

5 Neden bir daha dövülesiniz? 2 Neden vefasızlığı sürdürüyorsunuz? 2 Baş büsbütün hasta, yürek büsbütün yaralı.

6 Bedeniniz tepeden tırnağa sağlıksız, 2 Taze darbe izleriyle, yara bereyle dolu, 2 Temizlenmemiş, yağla yumuşatılmamış, sarılmamış.

7 Ülkeniz ıssız, kentleriniz ateşe verilmiş. 2 Yabancılar topraklarınızı 2 Gözünüzün önünde yiyip bitiriyor! 2 Sanki ülkenin kökünü kazımışlar.

8 Siyon kızı bağdaki çardak, 2 Salatalık bostanındaki kulübe gibi, 2 Kuşatılmış bir kent gibi kalakalmış.

9 Her Şeye Egemen RAB bazılarımızı 2 Sağ bırakmamış olsaydı, 2 Sodom gibi olur, Gomoraya benzerdik.

10 Ey Sodom yöneticileri, 2 RABbin söylediklerini dinleyin; 2 Ey Gomora halkı, 2 Tanrımızın yasasına kulak verin.

11 ‹‹Kurbanlarınızın sayısı çokmuş, 2 Bana ne?›› diyor RAB, 2 ‹‹Yakmalık koç sunularına, 2 Besili hayvanların yağına doydum. 2 Boğa, kuzu, teke kanı değil istediğim.

12 Huzuruma geldiğinizde 2 Avlularımı çiğnemenizi mi istedim sizden?

13 Anlamsız sunular getirmeyin artık. 2 Buhurdan iğreniyorum. 2 Kötülük dolu törenlere, 2 Yeni Ay, Şabat Günü kutlamalarına 2 Ve düzenlediğiniz toplantılara dayanamıyorum.

14 Yeni Ay törenlerinizden, bayramlarınızdan nefret ediyorum. 2 Bunlar bana yük oldu, 2 Onları taşımaktan yoruldum.

15 ‹‹Ellerinizi açıp bana yakardığınızda 2 Gözlerimi sizden kaçıracağım. 2 Ne kadar çok dua ederseniz edin dinlemeyeceğim. 2 Elleriniz kan dolu.

16 Yıkanıp temizlenin, 2 Kötülük yaptığınızı gözüm görmesin, 2 Kötülük etmekten vazgeçin.

17 İyilik etmeyi öğrenin, 2 Adaleti gözetin, zorbayı yola getirin, 2 Öksüzün hakkını verin, 2 Dul kadını savunun.››

18 RAB diyor ki, 2 ‹‹Gelin, şimdi davamızı görelim. 2 Günahlarınız sizi kana boyamış bile olsa 2 Kar gibi ak pak olacaksınız. 2 Elleriniz kırmız böceği gibi kızıl olsa da 2 Yapağı gibi bembeyaz olacak.

19 İstekli olur, söz dinlerseniz, 2 Ülkenin en iyi ürünlerini yiyeceksiniz.

20 Ama direnip başkaldırırsanız, 2 Kılıç sizi yiyip bitirecek.›› 2 Bunu söyleyen RABdir.

21 Sadık kent nasıl da fahişe oldu! 2 Adaletle doluydu, doğruluğun barınağıydı, 2 Şimdiyse katillerle doldu.

22 Gümüşü cüruf oldu, 2 Şarabına su katıldı.

23 Yöneticileri asilerle hırsızların işbirlikçisi; 2 Hepsi rüşveti seviyor, 2 Armağan peşine düşmüş. 2 Öksüzün hakkını vermiyor, 2 Dul kadının davasını görmüyorlar.

24 Bu yüzden Rab, Her Şeye Egemen RAB, 2 İsrailin Güçlüsü şöyle diyor: 2 ‹‹Hasımlarımı cezalandırıp rahata kavuşacağım, 2 Düşmanlarımdan öç alacağım.

25 Sana karşı duracak, 2 Kül suyuyla arıtır gibi seni cüruftan arıtıp temizleyeceğim.

26 Eskiden, başlangıçta olduğu gibi, 2 Sana yöneticiler, danışmanlar yetiştireceğim. 2 Ondan sonra ‹Doğruluk Kenti›, 2 ‹Sadık Kent› diye adlandırılacaksın.››

27 Siyon adalet sayesinde, 2 Tövbe edenleri de doğruluk sayesinde kurtulacak.

28 Ama başkaldıranlarla günahlılar 2 Birlikte yıkıma uğrayacaklar. 2 RABbi terk edenler yok olacak.

29 ‹‹Sevip altında tapındığınız yabanıl fıstık ağaçlarından utanacaksınız, 2 Putperest törenleriniz için seçtiğiniz bahçelerden ötürü yüzünüz kızaracak.

30 Yaprakları solmuş yabanıl fıstık ağacına, 2 Susuz bahçeye döneceksiniz.

31 Güçlü adamlarınız kıtık gibi, 2 Yaptıkları işler kıvılcım gibi olacak; 2 İkisi birlikte yanacak ve söndüren olmayacak.››

1 La visione d’Isaia, figliuolo di Amos, la quale egli vide intorno a Giuda ed a Gerusalemme, a’ dì di Uzzia, di Iotam, di Achaz, e di Ezechia, re di Giuda

2 ASCOLTATE, cieli; e tu, terra, porgi gli orecchi; percicocchè il Signore ha parlato, dicendo: Io ho allevati de’ figiuoli, e li ho cresciuti; ma essi si son ribellati contro a me.

3 Il bue conosce il suo possessore, e l’asino la mangiatoia del suo padrone; ma Israele non ha conoscimento, il mio popolo non ha intelletto.

4 Guai alla nazione peccatrice, al popolo carico d’iniquità, alla schiatta de’ maligni, a’ figliuoli perduti! Hanno abbandonato il Signore; hanno dispettato il Santo d’Israele; si sono alienati e rivolti indietro.

5 A che sareste ancora percossi? voi aggiungereste rivolta a rivolta; ogni capo è infermo, e ogni cuore è languido.

6 Dalla pianta del piè infino alla testa non vi è sanità alcuna in esso; tutto è ferita, e lividore, e piaga colante; le quali non sono state rasciugate, nè fasciate, nè allenite con unguento.

7 Il vostro paese è desolato, le vostre città sono arse col fuoco; i forestieri divorano il vostro paese, in presenza vostra; e questa desolazione è come una sovversione fatta da strani.

8 E la figliuola di Sion resta come un frascato in una vigna, come una capanna in un cocomeraio, come una città assediata.

9 Se il Signor degli eserciti non ci avesse lasciato alcun piccolo rimanente, noi saremmo stati come Sodoma, saremmo stati simili a Gomorra

10 Ascoltate, rettori di Sodoma, la parola del Signore; popolo di Gomorra, porgete le orecchie alla Legge dell’Iddio nostro.

11 Che ho io da far della moltitudine de’ vostri sacrificii? dice il Signore; io son satollo d’olocausti di montoni, e di grasso di bestie grasse; e il sangue de’ giovenchi, e degli agnelli, e de’ becchi, non mi è a grado.

12 Quando voi venite per comparir nel mio cospetto, chi ha richiesto questo di man vostra, che voi calchiate i miei cortili?

13 Non continuate più a portare offerte da nulla; i profumi mi son cosa abbominevole; quant’è alle calendi, a’ sabati, al bandir raunanze, io non posso portare iniquità, e festa solenne insieme.

14 L’anima mio odia le vostre calendi, e le vostre solennità; mi son di gravezza; io sono stanco di portarle.

15 Perciò, quando voi spiegherete le palme delle mani, io nasconderò gli occhi miei da voi; eziandio, quando moltiplicherete le orazioni, io non le esaudirò; le vostre mani son piene di sangue

16 Lavatevi, nettatevi, rimovete la malvagità delle opere vostre d’innanzi agli occhi miei.

17 Restate di far male; imparate a far bene; cercate la dirittura, ridirizzate l’oppressato, fate ragione all’orfano, mantenete il diritto della vedova.

18 Venite pur ora, dice il Signore, e litighiamo insieme. Quando i vostri peccati fossero come lo scarlatto, saranno imbiancati come la neve; quando fosser rossi come la grana, diventeranno come la lana.

19 Se voi volete ubbidire, mangerete i beni della terra.

20 Ma se ricusate, e siete ribelli, sarete consumati dalla spada; perciocchè la bocca del Signore ha parlato

21 Come è la città fedele divenuta meretrice? ella era piena di dirittura; giustizia dimorava in essa; ma ora son tutti micidiali.

22 Il tuo argento è divenuto schiuma; la tua bevanda è mescolata con acqua;

23 i tuoi principi son ribelli, e compagni di ladri; essi tutti amano i presenti, e procacciano le ricompense; non fanno ragione all’orfano, e la causa della vedova non viene davanti a loro.

24 Perciò, il Signore, il Signor degli eserciti, il Possente d’Israele, dice: Oh! io mi appagherò pur sopra i miei nemici, e mi vendicherò de’ miei avversari.

25 Poi rimetterò la mano sopra te, e ti purgherò delle tue schiume, come nel ceneraccio; e rimoverò tutto il tuo stagno;

26 e ristabilirò i tuoi rettori, come erano da principio; ed i tuoi consiglieri, come erano al cominciamento; dopo questo tu sarai chiamata: Città di giustizia, Città fedele.

27 Sion sarà riscattata per giudicio, e quelli che vi ritorneranno per giustizia.

28 Ma i ribelli ed i peccatori saranno tutti quanti fiaccati, e quelli che abbandonano il Signore saranno consumati.

29 Perciocchè voi sarete svergognati per le querce che avete amate, e confusi per li giardini che avete scelti.

30 Perciocchè voi sarete come una quercia di cui son cascate le foglie, e come un giardino senza acqua.

31 E il forte diventerà stoppa, e l’opera sua favilla; e amendue saranno arsi insieme, e non vi sarà niuno che spenga il fuoco