1 Ouvindo a rainha de Sabá toda a fama de Salomão e como o Senhor lhe tinha dado tantas qualidades, resolveu vir apresentar-lhe pessoalmente algumas questões especialmente complexas para ver a resposta que daria.
2 Chegou assim a Jerusalém com uma grande comitiva e muitos camelos carregando especiarias, ouro e jóias. Ela pôs-lhe os problemas que entendeu e
3 Salomão a tudo respondeu; nada se revelou muito difícil para ele - o Senhor deu-lhe de cada vez a resposta exacta.
4 Ela depressa se deu conta de que tudo o que lhe tinham dito quanto à sua grande sabedoria era verdadeiro. Pôde igualmente constatar a beleza do seu palácio; e quando viu os ricos pratos que vinham à mesa, o grande número de criados e escravos a servir nos seus belos uniformes, mais os escanções, e os inúmeros sacrifícios que oferecia pelo fogo ao Senhor, então ficou como que fora de si, de espanto!
6 Exclamou a rainha para Salomão: Tudo o que ouvi no meu país acerca da tua sabedoria e das belíssimas coisas que aqui há é verdade. Antes de cá chegar não podia acreditar em tal, mas agora eu própria verifiquei tudo com os meus próprios olhos. O que me tinham contado não correspondia sequer a metade da realidade! A tua sabedoria e a tua riqueza são, de longe, muito maiores do que aquilo que tinha ouvido! O teu povo é feliz, o pessoal do teu palácio está satisfeito; e como podia ser de outra forma se eles aqui vivem constantemente ouvindo a tua sabedoria! Bendito seja o Senhor teu Deus que te escolheu e te colocou sobre o trono de Israel. Como o Senhor deve amar Israel - porque lhe deu um rei como tu! E tu ofereces ao teu povo uma governação justa e boa!
10 Depois, deu ao monarca um presente de quatro toneladas de ouro e mais uma enorme quantidade de especiarias e de pedras preciosas; na verdade foi esse o presente mais valioso que o rei Salomão jamais recebeu.
11 (Quando os navios do rei Hirão trouxeram a Salomão ouro de Ofir, também carregaram para ele um grande fornecimento de pedras preciosas e também de madeira de almugue para fazer balaústres para o templo e para o palácio, e para fabricar instrumentos, tais como harpas e liras, que acompanhassem os cantores. Nunca antes nem depois se viu junta tanta quantidade desta bela madeira.)
13 Em troca dos presentes recebidos da rainha de Sabá, o rei Salomão deu-lhe tudo o que ela lhe pediu, além dos presentes que já tinha planeado ofertar-lhe. Após isso ela regressou, com o seu séquito e os que a serviam, para a sua terra.
14 Cada ano Salomão recebia ouro que pesava vinte e três toneladas, além das taxas e dos benefícios dos negócios que fazia com reis da Arábia e de outros territórios daquela região. Salomão mandou fazer, com parte desse ouro, duzentas peças de armadura, pesando cada uma três quilos e meio de ouro, e mais trezentos escudos, tendo mandado pesar para cada um aproximadamente quilo e meio de ouro. Conservou-os no Salão da Floresta do Líbano.
16 Também fez construir um enorme trono de marfim e fê-lo revestir de ouro puro. Tinha seis degraus e um espaldar com descansos para os braços; havia um leão de cada lado. Nos degraus igualmente havia dois leões, um de cada lado, portanto doze ao todo. Não havia no mundo outro trono tão deslumbrante como aquele.
21 Todas as taças que o rei Salomão usava eram de ouro puro; e no Salão da Floresta do Líbano todo o serviço de jantar era feito em ouro. Não se usava prata porque nesse tempo não tinha muito valor!
22 A frota comercial do rei Salomão era de parceria com o rei Hirão, e uma vez todos os três anos um grande fornecimento de ouro, prata, marfim e também de macacos e de pavões chegava aos portos de Israel.
23 Desta forma o rei Salomão era o mais rico e o mais sábio de todos os reis da Terra.
24 Grandes homens de muitas terras vinham conversar com ele e ouvir a sabedoria que Deus lhe dera. Traziam-lhe igualmente presentes em peças de prata e de ouro, rico vestuário, especiarias, cavalos e mulas. Todos os anos recebia deles ou uma ou outra coisa dessas.
26 O monarca construiu um grande estábulo para cavalos atribuídos a uma vasta quantidade de carros e de cavaleiros - mil e quatrocentos carros ao todo e doze mil cavaleiros viviam nessas cidades-estábulo e também com o rei Salomão em Jerusalém. A prata era tão comum como pedras em Jerusalém naqueles dias; também o cedro não era de muito mais valor do que simples madeira de figueira brava! Os cavalos de Salomão vinham-lhe do Egipto e do sul da Turquia onde os seus agentes os adquiriam por grosso. Um carro egípcio custava sete quilos de prata e um cavalo quilo e meio. Muitos deles eram depois vendidos de novo aos reis heteus e sírios.
1 Kun Saban kuningatar kuuli, mitä Salomosta kerrottiin Herran nimen kunniaksi, tuli hän koettelemaan häntä arvoituksilla.
2 Hän tuli Jerusalemiin sangen suuren seurueen kanssa, mukanaan kameleja, jotka kantoivat hajuaineita, kultaa ylen paljon ja kalliita kiviä. Ja kun hän tuli Salomon luo, puhui hän tälle kaikki, mitä hänellä oli mielessänsä.
3 Mutta Salomo selitti hänelle kaikki hänen kysymyksensä; kuninkaalle ei mikään jäänyt ongelmaksi, jota hän ei olisi hänelle selittänyt.
4 Kun Saban kuningatar näki kaiken Salomon viisauden, linnan, jonka hän oli rakentanut,
5 ruuat hänen pöydällänsä, kuinka hänen palvelijansa asuivat ja hänen palvelusväkensä palveli ja kuinka he olivat puetut, ja näki hänen juomanlaskijansa ja hänen polttouhrinsa, jotka hän uhrasi Herran temppelissä, meni hän miltei hengettömäksi.
7 Minä en uskonut, mitä sanottiin, ennenkuin itse tulin ja sain omin silmin nähdä; ja katso, ei puoltakaan oltu minulle kerrottu. Sinulla on paljon enemmän viisautta ja rikkautta, kuin minä olin kuullut huhuttavan.
8 Onnellisia ovat sinun miehesi, onnellisia nämä palvelijasi, jotka aina saavat olla sinun edessäsi ja kuulla sinun viisauttasi.
10 Ja hän antoi kuninkaalle sata kaksikymmentä talenttia kultaa, hyvin paljon hajuaineita ja kalliita kiviä. Niin paljon hajuaineita, kuin mitä Saban kuningatar antoi kuningas Salomolle, ei sinne ole sen jälkeen tullut.
11 Myöskin Hiiramin laivat, jotka kuljettivat kultaa Oofirista, toivat Oofirista hyvin paljon santelipuuta ja kalliita kiviä.
12 Ja kuningas teetti santelipuusta kalustoa Herran temppeliin ja kuninkaan linnaan ja kanteleita ja harppuja laulajille. Sellaista santelipuumäärää ei ole tuotu eikä nähty tähän päivään asti.
13 Kuningas Salomo taas antoi Saban kuningattarelle kaiken, mitä tämä halusi ja pyysi, ja sen lisäksi hän antoi muutakin kuninkaallisella anteliaisuudella. Sitten tämä lähti ja meni palvelijoineen omaan maahansa.
14 Sen kullan paino, mikä yhtenä vuotena tuli Salomolle, oli kuusisataa kuusikymmentä kuusi talenttia kultaa,
15 paitsi mitä tuli kauppamiehiltä ja kaupustelijain kaupanteosta ja kaikilta Erebin kuninkailta ja maan käskynhaltijoilta.
16 Ja kuningas Salomo teetti pakotetusta kullasta kaksisataa suurta kilpeä ja käytti jokaiseen kilpeen kuusisataa sekeliä kultaa;
17 ja pakotetusta kullasta kolmesataa pienempää kilpeä, ja käytti jokaiseen kilpeen kolme miinaa kultaa. Ja kuningas asetti ne Libanoninmetsä-taloon.
18 Vielä kuningas teetti suuren norsunluisen valtaistuimen ja päällysti sen puhdistetulla kullalla.
19 Valtaistuimessa oli kuusi porrasta, ja valtaistuimen selusta oli ylhäältä pyöreä. Istuimen kummallakin puolella oli käsinoja, ja kaksi leijonaa seisoi käsinojain vieressä.
20 Ja kaksitoista leijonaa seisoi siinä kuudella portaalla, kummallakin puolella. Senkaltaista ei ole tehty missään muussa valtakunnassa.
21 Ja kaikki kuningas Salomon juoma-astiat olivat kultaa, ja kaikki Libanoninmetsä-talon astiat olivat puhdasta kultaa. Hopeata ei siellä ollut, eikä sitä Salomon päivinä pidetty minkään arvoisena.
22 Kuninkaalla oli Tarsiin-laivasto merellä Hiiramin laivaston kanssa. Kerran kolmessa vuodessa Tarsiin-laivasto tuli ja toi kultaa ja hopeata, norsunluuta, apinoita ja riikinkukkoja.
23 Ja kuningas Salomo oli kaikkia maan kuninkaita suurempi rikkaudessa ja viisaudessa.
24 Ja kaikki maa pyrki näkemään Salomoa kuullakseen hänen viisauttaan, jonka Jumala oli antanut hänen sydämeensä.
25 Ja he toivat kukin lahjansa: hopea-ja kultakaluja, vaatteita, aseita, hajuaineita, hevosia ja muuleja, joka vuosi vuoden tarpeen.
26 Salomo kokosi sotavaunuja ja ratsumiehiä, niin että hänellä oli tuhannet neljätsadat sotavaunut ja kaksitoista tuhatta ratsumiestä; ne hän sijoitti vaunukaupunkeihin ja Jerusalemiin kuninkaan luo.
27 Ja kuningas toimitti niin, että Jerusalemissa oli hopeata kuin kiviä, ja setripuuta niin paljon kuin metsäviikunapuita Alankomaassa.
28 Ja hevoset, mitä Salomolla oli, tuotiin Egyptistä ja Kuvesta. Kuninkaan kauppiaat noutivat niitä Kuvesta maksua vastaan.
29 Egyptistä tuodut vaunut maksoivat kuusisataa hopeasekeliä ja hevonen sata viisikymmentä. Samoin tuotiin niitä heidän välityksellään kaikille heettiläisten ja aramilaisten kuninkaille.