1 ‹‹Eğer geri dönersen, ey İsrail, 2 Eğer bana geri dönersen›› diyor RAB, 2 ‹‹İğrenç putlarını gözümün önünden uzaklaştırır, 2 Bir daha yoldan sapmazsan;
2 ‹RABbin varlığı hakkı için› diyerek 2 Sadakatle, adaletle, doğrulukla ant içersen, 2 Uluslar Onun aracılığıyla kutsanacak, 2 Onunla övünecekler.››
3 RAB Yahuda ve Yeruşalim halkına şöyle diyor: 2 ‹‹İşletilmemiş toprağınızı sürün, 2 Dikenler arasına ekmeyin.
4 Ey sizler, Yahuda halkı ve Yeruşalimde yaşayanlar, 2 Kendinizi RABbe adayın, 2 Bunu engelleyen her şeyi yüreğinizden uzaklaştırın. 2 Yoksa yaptığınız kötülüklerden ötürü 2 Öfkem ateş gibi yağacak, 2 Her şeyi yiyip bitirecek 2 Ve söndüren olmayacak.›› yüreğinizden uzaklaştırın››: İbranice ‹‹Kendinizi de yüreğinizi de RAB için sünnet edin››.
5 ‹‹Yahudada duyurun, 2 Yeruşalimde ilan edin, 2 ‹Ülkede boru çalın!› deyin, 2 ‹Toplanın› diye haykırın, 2 ‹Surlu kentlere kaçalım!›
6 Siyona giden yolu gösteren 2 Bir işaret koyun! 2 Güvenliğiniz için kaçın! 2 Durmayın! 2 Üzerinize kuzeyden felaket, 2 Büyük yıkım getirmek üzereyim.››
7 Aslan ininden çıktı, 2 Ulusları yok eden yola koyuldu. 2 Ülkenizi viran etmek için 2 Yerinden ayrıldı. 2 Kentleriniz yerle bir edilecek, 2 İçlerinde yaşayan kalmayacak.
8 Onun için çula sarının, 2 Dövünüp haykırın, 2 Çünkü RABbin kızgın öfkesi üzerimizden kalkmadı.
9 ‹‹O gün›› diyor RAB, 2 ‹‹Kral da önderler de yılacak, 2 Kâhinler şaşkına dönecek, 2 Peygamberler donakalacak.››
10 O zaman, ‹‹Ah, Egemen RAB›› dedim, ‹‹ ‹Esenlikte olacaksınız› diyerek bu halkı da Yeruşalimi de tam anlamıyla aldattın. Çünkü kılıç boğazımıza dayandı.››
11 O zaman bu halka ve Yeruşalime, ‹‹Çöldeki çıplak tepelerden halkıma doğru sıcak bir rüzgar esiyor, ama harman savurmak ya da ayırmak için değil›› denecek,
12 ‹‹Benden gelen bu rüzgar çok daha güçlü olacak. Şimdi bu halka yargılarımı bildiriyorum.››
13 İşte düşman bulut gibi ilerliyor; 2 Savaş arabaları kasırga sanki, 2 Atları kartallardan daha çevik. 2 Vay başımıza! Mahvolduk!
14 Ey Yeruşalim, yüreğini kötülükten arındır ki, 2 Kurtulasın. 2 Ne zamana dek yüreğinde kötü düşünceler barındıracaksın?
15 Dandan bir ses bildiriyor, 2 Efrayim dağlarından kötü haber duyuruyor!
16 ‹‹Uluslara duyurun, 2 Yeruşalime bildirin: 2 ‹Uzak bir ülkeden gelen ordu çevresini kuşatacak, 2 Yahuda kentlerine karşı 2 Savaş naraları atacaklar.
17 Bir tarlayı koruyanlar gibi 2 Kuşatacaklar Yeruşalimi. 2 Çünkü Yeruşalim bana başkaldırdı› ›› diyor RAB.
18 ‹‹Kendi davranışların, kendi yaptıkların 2 Başına gelmesine neden oldu bunların. 2 Cezan bu. 2 Ne acı! 2 Nasıl da yüreğine işliyor!››
19 Ah, içim, içim! 2 Acıdan kıvranıyorum. 2 Ah, yüreğim, yüreğim çarpıyor. 2 Sessiz duramıyorum! 2 Çünkü boru sesini, savaş naralarını işittim!
20 Felaket felaketi izliyor, 2 Bütün ülke viran oldu. 2 Bir anda çadırlarım, 2 Perdelerim yok oldu.
21 Ne zamana dek düşman sancağını görmek, 2 Boru sesini duymak zorunda kalacağım?
22 ‹‹Halkım akılsızdır, 2 Beni tanımıyor. 2 Aptal çocuklardır, 2 Akılları yok. 2 Kötülük etmeyi iyi bilir, 2 İyilik etmeyi bilmezler›› diyor RAB.
23 Ben Yeremya yere baktım, şekilsizdi, boştu, 2 Göğe baktım, ışık yoktu.
24 Dağlara baktım, titriyorlardı, 2 Bütün tepeler sarsılıyordu.
25 Baktım, insan yoktu, 2 Gökte uçan bütün kuşlar kaçmıştı.
26 Baktım, verimli toprak çöle dönmüş, 2 Bütün kentler yıkılmıştı. 2 Bütün bunlar RABbin yüzünden, 2 Onun kızgın öfkesi yüzünden olmuştu.
27 RAB diyor ki, 2 ‹‹Bütün ülke viran olacak, 2 Ama onu büsbütün yok etmeyeceğim.
28 Bu yüzden yeryüzü yasa gömülecek, 2 Gök kararacak; 2 Çünkü ben söyledim, ben tasarladım. 2 Fikrimi değiştirmeyecek, 2 Verdiğim karardan dönmeyeceğim.››
29 Her kentin halkı, 2 Atlılarla okçuların gürültüsünden kaçıyor. 2 Kimi çalılıklara giriyor, 2 Kimi kayalıklara tırmanıyor. 2 Bütün kentler terk edildi, 2 Oralarda kimse yaşamıyor.
30 Ey sen, viran olmuş kent, 2 Kırmızı giysiler giymekle, 2 Altın süsler bezenmekle, 2 Gözüne sürme çekmekle ne elde edeceksin? 2 Kendini böyle güzelleştirmen boşuna. 2 Oynaşların seni küçümsüyor, 2 Canını almak istiyorlar.
31 Sancı çeken kadının haykırışını, 2 İlk çocuğunu doğuran kadının çektiği acıyı, 2 Ellerini uzatmış, soluğu kesilmiş Siyon kızının, 2 ‹‹Eyvah! Katillerin karşısında bayılıyorum›› 2 Diye haykırdığını işitir gibi oldum.
1 Ha visszatérsz, Izráel, ezt mondja az Úr, hozzám térj vissza, és ha eltávolítod a te útálatosságaidat elõlem és nem ingadozol;
2 És [így] esküszöl: Él az Úr! hûségben, egyenességben és igazságban: akkor õ benne áldják majd magokat a nemzetek, és benne dicsekesznek.
3 Mert ezt mondja az Úr Júda és Jeruzsálem férfiainak: Szántsatok magatoknak új ugart, és ne vessetek tövisek közé!
4 Metéljétek magatokat körül az Úrnak, és távolítsátok el szívetek elõbõreit, Júda férfiai és Jeruzsálem lakosai, hogy fel ne gyúladjon az én haragom, mint a tûz, és olthatatlanul ne égjen a ti cselekedeteitek gonoszsága miatt.
5 Adjátok hírül Júdában, és hallassátok Jeruzsálemben és mondjátok, és kürtöljétek az országban; kiáltsátok teljes erõvel, és mondjátok: Gyûljetek össze és menjünk be az erõsített városokba!
6 Emeljetek zászlót a Sion felé; fussatok, meg ne álljatok, mert veszedelmet hozok észak felõl és nagy romlást!
7 Felkelt az oroszlán az õ tanyájából, és a népek pusztítója elindult; kijött helyébõl, hogy elpusztítsa a te földedet; városaid lerontatnak, lakatlanokká lesznek.
8 Öltözzetek azért gyászba, sírjatok és jajgassatok, mert az Úr haragjának tüze nem távozott el rólunk!
9 Azon a napon pedig, ezt mondja az Úr, elvész a király bátorsága és a fõemberek bátorsága, és a papok elálmélkodnak, és a próféták elcsodálkoznak.
10 Én pedig ezt mondom: Oh Uram Isten! Bizony igen megcsaltad ezt a népet, és Jeruzsálemet, ezt mondván: Békességtek lesz! holott a szablya lelkünkig hatott.
11 Abban az idõben azt mondják e népnek és Jeruzsálemnek: Száraztó szél [jõ] a magas helyekrõl a pusztában, az én népem leányának útján; nem szóráshoz és nem tisztításhoz való!
12 Erõs szél jõ onnan reám [is;] azért hát ítéletet mondok ellenök.
13 Ímé! úgy jõ fel, mint a felleg, és szekerei olyanok, mint a szélvész, lovai gyorsabbak a saskeselyûknél. Jaj nékünk, mert elvesztünk!
14 Jeruzsálem, tisztítsd meg szívedet a gonoszságtól, hogy megtartassál! Meddig maradnak még te benned a te bûnös gondolataid?
15 Mert hírmondó szava hangzik Dán felõl, és Efraim hegyérõl vészhirdetõ.
16 Mondjátok meg a nemzeteknek; nosza, hirdessétek Jeruzsálem ellen: Õrizõk jönnek messze földrõl, és kiáltoznak Júda városai ellen.
17 Mint a mezõnek õrizõi, úgy lesznek ellene köröskörül, mert daczoskodott velem! mondja az Úr.
18 A te magad viselete és a te cselekedeteid szerezték ezeket néked; ez a gonoszságod bizony keserû, bizony egész a szívedig hatott!
19 Oh én belsõm, oh én belsõm! Aléldozom, oh én szívemnek rekeszei! Háborog a szívem, nem hallgathatok! Hiszen hallottad én lelkem a kürt szavát, a harczi riadót!
20 Vészre vészt jelentenek; bizony elpusztul az egész föld, nagy hamarsággal elpusztulnak az én sátraim, kárpitjaim egy pillantás alatt!
21 Meddig látok még [hadi] zászlót, [és] hallom a kürt szavát?
22 Bizony bolond az én népem: engem nem ismernek, balgatag fiak õk, és nem értelmesek! Bölcsek õk a gonoszra, jót cselekedni pedig tudatlanok!
23 Nézek a földre, de ímé kietlen és puszta; és az égre, de nincsen világossága!
24 Nézek a hegyekre is, ímé reszketnek; és a halmokra, de mind ingadoznak!
25 Nézek és ímé egy ember sincsen; és az ég madarai is mind elmenekültek.
26 Nézek, és ímé a bõ termõ föld pusztává lõn; és minden városa összeomlott az Úr elõtt, az õ haragjának tüze elõtt!
27 Bizony ezt mondja az Úr: Pusztasággá lesz az egész ország, de nem vetem végét!
28 Azért gyászol a föld, és homályosodik el oda fenn az ég, mert szólottam, határoztam, és meg nem bánom és el nem térek attól.
29 A lovasoknak és a kézíveseknek kiáltozása elõl elfut minden város, elrejtõznek a sûrûségekbe, és felmásznak a sziklákra: minden város elhagyottá lett, és egyetlen ember sem lakik azokban.
30 És te, elpusztult, mit cselekszel [akkor?] Ha bíborba öltözöl, ha arany kösöntyûkkel ékesíted magadat, és ha festékkel mázolod is ki szemeidet: hiába szépítgeted magadat! Megvetnek téged a szeretõid, életedre törnek.
31 Mert mintha vajudó asszony szavát hallanám, mintha az elõször szûlõnek sikoltozását: olyan Sion leányának hangja; nyög, csapkodja kezeit: Jaj nékem! mert roskadozik lelkem a gyilkosok elõtt.