1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
1 耶和华啊！ 求你记念我们所遭遇的！ 垂顾关注我们的耻辱。
2 我们的产业转归外人， 我们的房屋归给异族。
3 我们成为孤儿， 没有父亲， 我们的母亲好像寡妇一样。
4 我们所喝的水要用银子买， 我们的柴也付代价而得。
5 我们被人追赶， 颈项带上重轭； 我们疲乏， 得不着歇息。
6 我们臣服埃及和亚述， 为要得着粮食充饥。
7 我们的先祖犯了罪， 现在他们不在了； 我们却要担负他们的罪孽。
8 奴仆辖制我们； 没有人救我们脱离他们的手。
9 因为旷野有刀剑的威胁， 我们要冒生命的危险才得到粮食。
10 我们因饥饿而发烧， 我们的皮肤好像火炉一般的热。
11 妇女在锡安被污辱， 处女在犹大的城镇被强暴。
12 众领袖被敌人吊起来； 长老也不受人尊敬。
13 青年人推磨吃苦； 孩童因背木柴而跌倒。
14 众长老不再坐在城门口； 青年人不再唱歌作乐。
15 我们心里不再欢乐； 我们的舞蹈变为哀哭。
16 冠冕从我们的头上掉下来。我们有祸了； 因为我们犯了罪。
17 为了这事， 我们心里愁烦； 为了这事， 我们的眼睛昏花；
18 因为锡安山荒凉， 野狗就在山上到处出没。
19 但耶和华啊， 你永远坐着为王； 你的宝座代代长存。
20 你为什么永远忘记我们？为什么长久离弃我们？
21 耶和华啊！ 除非你真的弃绝我们， 你向我们所发的怒气难收， 不然， 求你使我们归向你， 好使我们回转过来； 求你更新我们的日子， 像古时一样。