1 ‹‹Avutun halkımı›› diyor Tanrınız, 2 ‹‹Avutun!

2 Yeruşalim halkına dokunaklı sözler söyleyin. 2 Angaryanın bittiğini, 2 Suçlarının cezasını ödediklerini, 2 Günahlarının cezasını RABbin elinden 2 İki katıyla aldıklarını ilan edin.››

3 Şöyle haykırıyor bir ses: 2 ‹‹Çölde RABbin yolunu hazırlayın, 2 Bozkırda Tanrımız için düz bir yol açın. hazırlayın, bozkırda Tanrımız için düz bir yol açın› ›› ya da ‹‹Çölde haykıran, ‹RABbin yolunu hazırlayın, geçeceği patikaları düzleyin› diye sesleniyor››.

4 Her vadi yükseltilecek, 2 Her dağ, her tepe alçaltılacak. 2 Böylelikle engebeler düzleştirilecek, 2 Sarp yerler ovaya dönüştürülecek.

5 O zaman RABbin yüceliği görünecek, 2 Bütün insanlar hep birlikte onu görecek. 2 Bunu söyleyen RABdir.››

6 Ses, ‹‹Duyur›› diyor. 2 ‹‹Neyi duyurayım?›› diye soruyorum. 2 ‹‹İnsan soyu ota benzer, 2 Bütün vefası kır çiçeği gibidir. metin ‹‹Sordu››.

7 RABbin soluğu esince üzerlerine, 2 Ot kurur, çiçek solar. 2 Gerçekten de halk ottan farksızdır.

8 Ot kurur, çiçek solar, 2 Ama Tanrımızın sözü sonsuza dek durur.››

9 Ey Siyona müjde getiren, 2 Yüksek dağa çık! 2 Ey Yeruşalime müjde getiren, 2 Yükselt sesini, bağır, 2 Sesini yükselt, korkma. 2 Yahuda kentlerine, ‹‹İşte, Tanrınız!›› de. Ey Yeruşalime müjde getiren›› ya da ‹‹Ey müjde getiren Siyon halkı, yüksek dağa çık! Ey müjde getiren Yeruşalim halkı››.

10 İşte Egemen RAB gücüyle geliyor, 2 Kudretiyle egemenlik sürecek. 2 Ücreti kendisiyle birlikte, 2 Ödülü önündedir.

11 Sürüsünü çoban gibi güdecek, 2 Kollarına alacak kuzuları, 2 Bağrında taşıyacak; 2 Usul usul yol gösterecek emziklilere.

12 Kim denizleri avucuyla, 2 Gökleri karışıyla ölçebildi? 2 Yerin toprağını ölçeğe sığdıran, 2 Dağları kantarla, 2 Tepeleri teraziyle tartabilen var mı?

13 RABbin düşüncesine kim akıl erdirebildi? 2 Ona öğüt verip öğretebilen var mı?

14 Akıl almak, adalet yolunu öğrenmek için 2 RAB kime danıştı ki? 2 Ona bilgi veren, anlayış yolunu bildiren var mı?

15 RAB için uluslar kovada bir damla su, 2 Terazideki toz zerreciği gibidir. 2 Adaları ince toz gibi tartar.

16 Adakları yakmaya yetmez Lübnan ormanı, 2 Yakmalık sunu için az gelir hayvanları.

17 RABbin önünde bütün uluslar bir hiç gibidir, 2 Hiçten bile aşağı, değersiz sayılır.

18 Öyleyse Tanrıyı kime benzeteceksiniz? 2 Neyle karşılaştıracaksınız Onu?

19 Putu döküm işçisi yapar, 2 Kuyumcu altınla kaplar, 2 Gümüş zincirler döker.

20 Böyle bir sunuya gücü yetmeyen yoksul kişi 2 Çürümez bir ağaç parçası seçer. 2 Yerinden kımıldamaz bir put yapsın diye 2 Usta bir işçi arar.

21 Bilmiyor musunuz, duymadınız mı? 2 Başlangıçtan beri size bildirilmedi mi? 2 Dünyanın temelleri atılalı beri anlamadınız mı?

22 Gökkubbenin üstünde oturan RABdir, 2 Yeryüzünde yaşayanlarsa çekirge gibidir. 2 Gökleri perde gibi geren, 2 Oturmak için çadır gibi kuran Odur.

23 Odur önderleri bir hiç eden, 2 Dünyanın egemenlerini sıfıra indirgeyen.

24 O önderler ki, yeni dikilmiş, yeni ekilmiş ağaç gibi, 2 Gövdeleri yere yeni kök salmışken 2 RABbin soluğu onları kurutuverir, 2 Kasırga saman gibi savurur.

25 ‹‹Beni kime benzeteceksiniz ki, 2 Eşitim olsun?›› diyor Kutsal Olan.

26 Başınızı kaldırıp göklere bakın. 2 Kim yarattı bütün bunları? 2 Yıldızları sırayla görünür kılıyor, 2 Her birini adıyla çağırıyor. 2 Büyük kudreti, üstün gücü sayesinde hepsi yerli yerinde duruyor.

27 Ey Yakup soyu, ey İsrail! 2 Neden, ‹‹RAB başıma gelenleri görmüyor, 2 Tanrı hakkımı gözetmiyor?›› diye yakınıyorsun?

28 Bilmiyor musun, duymadın mı? 2 Ebedi Tanrı, RAB, bütün dünyayı yaratan, 2 Ne yorulur ne de zayıflar, 2 Onun bilgisi kavranamaz.

29 Yorulanı güçlendirir, 2 Takati olmayanın kudretini artırır.

30 Gençler bile yorulup zayıf düşer, 2 Yiğitler tökezleyip düşerler.

31 RAB'be umut bağlayanlarsa taze güce kavuşur, 2 Kanat açıp yükselirler kartallar gibi. 2 Koşar ama zayıf düşmez, 2 Yürür ama yorulmazlar.

1 CONSOLATE, consolate il mio popolo, dirà il vostro Dio.

2 Parlate al cuor di Gerusalemme, e predicatele che il suo termine è compiuto, che la sua iniquità è quietata; perchè ella ha ricevuto dalla mano del Signore il castigo di tutti i suoi peccati al doppio

3 Vi è una voce d’uno che grida: Acconciate nel deserto la via del Signore, addirizzate per la solitudine la strada all’Iddio nostro.

4 Ogni valle sia alzata, ed ogni monte e colle sia abbassato; e sieno i luoghi distorti ridirizzati, e i luoghi erti ridotti in pianura.

5 E la gloria del Signore si manifesterà, ed ogni carne la vedrà; perciocchè la bocca del Signore ha parlato.

6 Vi è una voce che dice: Grida. Ed è stato detto: Che griderò? Grida, che ogni carne è fieno, e che tutto il bene ch’ella fa è come un fiore della campagna.

7 Il fieno si secca, il fiore si appassa, quando lo Spirito del Signore vi soffia contra; in verità il popolo non è altro che fieno.

8 Il fieno si secca, il fiore si appassa; ma la parola di Dio dimora in eterno

9 O Sion, che rechi le buone novelle, sali sopra un alto monte; o Gerusalemme, che rechi le buone novelle, alza di forza la tua voce; alzala, non temere; di’ alle città di Giuda: Ecco l’Iddio vostro.

10 Ecco, il Signore Iddio verrà contro al forte, e il suo braccio lo signoreggerà; ecco, la sua mercede è con lui, e la sua opera è dinanzi alla sua faccia.

11 Egli pasturerà la sua greggia, a guisa di pastore; egli si accoglierà gli agnelli in braccio, e li torrà in seno; egli condurrà pian piano le pregne

12 CHI ha misurate le acque col pugno, e chi ha fatto il conto dello spazio del cielo con la spanna, ed ha compresa la polvere della terra in una misura, ed ha pesati i monti con la stadera, e i colli con la bilancia?

13 Chi ha addirizzato lo Spirito del Signore? o chi è stato suo consigliere, e chi gli ha insegnata alcuna cosa?

14 Con chi si è egli consigliato, e chi l’ha avvisato, o chi l’ha ammaestrato nel sentier del giudicio? e chi gli ha insegnata scienza, o mostrata la via degl’intendimenti?

15 Ecco, le genti sono come una gocciola della secchia, e son reputate come la polvere minuta delle bilance; ecco, egli può trasportar le isole di luogo in luogo, come polvere minuta.

16 E il Libano non basterebbe per lo fuoco, e le bestie che sono in quello non basterebbero per l’olocausto.

17 Tutte le genti sono come un niente nel suo cospetto; son da lui reputate men di nulla, e per una vanità

18 Ed a cui assomigliereste Iddio, e qual sembianza gli adattereste?

19 Il fabbro fonde la scultura, e l’orafo vi distende su l’oro, da coprirla; e le fonde de’ cancelli di argento.

20 Colui che fa povera offerta sceglie un legno che non intarli; egli si cerca un artefice industrioso, per formargli una scultura che non si muove.

21 Non avete voi alcun conoscimento? non ascoltate voi? la cosa non vi è ella stata dichiarata fin dal principio? non intendete voi come la terra è stata fondata?

22 Egli è quel che siede sopra il globo della terra, ed a cui gli abitanti di essa sono come locuste; che stende i cieli come una tela, e li tende come una tenda da abitare;

23 che riduce i principi a niente, e fa che i rettori della terra son come una cosa vana;

24 come se non fossero pure stati piantati, nè pur seminati, o che il lor ceppo non fosse pure stato radicato in terra; sol che soffi contro a loro, si seccano, e il turbo li porta via come stoppia.

25 A cui dunque mi assomigliereste? o a cui sarei io agguagliato? dice il Santo.

26 Levate ad alto gli occhi vostri, e vedete; chi ha create quelle cose? chi fa uscire l’esercito loro a conto? chi le chiama tutte per nome, per la grandezza della sua forza, e, perciocchè egli è potente in virtù, senza che ne manchi pure una?

27 Perchè diresti, o Giacobbe; e perchè, o Israele, parleresti così: La mia via è occulta al Signore, e la mia ragione non viene più davanti all’Iddio mio?

28 Non sai tu, non hai tu udito? Il Signore è l’Iddio eterno, che ha create le estremità della terra; egli non si stanca, e non si affatica; il suo intendimento è infinito.

29 Egli dà forza allo stanco, ed accresce vigore a chi è senza forze.

30 I giovani si stancano, e si affaticano; e i più scelti giovani traboccano, e cadono.

31 Ma quelli che sperano nel Signore acquistano del continuo nuove forze; salgono con l’ale, come l’aquile; corrono, e non si affaticano; camminano, e non si stancano