1 Foi pois nas planícies de Moabe que Moisés ratificou a aliança que o Senhor tinha feito com o povo de Israel no Monte Horebe.

2 Convocou todo Israel para vir à sua presença e disse-lhes: Viram com os vossos próprios olhos os grandes sinais e os poderosos milagres que o Senhor executou contra Faraó e o seu povo na terra do Egipto.

4 Mas mesmo assim até hoje vocês não têm inteligência para compreender, nem olhos para verem, nem ouvidos para ouvirem, que são coisas que Deus vos pode dar!

5 Durante quarenta anos Deus vos conduziu através do deserto, e nem por isso o vosso vestuário envelheceu ou o vosso calçado se gastou.

6 Ele não vos deixou cultivar trigo para fazer pão nem vinhas para beberem vinho e bebidas fortes, para que se dêem conta de que é o Senhor vosso Deus que tem cuidado de vocês.

7 Quando aqui chegámos, o rei Siom de Hesbom e o rei Ogue de Basã vieram lutar contra nós, mas destruímo-los, tomámos a terra deles e demo-la às tribos de Rúben, de Gad e à meia-tribo de Manassés. Por isso obedeçam aos termos desta aliança para que possam prosperar em tudo quanto fizerem. Todos vocês - os chefes, o povo, os juízes e responsáveis administrativos - estão aqui perante o Senhor vosso Deus, com os vossos filhos, as vossas mulheres e os estrangeiros que vivem convosco, que vos cortam a lenha e transportam a água. Aqui estão pois para estabelecer um compromisso com Jeová o vosso Deus, um contrato que ele faz hoje convosco. Ele quer confirmar-vos presentemente como o seu povo, afirmar-se ele próprio como o vosso Deus tal como prometeu aos vossos antepassados, a Abrahão, a Isaque e a Jacob. E aliás não é só convosco que ele firma esta aliança, mas também com todas as gerações de Israel.

16 Vocês lembram-se bem, com certeza, como vivemos na terra do Egipto e como, depois de sairmos de lá, fomos conduzidos através do território de nações inimigas. Viram os seus ídolos pagãos, feitos de madeira, de pedra, de prata e de ouro. No dia em que algum de vocês - homem ou mulher, uma só família ou toda uma tribo de Israel - começar a desviar-se do Senhor vosso Deus e pretender adorar esses ídolos das outras nações, nesse dia, pois, será como plantar uma raiz que vem a dar frutos amargos e venenosos.

19 Que ninguém, numa alegre indiferença, pense, ao ouvir os avisos desta maldição: 'As coisas hão-de correr-me bem, ainda que ande como muito bem me apetece, ainda que faça tudo o que me dá na vontade!' Porque o Senhor não perdoará isso. A sua cólera e o seu zelo acender-se-ão contra essa pessoa. E todas as maldições escritas neste livro cairão pesadamente sobre ela; o Senhor riscará o seu nome de debaixo dos céus. O Senhor separará esse indivíduo de todas as tribos de Israel, para derramar sobre ele todas as maldições, consignadas neste livro, que se referem aos que quebram esta aliança. Então os vossos filhos e as gerações vindouras, e até os estrangeiros que passam pela vossa terra vindos de longe, verão as devastações da terra e as doenças e males que o Senhor mandou sobre vocês. Verão que toda a terra ficou queimada com enxofre e com sal, serão uma terra ardida, completamente estéril, sem produzir nada, sem vestígios de vegetação - tal como aconteceu com Sodoma, e com Gomorra, com Admá e Zeboim - destruída pela cólera do Senhor.

24 'Porque é que o Senhor fez isto a esta terra?

25 E dir-lhe-ão: 'Porque o povo da terra quebrou o pacto que fez com eles Jeová, o Deus de seus antepassados, quando os trouxe para fora do Egipto. Pois que começaram a adorar outros deuses, violando assim a expressa proibição de Deus. Foi essa razão da grande ira do Senhor contra esta terra, de tal forma que todas as maldições - que estão expressas neste livro - desabaram sobre eles. Com grande furor o Senhor os expulsou da terra deles e os mandou para outra, onde ainda vivem actualmente!'

29 As coisas encobertas pertencem ao Senhor nosso Deus, mas as reveladas são para nós e para os nossos filhos, para que as cumpramos sempre.

1 Nämä ovat sen liiton sanat, jonka Herra käski Mooseksen tehdä israelilaisten kanssa Mooabin maassa, sen liiton lisäksi, jonka hän oli tehnyt heidän kanssaan Hoorebilla.

3 ne suuret koettelemukset, jotka sinun silmäsi näkivät, ne suuret tunnusteot ja ihmeet.

4 Mutta tähän päivään asti Herra ei vielä ole antanut teille sydäntä ymmärtääksenne ja silmiä nähdäksenne ja korvia kuullaksenne.

5 Ja minä kuljetin teitä erämaassa neljäkymmentä vuotta: teidän vaatteenne eivät kuluneet yltänne, eivätkä kenkäsi kuluneet jalassasi.

6 Leipää ette saaneet syödäksenne ettekä viiniä ja väkijuomaa juodaksenne, jotta tietäisitte, että minä olen Herra, teidän Jumalanne.

7 Ja kun te tulitte tähän paikkaan, niin lähtivät Siihon, Hesbonin kuningas, ja Oog, Baasanin kuningas, sotimaan meitä vastaan, mutta me voitimme heidät.

8 Ja me valloitimme heidän maansa ja annoimme sen perintöosaksi ruubenilaisille ja gaadilaisille ja toiselle puolelle Manassen sukukuntaa.

9 Noudattakaa siis tämän liiton sanoja ja täyttäkää ne menestyäksenne kaikessa, mitä teette.

10 Te seisotte tänä päivänä kaikki Herran, teidän Jumalanne, edessä: teidän päämiehenne, sukukuntanne, vanhimpanne ja päällysmiehenne, kaikki Israelin miehet,

11 teidän lapsenne ja vaimonne sekä muukalainen, joka on leirissäsi, jopa puunhakkaajasi ja vedenkantajasikin,

12 käydäksenne Herran, teidän Jumalanne, liittoon, siihen valaliittoon, jonka Herra, sinun Jumalasi, tänä päivänä tekee sinun kanssasi,

13 että hän tänä päivänä korottaisi sinut kansaksensa ja tulisi sinun Jumalaksesi, niinkuin hän on sinulle puhunut ja niinkuin hän on vannonut sinun isillesi, Aabrahamille, Iisakille ja Jaakobille.

14 Enkä minä tee tätä liittoa, tätä valaliittoa, ainoastaan teidän kanssanne,

15 vaan niinhyvin niiden kanssa, jotka tänä päivänä ovat tässä meidän kanssamme seisomassa Herran, meidän Jumalamme, edessä, kuin niidenkin kanssa, jotka eivät ole tänä päivänä tässä meidän kanssamme.

16 Sillä te tiedätte, kuinka me asuimme Egyptin maassa ja kuinka me kuljimme niiden kansojen keskitse, joiden kautta te olette kulkeneet.

17 Ja te näitte heidän iljetyksensä, ne puu-,kivi-,hopea-ja kultajumalat, jotka heillä on.

18 Älköön siis teidän joukossanne olko ainoatakaan miestä tai naista, sukua tai sukukuntaa, jonka sydän tänä päivänä kääntyisi pois Herrasta, meidän Jumalastamme, mennäkseen palvelemaan noiden kansojen jumalia; älköön teidän keskuudessanne olko juurta, josta kasvaa koiruohoa ja marunaa,

19 niin että se, joka kuulee tämän valan sanat, siunaisi itseänsä sydämessään sanoen: 'Minun käy hyvin, vaikka vaellankin sydämeni paatumuksessa'. Siten hän hukuttaisi kaikki, sekä kostean että kuivan maan.

20 Herra ei tahdo antaa hänelle anteeksi, vaan silloin suitsuaa Herran viha ja kiivaus sitä miestä vastaan, ja kaikki se kirous, joka on kirjoitettu tähän kirjaan, laskeutuu hänen päällensä, ja Herra pyyhkii pois hänen nimensä taivaan alta.

21 Ja Herra erottaa hänet kaikista Israelin sukukunnista, tuottaakseen hänelle onnettomuuden, kaikki ne kiroukset, jotka sisältyvät tähän lain kirjaan kirjoitettuun liittoon.

22 Ja tuleva sukupolvi, teidän lapsenne, jotka nousevat teidän jälkeenne, ja vieras, joka tulee kaukaisesta maasta, kysyvät, kun näkevät sen maan vaivat ja ne sairaudet, joilla Herra sitä rasittaa,

23 tulikiven ja suolan, kun koko maa on poltettu, niin ettei siihen kylvetä eikä se kasva eikä siitä ruohonkortta nouse-niinkuin oli silloin, kun Sodoma ja Gomorra, Adma ja Seboim hävitettiin, kun Herra vihassaan ja kiivastuksessaan ne hävitti-

24 silloin kaikki kansat kysyvät: 'Minkätähden Herra on näin tehnyt tälle maalle? Mistä tämä hänen suuri vihansa hehku?'

25 Silloin vastataan: 'Siitä, että he hylkäsivät Herran, isiensä Jumalan, liiton, jonka hän teki heidän kanssansa viedessään heidät pois Egyptin maasta,

26 ja menivät palvelemaan muita jumalia ja kumarsivat niitä, jumalia, joita he eivät tunteneet ja joita hän ei ollut heidän osalleen jakanut-

27 siitä syttyi Herran viha tätä maata kohtaan, niin että hän antoi kohdata sitä kaiken sen kirouksen, joka on kirjoitettu tähän kirjaan.

28 Ja Herra tempasi heidät irti heidän maastaan vihassa ja kiivastuksessa ja suuressa suuttumuksessa ja heitti heidät toiseen maahan, niinkuin nyt on tapahtunut.'