1 ‹‹Dinle, ey Yakup soyu! 2 İsrail adıyla anılan, Yahuda soyundan gelen, 2 RABbin adıyla ant içen sizler, 2 İsrailin Tanrısına yakarır, 2 Ama bunu doğrulukla, içtenlikle yapmazsınız.

2 Kutsal kentli olduğunuzu, 2 İsrailin Tanrısına dayandığınızı ileri sürersiniz. 2 Onun adı Her Şeye Egemen RABdir.

3 Olup bitenleri çok önceden bildirdim, 2 Ağzımı açıp duyurdum. 2 Ansızın yaptım ve gerçekleştiler.

4 İnatçı olduğunuzu, 2 Tunç alınlı, demir boyunlu olduğunuzu bildiğim için

5 Bunları size çok önceden bildirdim, 2 Olmadan önce duyurdum. 2 Yoksa, ‹Bunları yapan putlarımızdır, 2 Olmalarını buyuran 2 Oyma ve dökme putlarımızdır› derdiniz.

6 Bunları duydunuz, hepsini inceleyin. 2 Peki, kabul etmeyecek misiniz? 2 Şimdiden size yeni şeyler, 2 Bilmediğiniz gizli şeyler açıklayacağım.

7 Bunlar şimdi yaratılıyor, 2 Geçmişte değil; 2 Bugüne kadar duymadınız, 2 Yoksa, ‹Bunları biliyorduk› derdiniz.

8 Ne duydunuz, ne de anladınız, 2 Öteden beri kulaklarınız tıkalı. 2 Ne denli hain olduğunuzu biliyorum, 2 Doğuştan isyankâr olduğunuz biliniyor.

9 Adım uğruna öfkemi geciktiriyorum. 2 Ünümden ötürü kendimi tutuyorum, 2 Yoksa sizi yok ederdim.

10 Bakın, gümüşü arıtır gibi olmasa da sizleri arıttım, 2 Sıkıntı ocağında denedim.

11 Bunu kendim için, evet, kendim için yapıyorum. 2 Adımı bayağılaştırmanızı nasıl hoş görebilirim? 2 Bana ait olan onuru başkasına vermem.››

12 ‹‹Ey Yakup soyu, çağırdığım İsrail, beni dinle: 2 Ben Oyum; ilk Benim, son da Benim.

13 Yeryüzünün temelini elimle attım, 2 Gökleri sağ elim gerdi. 2 Onları çağırdığımda 2 Birlikte önümde dikilirler.

14 ‹‹Toplanıp dinleyin hepiniz: 2 Putlardan hangisi bunları önceden bildirebildi? 2 RABbin sevdiği kişi 2 Onun Babile karşı tasarladığını yerine getirecek. 2 Gücünü Kildanilere karşı kullanacak.

15 Ben, evet, ben söyledim, onu ben çağırdım, 2 Onu getirdim, görevini başaracak.

16 ‹‹Yaklaşın bana, dinleyin söyleyeceklerimi: 2 Başlangıçtan beri açıkça konuştum, 2 O zamandan bu yana oradayım.›› 2 Egemen RAB şimdi beni ve Ruhunu gönderiyor.

17 Sizleri kurtaran İsrailin Kutsalı RAB diyor ki, 2 ‹‹Yararlı olanı size öğreten, 2 Gitmeniz gereken yolda sizi yürüten 2 Tanrınız RAB benim.

18 ‹‹Keşke buyruklarıma dikkat etseydiniz! 2 O zaman esenliğiniz ırmak gibi, 2 Doğruluğunuz denizin dalgaları gibi olurdu.

19 Soyunuz kum gibi, 2 Torunlarınız kum taneleri gibi olurdu. 2 Adları ne unutulur, 2 Ne de huzurumdan yok olurdu.››

20 Babilden çıkın, Kildanilerden kaçın, 2 Sevinç çığlıklarıyla ilan edin bunu, 2 Haberini duyurun, dünyanın dört bucağına yayın. 2 ‹‹RAB, kulu Yakupun soyunu kurtardı›› deyin.

21 Onları çöllerden geçirirken susuzluk çekmediler, 2 Onlar için sular akıttı kayadan, 2 Kayayı yardı, sular fışkırdı.

22 ‹‹Kötülere esenlik yoktur›› diyor RAB.

1 ASCOLTATE questo, o casa di Giacobbe, che siete nominati del nome d’Israele, e siete usciti delle acque di Giuda; che giurate per lo Nome del Signore, e mentovate l’Iddio d’Israele; benchè non in verità, nè in giustizia.

2 Perciocchè essi si nominano della città santa, si appoggiano sopra l’Iddio d’Israele, il cui Nome è: Il Signor degli eserciti.

3 Io annunziai già ab antico le cose di prima, e quelle uscirono della mia bocca, ed io le feci intendere; poi di subito le ho fatte, e sono avvenute.

4 Perciocchè io so che tu sei indurato, e che il tuo collo è un nerbo di ferro, e che la tua fronte è di rame.

5 Perciò ti annunziai quelle cose già anticamente; io te le feci intendere, avanti che fossero avvenute; che talora tu non dicessi: Il mio idolo le ha fatte, e la mia scultura, e la mia statua di getto le ha ordinate.

6 Tu hai udite tutte queste cose, considerale; e non le annunziereste voi? da ora io ti ho fatte intendere cose nuove, e riserbate, le quali tu non sapevi.

7 Ora sono state create, e non ab antico, nè avanti questo giorno; e tu non ne avevi udito nulla; che talora tu non dica: Ecco, io le sapeva.

8 Tu non le hai nè udite, nè sapute; ed anche in alcun tempo non ti è stato aperto l’orecchio; perciocchè io sapeva che del tutto tu ti porteresti dislealmente, e che tu sei chiamato: Prevaricator fin dal ventre

9 Per amor del mio Nome, io rallenterò la mia ira; e per amor della mia lode, io mi ratterrò inverso te, per non distruggerti.

10 Ecco, io ti ho posto al cimento, ma non già come l’argento; io ti ho affinato nel fornello dell’afflizione.

11 Per amor di me stesso, per amor di me stesso, io farò questo; perciocchè, come sarebbe profanato il mio Nome? ed io non darò la mia gloria ad alcun altro.

12 Ascoltami, o Giacobbe, e tu, o Israele, che sei chiamato da me. Io son desso; io sono il primo; io sono anche l’ultimo.

13 La mia mano ha eziandio fondata la terra, e la mia destra ha misurati i cieli col palmo; quando io li chiamo, tutti quanti compariscono.

14 Voi tutti, adunatevi, ed ascoltate: Chi, d’infra coloro, ha annunziate queste cose? Il Signore ha amato colui; egli metterà ad esecuzione la sua volontà contro a Babilonia, e il suo braccio sopra i Caldei.

15 Io, io ho parlato, ed anche l’ho chiamato; io l’ho fatto venire, e le sue imprese son prosperate

16 Accostatevi a me, ed ascoltate questo; dal principio io non ho parlato di nascosto; dal tempo che la cosa è stata io vi sono stato; ed ora il Signore Iddio, e il suo Spirito, mi ha mandato.

17 Così ha detto il Signore, il tuo Redentore, il Santo d’Israele: Io sono il Signore Iddio tuo, che ti ammaestro per util tuo, che ti guido per la via, per la quale tu devi camminare.

18 Oh avessi tu pure atteso a’ miei comandamenti! la tua pace sarebbe stata come un fiume, e la tua giustizia come le onde del mare.

19 E la tua progenie sarebbe stata come la rena, e quelli che sarebbero usciti delle tue interiora come la ghiaia di quello; il suo nome non sarebbe stato sterminato, nè spento dal mio cospetto.

20 Uscite di Babilonia, fuggitevene dai Caldei, con voce di giubilo; annunziate, bandite questo; datene fuori voce fino alle estremità della terra; dite: Il Signore ha riscattato Giacobbe, suo servitore.

21 Ed essi non hanno avuto sete, mentre egli li ha condotti per li deserti; egli ha fatta loro stillar dell’acqua dalla roccia; egli ha fesso il sasso, e ne è colata dell’acqua.

22 Non vi è alcuna pace per gli empi, ha detto il Signore