1 Ad Moab.Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Vae super Nabo, quoniam vastata est et confusa!Capta est Cariathaim, confusa est arx et tremuit.
2 Non est ultra exsultatio in Moab;in Hesebon cogitaverunt malum contra eam:Venite et disperdamus eam de gente".Tu quoque, Madmen, conticesces, sequeturque te gladius.
3 Vox clamoris de Oronaim:Vastitas et contritio magna".
4 Contrita est Moab,auditum fecerunt clamorem usque ad Segor.
5 Per ascensum enim Luithplorans ascendit in fletu,quoniam in descensu Oronaimhostes ululatum contritionis audierunt:
6 "Fugite, salvate animas vestraset eritis quasi myricae in deserto".
7 Pro eo enim quod habuisti fiduciamin operibus tuis et in thesauris tuis,tu quoque capieris;et ibit Chamos in transmigrationem,sacerdotes eius et principes eius simul.
8 Et veniet praedo ad omnem urbem, et urbs nulla salvabitur;et peribit vallis, et dissipabuntur campestria,quoniam dixit Dominus.
9 Date pennas ad volandum;et civitates eius desertae erunt et inhabitabiles.
10 Maledictus, qui facit opus Domini neglegenter,et maledictus, qui prohibet gladium suum a sanguine.
11 Securus fuit Moab ab adulescentia suaet requievit in faecibus suisnec transfusus est de vase in vaset in transmigrationem non abiit;idcirco permansit gustus eius in eo,et odor eius non est immutatus.
12 Propterea, ecce, dies veniunt,dicit Dominus,et mittam ei stratores laguncularum;et sternent eumet vasa eius exhaurientet lagunculas eorum collident.
13 Et confundetur Moab a Chamos, sicut confusa est domus Israel a Bethel, in qua habebat fiduciam.
14 Quomodo dicitis: "Fortes sumuset viri robusti ad proeliandum"?
15 Vastata est Moab,et ascenderunt civitates illius,et electi iuvenes eius descenderunt in occisionem,ait rex, Dominus exercituum nomen eius.
16 Prope est interitus Moab ut veniat,et malum eius velociter accurret nimis.
17 Lugete super eum,omnes, qui estis in circuitu eius;et universi, qui scitis nomen eius,dicite: "Quomodo confracta est virga fortis,baculus gloriosus?".
18 Descende de gloria et sede in siti,habitatrix filia Dibon,quoniam vastator Moab ascendit ad te,dissipavit munitiones tuas.
19 Ad viam sta et prospice,habitatrix Aroer;interroga fugientemet eam, quae evasit.Dic: "Quid accidit?".
20 Confusus est Moab, quoniam victus est.Ululate et clamate;annuntiate in Arnon,quoniam vastatus est Moab.
21 Et iudicium venit ad terram campestrem super Helon et super Iasa et super Mephaath
22 et super Dibon et super Nabo et super Bethdeblathaim,
23 et super Cariathaim et super Bethgamul et super Bethmaon
24 et super Carioth et super Bosra et super omnes civitates terrae Moab, quae longe et quae prope sunt.
25 Abscissum est cornu Moab,et brachium eius contritum est,ait Dominus.
26 Inebriate eum, quoniam contra Dominum erectus est; et allidet manum Moab in vomitu suo, et erit in derisum etiam ipse.
27 Nonne in derisum tibi fuit Israel? Num inter fures repertus est? Quotiescumque enim adversum illum loquebaris, caput movebas.
28 Relinquite civitates et habitate in petra,habitatores Moab,et estote quasi columba nidificansin parietibus apertae voraginis.
29 Audivimus superbiam Moab,superbus est valde;sublimitatem eius et arrogantiamet superbiam et altitudinem cordis eius.
30 Ego scio, ait Dominus, iactantiam eius, et quod non sint rectae fabulationes, nec recta fecerint.
31 Ideo super Moab eiulabo et super Moab universam clamabo, super viros Cirhareseth plorabitur.
32 Plus quam in planctu Iazer plorabo tibi,vinea Sabama;propagines tuae transierunt mare,usque ad Iazer pervenerunt.Super messem tuam et vindemiam tuampraedo irruit.
33 Ablata est laetitia et exsultatiode horto et de terra Moab,et vinum de torcularibus sustuli;nequaquam calcator uvaesolitum celeuma cantabit.
34 De clamore Hesebon usque Eleale et Iasa dederunt vocem suam, a Segor usque ad Oronaim, ad Eglatselisiam; aquae quoque Nemrim pessimae erunt.
35 Et auferam de Moab, ait Dominus, offerentem in excelsis et sacrificantem diis eius.
36 Propterea cor meum ad Moab quasi tibia resonabit, et cor meum ad viros Cirhareseth dabit sonitum tibiarum; quia depositum, quod acquisierunt, periit.
37 Omne enim caput calvitium et omnis barba rasa erit, in cunctis manibus incisiones et super lumbos cilicium.
38 Super omnia tecta Moab et in plateis eius omnis planctus, quoniam contrivi Moab sicut vas, quod nemini placet, ait Dominus.
39 Quomodo victa est, et ululaverunt? Quomodo vertit dorsum Moab et confusus est? Eritque Moab in derisum et in terrorem omnibus in circuitu suo.
40 Haec dicit Dominus:Ecce quasi aquila volabitet extendet alas suas ad Moab.
41 Capta sunt oppida,et munitiones comprehensae sunt,et erit cor fortium Moab in die illasicut cor mulieris parturientis.
42 Et cessabit Moab esse populus,quoniam contra Dominum gloriatus est.
43 Pavor et fovea et laqueus super te,o habitator Moab,dicit Dominus.
44 Qui fugerit a facie pavoris, cadet in foveam,et, qui conscenderit de fovea, capietur laqueo;adducam enim super Moabannum visitationis eorum,ait Dominus.
45 In umbra Hesebon steterunt sine viribus fugientes,sed ignis egressus est de Hesebon,et flamma de medio Sehon,et devoravit tempora Moabet verticem filiorum tumultus.
46 Vae tibi, Moab!Periit populus Chamos,quia comprehensi sunt filii tuiet filiae tuae in captivitatem.
47 Et convertam sortem Moab in novissimis diebus ",ait Dominus.Hucusque iudicia Moab.
1 A respeito de Moabe. Assim diz Jeová dos exércitos, Deus de Israel: Ai de Nebo! porque está devastado; envergonhada está Quiriataim, está tomada; Misgabe está envergonhada e espantada.
2 O louvor de Moabe já não existe mais; em Hesbom formaram maus desígnios contra ela dizendo: Vinde, exterminemo-la para que não seja mais uma nação. Também tu, ó Madmém, serás reduzida ao silêncio; a espada te perseguirá.
3 Um grito soa de Horonaim, estrago e grande destruição!
4 Destruído está Moabe; os seus pobrezinhos fizeram ouvir um clamor.
5 Pois pela subida de Luíte subirão com choro contínuo; na descida de Horonaim ouviram a angústia do grito da destruição.
6 Fugi, salvai as vossas vidas, e tornai-vos como um junipero no deserto.
7 Pois, porquanto confiaste nas tuas obras e nos teus tesouros, também tu serás tomada; irá Camos para o cativeiro juntamente com os seus sacerdotes e os seus príncipes.
8 O espoliador virá sobre todas as cidades, e nenhuma escapará; também perecerá o vale, e será destruída a planície; como Jeová o disse.
9 Dai asas a Moabe, porque tem de fugir. As suas cidades se tornarão em desolação sem que haja quem nelas habite.
10 Maldito seja quem fizer negligentemente a obra de Jeová, e maldito quem vedar do sangue a sua espada!
11 Moabe tem estado sossegado desde a sua mocidade, e tem repousado nas suas fezes, e não tem sido deitado de vasilha em vasilha, nem tem ido para o cativeiro; por isso conserva o seu sabor, e o seu cheiro não se muda.
12 Portanto eis que vêm os dias, diz Jeová, em que lhe enviarei trasfegadores, que o trasfegarão; despejarão as suas vasilhas, e despedaçarão os seus jarros.
13 Moabe terá vergonha de Camos, como a casa de Israel teve vergonha de Betel, sua confiança.
14 Como dizeis: Valentes somos e homens fortes para a guerra?
15 Devastado está Moabe, entradas as suas cidades, os seus mancebos escolhidos desceram à matança, diz o Rei, cujo nome é Jeová dos exércitos.
16 Está prestes a chegar a calamidade de Moabe, e vem vindo a largos passos a sua aflição.
17 Condoei-vos dele, todos os que estais ao redor dele, e todos os que sabeis o seu nome; dizei: Como se fez em pedaços a vara forte, o báculo formoso!
18 Ó filha que habitas em Dibom, desce da tua glória, e senta-te sequiosa; porque o espoliador de Moabe é vindo contra ti, já destruiu as tuas fortalezas.
19 Põe-te junto ao caminho, e espia, ó moradora de Aroer; pergunta ao que foge e à que escapa: Que sucedeu?
20 Envergonhado está Moabe, porque está espantado; uivai e gritai; anunciai em Arnom que Moabe está devastado.
21 O juízo é vindo sobre a terra da campina; sobre Holom, e sobre Jaza, e sobre Mefaate,
22 sobre Dibom, e sobre Nebo, e sobre Bete-Diblataim,
23 sobre Quiriataim, e sobre Bete-Gamul, e sobre Bete-Meom;
24 sobre Queriote, e sobre Bozra, e sobre todas as cidades de Moabe, quer as de longe, quer as de perto.
25 Decepado está o chifre de Moabe, quebrado o seu braço, diz Jeová.
26 Embriagai-o, porque se engrandeceu contra Jeová; Moabe revolver-se-á no seu vômito, e tornar-se-á também objeto de ludíbrio.
27 Pois não se tornou Israel objeto de ludíbrio para ti? não foi ele achado entre ladrões? porquanto sempre que falas dele, meneias a cabeça.
28 Deixai as cidades, e habitai nos penhascos, ó moradores de Moabe: sede como a pomba que faz o seu ninho nos lados da boca da caverna.
29 Temos ouvido o orgulho de Moabe, que é orgulhoso em extremo, a sua sobranceria, o seu orgulho, a sua arrogância e a altivez do seu coração.
30 Eu sei, diz Jeová, a sua indignação, que nada é; as suas jactâncias nada têm efetuado.
31 Portanto uivarei por Moabe; gritarei por todo Moabe: pelos homens de Quir-Heres prantearei.
32 Com choro maior do que o de Jazer te chorarei, ó vide de Sibma; os teus ramos passaram o mar, chegaram até o mar de Jazer; o espoliador lançou-se sobre os teus frutos de verão e sobre a tua víndima.
33 A alegria e o gozo acham-se desterrados do campo fértil e da terra de Moabe; fiz cessar dos lagares o vinho; ninguém com júbilo pisará as uvas; o júbilo não será júbilo.
34 Do grito de Hesbom até Eleale, até Jaaz fizeram ouvir a sua voz, desde Zoar até Horonaim, até Eglate-Selisias; pois também as águas de Ninrim virão a ser desolação.
35 Demais, farei cessar em Moabe aquele que faz ofertas no alto e queima incenso aos seus deuses.
36 Portanto o meu coração ressoará como flautas por causa de Moabe, e o meu coração ressoará como flautas por causa dos homens de Quir-Heres, porque já pereceu a abundância que ele adquiriu.
37 Pois todas as cabeças são calvas, e todas as barbas rapadas: em todas as mãos há sarjaduras, e sobre os lombos sacos.
38 Sobre todos os eirados de Moabe, e em todas as suas praças há pranto por toda a parte; pois fiz a Moabe em pedaços como um vaso que não agrada, diz Jeová.
39 Como está espantado! como uivam! como vira as costas Moabe envergonhado! assim se tornará Moabe objeto de ludíbrio e de espanto a todos os que estiverem ao redor dele.
40 Pois assim diz Jeová: Eis que o inimigo voará como uma águia, e estenderá as suas asas contra Moabe.
41 Tomada está Queriote, ocupadas as fortalezas, e naquele dia será o coração dos valentes de Moabe como o coração da mulher que está com dores de parto.
42 Moabe será destruído para que não seja uma nação, porque se engrandeceu contra Jeová.
43 O pavor, e a cova, e o laço estão sobre ti, ó morador de Moabe, diz Jeová.
44 Quem fugir do pavor cairá na cova; e quem sair da cova será apanhado no laço; porque trarei sobre ele, sobre Moabe, o ano da sua visitação, diz Jeová.
45 À sombra de Hesbom param sem forças os que fugiram; porque o fogo saiu de Hesbom, e do meio de Seom a labareda; e devorou as fontes da cabeça de Moabe e o alto da cabeça dos filhos do tumulto.
46 Ai de ti, Moabe! desfeito está o povo de Camos, porque teus filhos foram levados cativos, e tuas filhas para o cativeiro.
47 Contudo farei voltar o cativeiro de Moabe nos últimos dias, diz Jeová. Até aqui o juízo contra Moabe.