1 O gün Yahudada şu ilahi söylenecek: Güçlü bir kentimiz var. 2 Çünkü Tanrının kurtarışı 2 Kente sur ve duvar gibidir.

2 Açın kentin kapılarını, 2 Sadık kalan doğru ulus içeri girsin.

3 Sana güvendiği için 2 Düşüncelerinde sarsılmaz olanı 2 Tam bir esenlik içinde korursun.

4 RABbe sonsuza dek güvenin, 2 Çünkü RAB, evet RAB sonsuza dek kalıcı kayadır.

5 Yüksekte oturanı alçaltır, 2 Yüce kenti yıkar, 2 Yerle bir eder.

6 O kent ayak altında, 2 Mazlumların ayakları, 2 Yoksulların adımları altında çiğnenecek.

7 Doğru adamın yolu düzdür, 2 Ey Dürüst Olan, doğru adamın yolunu sen düzlersin.

8 Evet, ya RAB, ilkelerinin çizdiği yolda sana umut bağladık, 2 Adın ve ünündür yüreğimizin dileği,

9 Geceleri canım sana susar, 2 Evet, içimde ruhum seni özler; 2 Çünkü senin ilkelerin yeryüzünde oldukça, 2 Orada oturanlar doğruluğu öğrenir.

10 Kötüler lütfedilse bile doğruluğu öğrenmez. 2 Dürüstlüğün egemen olduğu diyarda haksızlık eder, 2 RABbin büyüklüğünü görmezler.

11 Ya RAB, elin yükseldi, ama görmüyorlar, 2 Halkın için gösterdiğin gayreti görüp utansınlar. 2 Evet, düşmanların için yaktığın ateş onları yiyip bitirecek.

12 Ya RAB, bizi esenliğe çıkaracak sensin, 2 Çünkü ne yaptıysak hepsi senin başarındır.

13 Ey Tanrımız RAB, senden başka efendiler bizi yönetti, 2 Ama yalnız sana, senin adına yakaracağız.

14 O efendiler öldü, artık yaşamıyorlar, 2 Dirilmeyecek onlar. 2 Çünkü onları cezalandırıp yok ettin, 2 Anılmalarına son verdin.

15 Ulusu çoğalttın, ya RAB, 2 Evet, ulusu çoğalttın ve yüceltildin. 2 Her yönde ülkenin sınırlarını genişlettin.

16 Ya RAB, sıkıntıdayken seni aradılar. 2 Onları terbiye ettiğinde sessizce yakararak içlerini döktüler.

17 Doğum vakti yaklaşan gebe kadın 2 Çektiği sancıdan ötürü nasıl kıvranır, feryat ederse, 2 Senin önünde biz de öyle olduk, ya RAB.

18 Gebe kaldık, kıvrandık, 2 Rüzgardan başka bir şey doğurmadık sanki. 2 Ne dünyaya kurtuluş sağlayabildik, 2 Ne de dünyada yaşayanları yaşama kavuşturabildik.

19 Ama senin ölülerin yaşayacak, 2 Bedenleri dirilecek. 2 Ey sizler, toprak altında yatanlar, 2 Uyanın, ezgiler söyleyin. 2 Çünkü senin çiyin sabah çiyine benzer, 2 Toprak ölülerini yaşama kavuşturacak.

20 Haydi halkım, iç odalarınıza girip 2 Ardınızdan kapılarınızı kapatın, 2 RABbin öfkesi geçene dek kısa süre gizlenin.

21 Çünkü dünyada yaşayanları 2 Suçlarından ötürü cezalandırmak için 2 RAB bulunduğu yerden geliyor. 2 Dünya üzerine dökülen kanı açığa vuracak, 2 Öldürülenleri artık saklamayacak.

1 In quel giorno si canterà questo cantico nel paese di Giuda: Noi abbiamo una città forte; Iddio vi ha posta salute, per muro, e per riparo.

2 Aprite le porte, ed entri la gente giusta che osserva ogni lealtà.

3 Questo è un pensiero fermo; tu le manterrai la pace, la pace, perciocchè si confida in te.

4 Confidatevi nel Signore in perpetuo; perciocchè nel Signore Iddio è la Rocca eterna

5 Perciocchè egli ha abbassati quelli che abitavano in luoghi alti, in città elevata; egli ha abbattuta quella città; egli l’ha abbattuta fino in terra, e l’ha messa fin nella polvere.

6 Il piè la calpesterà, i piedi de’ poveri, le piante dei miseri.

7 Il cammino del giusto è tutto piano; tu addirizzi, e livelli il sentiero del giusto.

8 Noi ti abbiamo aspettato, o Signore, eziandio nella via de’ tuoi giudicii; il desiderio dell’anima nostra è stato intento al tuo Nome, ed alla tua ricordanza.

9 Di notte io ti ho desiderato nell’anima mia; eziandio in sul far del giorno ti ho ricercato con lo spirito mio che è dentro di me; perciocchè, secondo che i tuoi giudicii sono in terra, gli abitanti del mondo imparano giustizia.

10 Se si fa grazia all’empio, egli non impara però giustizia; anzi opera perversamente nella terra della dirittura, e non riguarda all’altezza del Signore.

11 O Signore, la tua mano è eccelsa, ed essi nol veggono; ma lo vedranno, e saranno confusi; la gelosia per lo tuo popolo, anzi il fuoco apparecchiato a’ tuoi nemici, li divorerà

12 O Signore, disponci la pace; perciocchè eziandio tu sei quello che hai fatti tutti i fatti nostri.

13 O Signore Iddio nostro, altri signori che te ci hanno signoreggiati; ma per te solo noi ricordiamo il tuo Nome.

14 Quelli son morti, non torneranno più a vita; son trapassati, non risusciteranno più; perciò tu li hai visitati, e li hai sterminati, ed hai fatta perire ogni lor memoria.

15 O Signore, tu hai accresciuta la tua gente; tu l’hai accresciuta; tu sei stato glorificato, tu hai allargati tutti i confini del paese.

16 O Signore, quando sono stati in distretta, si son ricordati di te; hanno sparso un basso lamento, mentre il tuo castigamento è stato sopra loro.

17 Come la donna gravida, quando si avvicina al parto, si duole, e grida ne’ suoi dolori; così siamo stati noi, per cagione di te, o Signore.

18 Noi abbiam conceputo, ed abbiam sentiti dolori di parto; ma non abbiamo fatto altro che come se avessimo partorito del vento; noi non abbiamo operata salute alcuna alla terra, e gli abitatori del mondo non son caduti.

19 I tuoi morti torneranno a vita, il mio corpo morto anch’esso, e risusciteranno. Risvegliatevi, e giubilate, voi che abitate nella polvere; perciocchè, quale è la rugiada all’erbe, tal sarà la tua rugiada, e la terra gitterà fuori i trapassati

20 Va’, popol mio, entra nelle tue camerette, e serra il tuo uscio dietro te; nasconditi, come per un piccol momento di tempo, finchè sia passata l’indegnazione.

21 Perciocchè, ecco, il Signore esce del suo luogo, per far punizione dell’iniquità degli abitanti della terra contro a lui; e la terra rivelerà il suo sangue, e non coprirà più i suoi uccisi