1 Seladan çöl yoluyla Siyon Kentinin kurulduğu dağa, 2 Ülkenin hükümdarına kuzular gönderin.

2 Moavlı kızlar yuvalarından atılmış, 2 Öteye beriye uçuşan kuşlar gibi 2 Arnon Irmağının geçitlerinde dolaşıyor.

3 ‹‹Bize öğüt ver, bir karar al, 2 Öğle sıcağında gece gibi gölge sal üstümüze. 2 Kovulanları sakla, kaçakları ele verme›› diyorlar.

4 ‹‹Kovulanlarım seninle birlikte yaşasın. 2 Kırıp geçirenlere karşı 2 Biz Moavlılara sığınak ol.›› 2 Baskı ve yıkım son bulduğunda, 2 Ülkeyi çiğneyenler yok olduğunda, 2 Sevgiye dayanan bir yönetim kurulacak,

5 Davut soyundan biri sadakatle krallık yapacak. 2 Yargılarken adaleti arayacak, 2 Doğru olanı yapmakta tez davranacak.

6 Moavın ne denli gururlanıp büyüklendiğini, 2 Kendini ne denli beğendiğini, 2 Kibirlenip küstahlaştığını duyduk. 2 Övünmesi boşunadır.

7 Bu yüzden Moavlılar Moav için feryat edecek, 2 Hepsi feryat edecek. 2 Kîr-Heresetin üzüm pestillerini 2 Anımsayıp üzülecek, yas tutacaklar.

8 Çünkü Heşbonun tarlaları, 2 Sivmanın asmaları kurudu. 2 Ulusların beyleri onların seçkin dallarını kırdılar. 2 O dallar ki, Yazere erişir, çöle uzanırdı, 2 Filizleri yayılır, gölü aşardı.

9 Bu yüzden Yazer için, 2 Sivmanın asmaları için acı acı ağlıyorum. 2 Sizleri gözyaşlarımla sulayacağım, 2 Ey Heşbon ve Elale! 2 Çünkü savaş çığlıkları yaz meyvelerinizin, 2 Biçtiğiniz ekinin üzerine düştü.

10 Meyve bahçelerindeki sevinç ve neşe yok oldu. 2 Bağlarda ne şarkı söyleyen olacak, 2 Ne sevinç çığlığı atan. 2 Üzüm sıkma çukurlarında çalışan kalmayacak, 2 Sevinç çığlıklarını susturdum.

11 Yüreğim bir lir gibi inliyor Moav için, 2 Kîr-Hereset için içim sızlıyor.

12 Moav halkı tapınma yerine çıkarak kendini yoruyor, 2 Dua etmek için tapınağa gidiyor, ama hepsi boşuna!

13 RABbin Moav için geçmişte söylediği budur.

14 RAB şimdi diyor ki, ‹‹Moav'ın övündükleri de kalabalık halkı da tam üç yıl sonra rezil olacak. Sağ kalan çok az sayıda kişiyse güçsüz olacak.››

1 Mandate l’agnello di colui che domina nel paese, da Sela, che è inverso il deserto, al monte della figliuola di Sion.

2 Ed egli avverrà, che le figliuole di Moab saranno a’ guadi dell’Arnon, come un uccello ramingo, come una nidiata scacciata.

3 Prendi un consiglio, o Moab, fa’ un decreto; fa’ che la tua ombra, in pien mezzodì, sia come la notte; nascondi quelli che sono scacciati, non palesare i fuggitivi.

4 Que’ del mio popolo che sono scacciati, dimorino appresso di te; o Moab, sii loro un nascondimento dal guastatore; perciocchè colui che usava storsioni verrà meno, e il guastamento finirà, e coloro che calpestavano gli altri saran consumati d’in su la terra.

5 E il trono sarà stabilito in benignità; e sopra quello sederà stabilmente, nel tabernacolo di Davide, uno che giudicherà, e ricercherà la ragione, e sarà pronto a far giustizia

6 Noi abbiamo intesa la superbia di Moab, grandemente superbo; il suo orgoglio, e la sua alterezza, e la sua indegnazione; le sue menzogne non saranno cosa ferma.

7 Perciò, l’un Moabita urlerà all’altro; tutti quanti urleranno; voi gemerete per li fondamenti di Chir-hareset, essendo voi stessi feriti.

8 Perciocchè le campagne di Hesbon, e le vigne di Sibma languiscono; i padroni delle nazioni hanno tritate le viti eccellenti di essa, le quali arrivavano infino a Iazer, e scorrevano qua e là per lo deserto; e le sue propaggini, che si spandevano, e passavano di là dal mare.

9 Perciò, io piangerò le vigne di Sibma del pianto di Iazer; o Hesbon, ed Eleale, io ti righerò delle mie lagrime; perciocchè le grida di allegrezza per li tuoi frutti di state, e per la tua ricolta, son venute meno.

10 E la letizia, e la festa è tolta via dal campo fertile; e non si canta, nè si giubila più nelle vigne; il pigiatore non pigia più il vino ne’ tini; io ho fatte cessare, dice il Signore, le grida da inanimare.

11 Perciò, le mie viscere romoreggeranno a guisa di cetera, per cagion di Moab; e le mie interiora, per cagion di Chir-heres.

12 Ed avverrà che, quantunque Moab si presenti, e si affatichi sopra il suo alto luogo, e venga al suo santuario, per fare orazione; pur non potrà avanzar nulla.

13 Quest’è la parola che il Signore ha detta contro a Moab, ab antico.

14 Ed ora il Signore ha parlato, dicendo: Infra tre anni, quale è il termine degli anni d’un servitore tolto a prezzo, la gloria di Moab sarà avvilita, insieme con tutta la sua gran moltitudine di popolo; e il rimanente sarà in poco numero, piccolo, e non grande. Il carico di Damasco