1 Ateikite, giedokime Viešpačiui! Džiaugsmingą triukšmą kelkime savo išgelbėjimo uolai!

2 Ateikime į Jo akivaizdą su padėka, džiaugsmingai giedokime Jam psalmes!

3 Viešpats yra didis Dievas ir didis Karalius, didesnis už visus dievus.

4 Jo rankoje yra žemės gelmės ir Jam priklauso kalnų viršūnės.

5 Jo yra jūra, nes Jis ją sutvėrė, ir sausuma Jo rankų darbas.

6 Ateikite, pulkime žemėn prieš Dievą ir pagarbinkime, atsiklaupkime prieš Viešpatį, kuris sutvėrė mus!

7 Jis yra mūsų Dievas, o mes­Jo ganoma tauta ir Jo rankų globojamos avys! Šiandien, jeigu išgirsite Jo balsą,­

8 "neužkietinkite savo širdžių kaip Meriboje, kaip gundymo dieną dykumoje,

9 kur jūsų tėvai mane gundė ir mėgino, nors mano darbus buvo matę!

10 Keturiasdešimt metų mane liūdino ta karta, ir Aš pasakiau: ‘Ši tauta klysta savo širdyje ir nepažįsta mano kelių’.

11 Užsirūstinęs jiems prisiekiau: ‘Jie neįeis į mano poilsį!’ "

1 Kommt herzu, laßt uns dem HErrn frohlocken und jauchzen dem Hort unsers Heils!

2 Lasset uns mit Danken vor sein Angesicht kommen und mit Psalmen ihm jauchzen!

3 Denn der HErr ist ein großer GOtt und ein großer König über alle Götter.

4 Denn in seiner Hand ist, was die Erde bringet; und die Höhen der Berge sind auch sein.

5 Denn sein ist das Meer, und er hat‘s gemacht; und seine Hände haben das Trockne bereitet.

6 Kommt, laßt uns anbeten und knieen und niederfallen vor dem HErrn, der uns gemacht hat!

7 Denn er ist unser GOtt, und wir das Volk seiner Weide und Schafe seiner Hand. Heute, so ihr seine Stimme höret,

8 so verstocket euer Herz nicht, wie zu Meriba geschah, wie zu Massa in der Wüste,

9 da mich eure Väter versuchten, fühleten und sahen mein Werk,

10 daß ich vierzig Jahre Mühe hatte mit diesem Volk und sprach: Es sind Leute, deren Herz immer den Irrweg will, und die meine Wege nicht lernen wollen;

11 daß ich schwur in meinem Zorn: Sie sollen nicht zu meiner Ruhe kommen!