1 Quod factum est verbum Domini ad Ieremiam de sic citate.
2 Luget Iuda,et portae eius languescuntet contristatae iacent in terra,et clamor Ierusalem ascendit.
3 Maiores eorum miserunt minores suos ad aquam:venerunt ad cisternas,non invenerunt aquam;reportaverunt vasa sua vacua,confusi sunt et afflictiet operuerunt capita sua.
4 Propter terrae vastitatem,quia non venit pluvia in terram,confusi sunt agricolae,operuerunt capita sua.
5 Nam et cerva in agro peperit et reliquit,quia non erat herba.
6 Et onagri steterunt in collibus,traxerunt aerem quasi thoes;defecerunt oculi eorum,quia non erat herba.
7 " Si iniquitates nostrae testificantur adversus nos,Domine, fac propter nomen tuum,quoniam multae sunt aversiones nostrae,tibi peccavimus.
8 Exspectatio Israel,salvator eius in tempore tribulationis,quare quasi peregrinus es in terraet quasi viator declinans ad pernoctandum?
9 Quare es velut vir attonitus,ut fortis, qui non potest salvare?Tu autem in medio nostri es, Domine,et nomen tuum invocatum est super nos;ne derelinquas nos ".
10 Haec dicit Dominus populo huic: " Ita diligunt vagari, pedes suos non prohibent et Domino non placent ". Nunc recordatus est iniquitatum eorum et visitat peccata eorum.
11 Et dixit Dominus ad me: " Noli orare pro populo isto in bonum.
12 Cum ieiunaverint, non exaudiam preces eorum; et, si obtulerint holocautomata et oblationes, non suscipiam ea; quoniam gladio et fame et peste consumam eos ".
13 Et dixi: " Heu, Domine Deus! Ecce prophetae dicunt eis: "Non videbitis gladium, et fames non erit in vobis, sed pacem veram dabit vobis in loco isto" ".
14 Et dixit Dominus ad me: " Falso prophetae vaticinantur in nomine meo: non misi eos et non praecepi eis neque locutus sum ad eos; visionem mendacem et divinationem et fraudulentiam et seductionem cordis sui prophetant vobis.
15 Idcirco haec dicit Dominus contra prophetas, qui prophetant in nomine meo, quos ego non misi, dicentes: "Gladius et fames non erit in terra hac": In gladio et fame consumentur prophetae illi;
16 et homines, quibus prophetant, erunt proiecti in viis Ierusalem prae fame et gladio, et non erit qui sepeliat eos: ipsi et uxores eorum, filii et filiae eorum, et effundam super eos malum suum.
17 Et dices ad eos verbum istud:Deducant oculi mei lacrimamper noctem et diem, et non taceant,quoniam contritione magna contrita estvirgo filia populi mei,plaga pessima vehementer.
18 Si egressus fuero ad agros,ecce occisi gladio;et, si introiero in civitatem,ecce attenuati fame;propheta quoque et sacerdosabierunt per terram nescientes ".
19 Numquid proiciens abiecisti Iudam,aut Sion abominata est anima tua?Quare ergo percussisti nos,ita ut nulla sit sanitas?Exspectavimus pacem, et non est bonum,et tempus curationis, et ecce turbatio.
20 Cognovimus, Domine, impietates nostras,iniquitates patrum nostrorum, quia peccavimus tibi.
21 Ne des nos in opprobrium propter nomen tuum,ne facias contumeliam solio gloriae tuae;recordare, ne irritum facias foedus tuum nobiscum.
22 Numquid sunt in sculptilibus gentium, qui pluant,aut caeli possunt dare imbres?Nonne tu es Dominus Deus noster,quem exspectamus?Tu enim fecisti omnia haec.
1 A palavra de Jeová que veio a Jeremias a respeito da seca.
2 Pranteia Judá, e desfalecem as suas portas, sentam-se de luto no chão, e já subiu o clamor de Jerusalém.
3 Os seus nobres enviam os seus inferiores procurar água. Estes vão aos poços e não acham água; voltam com os seus cântaros vazios: ficam envergonhados e confundidos e cobrem as suas cabeças.
4 Por não ter caído chuva sobre a terra, esta se fende, e por este motivo ficam envergonhados os lavradores e cobrem as suas cabeças.
5 Até a veada no campo pare, e abandona a sua cria, porque não há relva.
6 Os asnos selvagens põem-se nos altos escalvados, e ofegantes sorvem o ar como chacais; desfalecem os seus olhos, porque não há erva.
7 Ainda que as nossas iniqüidades dão testemunho contra nós, opera tu, ó Jeová, por amor do teu nome: porque muitas são as nossas apostasias; contra ti temos pecado.
8 Ó esperança de Israel, salvador seu no tempo de aperto, porque serias tu como peregrino na terra, e como um viandante que se desvia para passar a noite?
9 Porque serias como homem surpreendido, como um valente que não pode salvar? contudo tu, Jeová, estás no meio de nós, e somos chamados do teu nome; não nos desampares.
10 Assim diz Jeová a respeito deste povo: Gostam de andar errantes, não retêm os seus pés: por isso Jeová não os aceita; agora se lembrará da iniqüidade deles, e visitará os seus pecados.
11 Disse-me mais Jeová: Não ores por este povo para o bem seu.
12 Quando jejuarem, não ouvirei o seu clamor; quando oferecerem holocaustos e oblações, não os aceitarei: porém, os consumirei pela espada, e pela fome, e pela peste.
13 Disse eu: Ah, Senhor Jeová! eis que os profetas lhes dizem: Não vereis espada, nem tereis fome; mas vos darei verdadeira paz neste lugar.
14 Disse-me Jeová: Os profetas profetizam mentiras em meu nome. Não os enviei, nem lhes dei ordem, nem lhes falei; eles vos profetizam uma visão mentirosa, e adivinhação, e vaidade, e o engano do seu coração.
15 Portanto assim diz Jeová acerca dos profetas que profetizam em meu nome, acerca desses profetas que eu não enviei, e que contudo dizem: Não haverá espada nem fome nesta terra: Esses profetas hão de ser consumidos à espada e à fome.
16 O povo a quem eles profetizam, será lançado nas ruas de Jerusalém por causa da fome e da espada; e não haverá quem os sepulte a eles, a suas mulheres, a seus filhos e a suas filhas; porque derramarei sobre eles a sua maldade.
17 Dir-lhes-ás esta palavra: Derramem os meus olhos lágrimas de noite e de dia, e não cessem de chorar; porque a virgem filha do meu povo sofreu uma grande brecha, e foi mui gravemente ferida.
18 Se eu sair ao campo, eis os mortos à espada! se eu entrar na cidade, eis os enfermos de fome! porque tanto o profeta como o sacerdote vão rodeando a terra, e não têm conhecimento.
19 Porventura já de todo rejeitaste a Judá? acaso aborreceu a tua alma a Sião? porque nos tens ferido, sem que haja para nós cura alguma? Aguardamos a paz, porém não chegou bem algum; e o tempo da cura, e eis o pavor!
20 Reconhecemos, Jeová, a nossa maldade, e a iniqüidade de nossos pais; porque contra ti havemos pecado.
21 Por amor do teu nome, não nos aborreças; não tragas opróbrio sobre o trono da tua glória. Lembra-te, não anules a tua aliança conosco.
22 Acaso entre as vaidades das gentes há quem possa fazer vir a chuva? ou podem os céus dar chuvas? não és tu Jeová, nosso Deus, o que fazes isto? portanto por ti esperaremos. Pois tu tens feito todas estas coisas.