1 Vi então o Cordeiro quebrar o primeiro dos sete selos. E um dos quatro seres viventes gritou com uma voz de trovão: Vem!

2 Olhei e vi um cavalo branco; aquele que o montava tinha um arco e puseram-lhe uma coroa e partiu vitorioso, para mais vitórias.

3 Depois o Cordeiro quebrou o segundo selo e ouvi o segundo ser vivente dizer: Vem!

4 Desta vez surgiu um cavalo vermelho, e ao seu cavaleiro foi-lhe dada uma espada e autoridade para tirar a paz da terra, de forma a que os homens se matassem uns aos outros.

5 E quando o Cordeiro quebrou o terceiro selo ouvi a mesma ordem dada pelo terceiro ser vivente: Vem! E foi agora um cavalo preto montado por alguém que segurava uma balança na sua mão.

6 Uma voz saindo do grupo dos quatro seres viventes disse: Um quilo de trigo, ou três quilos de cevada, pelo salário de um dia; e há que não desperdiçar nem azeite nem vinho.

7 E quando o Cordeiro quebrou o quarto selo, de novo a ordem doi dada, desta vez pelo quarto ser vivente: Vem!

8 E saiu um cavalo amarelo, e quem o montava chama-se Morte, e era seguido de perto pela Sepultura. E receberam o domínio sobre a quarta parte da Terra, a fim de matar com a guerra, a fome, pestes, e por meio de animais ferozes.

9 E quando o Cordeiro quebrou o quinto selo, vi um altar debaixo do qual estavam todas as almas dos que foram martirizados por anunciarem a palavra de Deus e por causa do testemunho que deram.

10 E clamavam em alta voz ao Senhor dizendo: Ó soberano Senhor, santo e verdadeiro, até quando ficarão por julgar os habitantes da Terra por aquilo que nos fizeram e pelo sangue que derramámos por causa deles? a

11 E foi dada uma túnica branca a cada um deles. E foi-lhes dito que tivessem paciência ainda durante mais um pouco de tempo até que se completasse o número dos seus irmãos e companheiros no serviço de Deus, que deviam sofrer também o martírio na Terra.

12 E na altura de quebrar o sexto selo houve um grande terramoto, o Sol ficou tão escuro como um pano preto e a Lua tornou-se da cor do sangue

13 As estrelas do céu caíram sobre a Terra - eram como uma figueira, batida por um forte vento, que deixasse cair os seus figos ainda verdes

14 E o céu desapareceu à maneira de um rolo que se enrola, e as montanhas e as ilhas deslocaram-se.

15 Então os chefes das nações, os grandes políticos, os grandes chefes militares, os de grande poder económico e de intervenção, e todos, servos e livres, se escondiam nas cavernas e nas rochas das montanhas.

16 E gritavam às montanhas e aos rochedos: Caiam sobre nós! Escondam-nos daquele que está sentado no trono e da cólera do Cordeiro

17 Porque chegou o dia de ele fazer justiça com rigor, e quem é que poderá resistir e ficar vivo na sua frente?

2 Ja minä näin, ja katso: valkea hevonen; ja sen selässä istuvalla oli jousi, ja hänelle annettiin seppele, ja hän lähti voittajana ja voittamaan.

4 Niin lähti toinen hevonen, tulipunainen, ja sen selässä istuvalle annettiin valta ottaa pois rauha maasta, että ihmiset surmaisivat toisiaan; ja hänelle annettiin suuri miekka.

8 Ja minä näin, ja katso: hallava hevonen; ja sen selässä istuvan nimi oli Kuolema, ja Tuonela seurasi hänen mukanaan, ja heidän valtaansa annettiin neljäs osa maata, annettiin valta tappaa miekalla ja nälällä ja rutolla ja maan petojen kautta.

9 Ja kun Karitsa avasi viidennen sinetin, näin minä alttarin alla niiden sielut, jotka olivat surmatut Jumalan sanan tähden ja sen todistuksen tähden, joka heillä oli.

11 Ja heille kullekin annettiin pitkä valkoinen vaippa, ja heille sanottiin, että vielä vähän aikaa pysyisivät levollisina, kunnes oli täyttyvä myös heidän kanssapalvelijainsa ja veljiensä luku, joiden tuli joutua tapettaviksi niinkuin hekin.

12 Ja minä näin, kuinka Karitsa avasi kuudennen sinetin; ja tuli suuri maanjäristys, ja aurinko meni mustaksi niinkuin karvainen säkkipuku, ja kuu muuttui kokonaan kuin vereksi,

13 ja taivaan tähdet putosivat maahan, niinkuin viikunapuu varistaa raakaleensa, kun suuri tuuli sitä pudistaa,

14 ja taivas väistyi pois niinkuin kirja, joka kääritään kokoon, ja kaikki vuoret ja saaret siirtyivät sijoiltansa.

15 Ja maan kuninkaat ja ylimykset ja sotapäälliköt ja rikkaat ja väkevät ja kaikki orjat ja vapaat kätkeytyivät luoliin ja vuorten rotkoihin