1 Jobas atsakydamas tarė:

2 "Mano skundas dar ir šiandien kartus; mano kentėjimai didesni už mano vaitojimą.

3 O kad žinočiau, kur Jį rasti, ir galėčiau ateiti prie Jo sosto!

4 Jam pateikčiau savo bylą ir savo burną pripildyčiau įrodymų.

5 Tada išgirsčiau, ką Jis man atsakytų, ir suprasčiau, ką man kalbėtų.

6 Ar Jis priešintųsi man savo galinga jėga? Ne! Jis pažvelgtų į mane.

7 Teisusis galėtų aiškintis su Juo, taip aš būčiau išlaisvintas amžiams nuo savo teisėjo.

8 Jei einu pirmyn, ten Jo nėra, o jei atgal, Jo nerandu.

9 Jei Jis yra kairėje, aš Jo nematau, o jei pasislėpęs dešinėje, Jo nepastebiu.

10 Bet Jis žino mano kelią; jei Jis mane ištirtų, būčiau kaip auksas.

11 Ėjau Jo pėdomis, iš Jo kelio neiškrypau.

12 Nuo Jo įsakymų nepasitraukiau, Jo burnos žodžius vertinau labiau negu būtiną maistą.

13 Jis vienintelis, kas gali Jį pakeisti? Ko Jo siela geidžia, tą Jis padaro.

14 Jis įvykdys, kas man skirta; daug panašių dalykų Jis turi.

15 Todėl man baugu Jo akivaizdoje; apie tai galvodamas, bijau Jo.

16 Dievas susilpnina mano širdį; Visagalis gąsdina mane.

17 Aš nepražuvau prieš tamsą, Jis nepaslėpė tamsybės nuo mano veido".

1 Então Jó respondeu:

2 Ainda hoje a minha queixa está em amargura; o peso da mão dele é maior do que o meu gemido.

3 Ah, se eu soubesse onde encontrá-lo, e pudesse chegar ao seu tribunal!

4 Exporia ante ele a minha causa, e encheria a minha boca de argumentos.

5 Saberia as palavras com que ele me respondesse, e entenderia o que me dissesse.

6 Acaso contenderia ele comigo segundo a grandeza do seu poder? Não; antes ele me daria ouvidos.

7 Ali o reto pleitearia com ele, e eu seria absolvido para sempre por meu Juiz.

8 Eis que vou adiante, mas não está ali; volto para trás, e não o percebo;

9 procuro-o à esquerda, onde ele opera, mas não o vejo; viro-me para a direita, e não o diviso.

10 Mas ele sabe o caminho por que eu ando; provando-me ele, sairei como o ouro.

11 Os meus pés se mantiveram nas suas pisadas; guardei o seu caminho, e não me desviei dele.

12 Nunca me apartei do preceito dos seus lábios, e escondi no meu peito as palavras da sua boca.

13 Mas ele está resolvido; quem então pode desviá-lo? E o que ele quiser, isso fará.

14 Pois cumprirá o que está ordenado a meu respeito, e muitas coisas como estas ainda tem consigo.

15 Por isso me perturbo diante dele; e quando considero, tenho medo dele.

16 Deus macerou o meu coração; o Todo-Poderoso me perturbou.

17 Pois não estou desfalecido por causa das trevas, nem porque a escuridão cobre o meu rosto.