1 Ouve a palavra do Senhor, ó povo de Israel. O Senhor tem contra ti um processo de acusação, com as seguintes denúncias: Não há nem honestidade, nem bondade, nem conhecimento de Deus na tua terra.

2 Juras, mentes, matas, roubas e cometes adultério. Vê-se violência por toda a parte; os homicídios sucedem-se uns após outros.

3 É por isso que a tua terra não é produtiva; está cheia de tristeza, e tudo o que vive tem doença e acaba por morrer; quadrúpedes, aves e até os peixes começam a desaparecer.

4 Não apontes para outros, tentando aliviar as culpas de cima de ti! Para ti, sacerdote, é que eu aponto o dedo.

5 Em consequência dos vossos crimes, vocês, os sacerdotes, serão derrubados em pleno dia, tanto como durante a noite, conjuntamente com os teus falsos profetas; destruirei igualmente a vossa mãe, Israel.

6 O meu povo é destruído porque não me conhece; e tudo por culpa vossa, sacerdotes, porque vocês mesmos não se interessam em me conhecer; por consequência recuso reconhecer-vos como meus sacerdotes. Visto que se esqueceram das minhas leis, também me esquecerei de abençoar os vossos filhos.

7 Quanto mais o meu povo se multiplicou, tanto mais pecou contra mim. Trocou a glória de Deus pela vergonha dos ídolos.

8 Os sacerdotes estão contentes com os pecados do povo; lambem-se de gozo e ainda lhes cresce a água na boca por mais!

9 Por isso se pode dizer: Tal povo, tais sacerdotes - se o povo é mau, os sacerdotes não lhe ficam atrás. Por consequência, castigarei ambos, sacerdotes e povo, pelos seus actos perversos.

10 Comerão, e nunca se sentirão satisfeitos. Farão um grande negócio com a prostituição e nunca terão filhos, porque me voltaram as costas e procuraram outros deuses.

11 Vinho, mulheres e canções tiraram inteligência ao meu povo.

12 Consultam um pedaço de madeira sobre o que devem fazer. A divina resposta é-lhes dada pela maneira especial como uma vara cai, quando atirada ao chão. O correr atrás de outros deuses corromperam-nos; o espírito de luxúria enganou-os e apartaram-se da sujeição ao seu Deus.

13 Fazem sacrifícios no cimo das elevações; sobem aos montes para queimar incenso sob a sombra agradável dos carvalhos, dos álamos e dos olmeiros. E aí se prostituem as vossas filhas, e as vossas mulheres adulteram.

14 Mas não serão estas que eu castigarei; são vocês, os homens responsáveis por isso mesmo, adulterando com meretrizes e com as prostitutas dos templos. Loucos! A vossa condenação está decretada, pois recusaram ter inteligência.

15 Mas se tu, Israel, te queres corromper, que Judá, no entanto, se mantenha afastado de uma tal vida. Ó Judá, não te corrompas juntamente com esses que hipocritamente me vão adorar em Gilgal e em Betel. O culto que celebram é uma simples aparência.

16 Não te faças semelhante a Israel, teimoso como um bezerro, resistindo ao Senhor que queria conduzi-los para verdes pastagens.

17 A gente de Efraim está toda entregue aos ídolos. Deixem-na.

18 Os homens de Israel acabaram as suas rodadas de vinho; depois vão para a rua à procura de meretrizes. A sua atracção pelo que é corrupto é muito maior do que o amor da honra.

19 Por isso um vento ciclónico os varrerá com violência; morrerão no meio de vileza, por causa do culto de idolatria.

1 Kuulkaa Herran sana, te israelilaiset, sillä Herralla on oikeudenkäynti maan asukasten kanssa; sillä ei ole uskollisuutta, ei laupeutta eikä Jumalan tuntemusta maassa.

2 Vannotaan ja valhetellaan, murhataan, varastetaan ja rikotaan aviot, murtaudutaan taloihin, ja verityö verityötä seuraa.

3 Sentähden maa murehtii, ja kaikki siinä asuvaiset nääntyvät, metsän eläimet ja taivaan linnut; myöskin kalat merestä katoavat.

4 Älköön vain kukaan nuhdelko, älköön kukaan ojentako, vaikka sinun kansasi on kuin pappien nuhtelijoita!

5 Niin sinä kompastut päivällä, myös profeetta kompastuu yhdessä sinun kanssasi yöllä; ja minä hävitän sinun äitisi.

6 Minun kansani joutuu häviöön, sillä se on taitoa vailla. Koska sinä olet hyljännyt taidon, hylkään minä sinut, niin ettet saa olla minun pappinani. Koska olet unhottanut Jumalasi lain, unhotan myös minä sinun lapsesi.

7 Niin paljon kuin heitä on, niin paljon he ovat tehneet syntiä minua vastaan. Minä muutan heidän kunniansa häpeäksi.

8 Minun kansani synnistä he saavat ruokansa, heidän pahoja tekojansa heidän sielunsa himoitsee.

9 Mutta papin on käyvä niinkuin kansankin: minä rankaisen häntä hänen vaelluksestansa ja kostan hänelle hänen tekonsa.

10 He syövät, mutta eivät tule ravituiksi, he harjoittavat haureutta, mutta eivät lisäänny, sillä he eivät ole tahtoneet ottaa vaaria Herrasta.

11 Haureus ja viini ja rypälemehu vievät järjen.

12 Minun kansani kysyy puultansa, ja sen sauva sille vastaa; sillä haureuden henki on eksyttäväinen: haureudessa he ovat luopuneet tottelemasta Jumalaansa.

13 Vuorten huipuilla he uhraavat, polttavat uhreja kukkuloilla, rautatammen, haavan ja tammen alla, sillä niiden varjo on suloinen. Sentähden tulee teidän tyttäristänne porttoja, ja teidän miniänne rikkovat avion.

14 En minä rankaise teidän tyttäriänne siitä, että he porttoja ovat, enkä miniöitänne siitä, että he avion rikkovat, sillä miehet itse poikkeavat syrjään porttojen kanssa ja uhraavat pyhäkköporttojen kanssa; ja ymmärtämätön kansa kukistuu.

16 Sillä niinkuin niskuri lehmä on Israel niskoitellut; nyt on Herra kaitseva heitä niinkuin karitsaa laajalla laitumella.

17 Efraim on liitossa epäjumalain kanssa-anna hänen olla.

18 Kun heidän juopottelunsa on lopussa, he harjoittavat törkeätä haureutta. Ne, jotka ovat hänen kilpensä, rakastavat häpeätä.

19 Tuuli siivillänsä ahdistaa häntä, he saavat häpeän uhriaterioistansa.