1 Eu queria perdoar Israel, mas os seus pecados são grandes demais - ninguém consegue sequer viver em Samaria sem se tornar também ladrão, salteador, falsificador!

2 O seu povo parece que nunca sabe reconhecer que os vigio. As suas acções pecaminosas cercam-nos por todos os lados; vejo-as a todas.

3 O rei está satisfeito com a sua maldade; os governantes riem-se com as suas mentiras.

4 São todos adúlteros; tal como o forno do padeiro está constantemente aceso - excepto enquanto amassa a farinha e espera que levede - assim está esta gente constantemente acesa com a luxúria.

5 No dia do aniversário do rei, os governantes embebedam-no; faz-se passar por idiota e bebe na companhia dos que troçam dele.

6 Os seus corações incendeiam-se com as intrigas. As suas combinações tramam-se durante a noite, e pela manhã ateiam-se como fogo intenso.

7 Matam os seus reis, uns após outros , e ninguém clama até mim por socorro.

8 O meu povo mistura-se com gente pagã, copiando-lhes os maus caminhos; tornam-se assim uns inúteis, como um pão que não foi virado no forno!

9 O prestar culto a deuses estranhos tirou-lhes força, e não se apercebem disso. Começam a aparecer cabelos brancos a Efraim, e não se dá conta de como vai enfraquecendo e se torna decadente.

10 O orgulho que tem noutros deuses condenou-o abertamente; mas mesmo assim não se volta para o seu Deus, nem tenta sequer encontrá-lo.

11 Efraim é como uma pomba sem juízo, tonta, que procura o Egipto e voa para a Assíria.

12 Mas durante o seu voo, lançarei a rede sobre ela e a farei descer; castigá-la-ei por todos os seus actos pecaminosos.

13 Ai do meu povo, que fugiu de mim; que sejam destruídos, pois pecaram contra mim. Quis redimi-los, mas os seus duros corações não aceitaram a verdade.

14 Ali estão, o sono a fugir-lhes por causa da angústia, mas sem querer pedir-me auxílio. Em vez disso, adoram ídolos dos povos pagãos, dirigindo-lhes orações a pedir boas searas e prosperidade.

15 Socorri-os, fortaleci-os; pois agora voltam-se contra mim.

16 Olham para todo o lado excepto para o céu, para o Deus altíssimo. São como um arco defeituoso, que lança flechas sempre errando o alvo; os seus chefes perecerão pela espada do inimigo, por causa da sua insolência para comigo. E todo o Egipto se rirá deles.

1 Kun minä Israelia parannan, silloin tulevat julki Efraimin rikokset ja Samarian pahuudet; sillä he harjoittavat petosta, varas tunkeutuu sisään, ja rosvojoukko ryöstää ulkona.

2 Eivät he ajattele sydämessään, että minä muistan kaiken heidän pahuutensa. Nyt heidän tekonsa piirittävät heidät, ne ovat tulleet minun kasvojeni eteen.

3 He ilahuttavat pahuudellansa kuningasta ja valheillansa ruhtinaita.

4 Kaikki he ovat avionrikkojia; he ovat kuin leipojan sytyttämä uuni: hän jättää tulen kohentamatta taikinan sotkemisesta sen happanemiseen asti.

5 Meidän kuninkaamme päivänä ovat ruhtinaat sairaina viinin hehkusta. Hän lyö kättä pilkkaajain kanssa.

6 Sillä he ovat juonillaan saattaneet sydämensä kuumaksi kuin uuni; koko yön heidän leipojansa nukkuu, aamulla se palaa kuin liekitsevä tuli.

7 He ovat kaikki kuumia kuin uuni, he syövät tuomarinsa: kaikki heidän kuninkaansa ovat kaatuneet, ei yksikään niistä ole minua avuksi huutanut.

8 Efraim sekaantuu kansojen joukkoon. Efraim on tullut leivän kaltaiseksi, jota ei ole käännetty.

9 Muukalaiset syövät hänen voimansa, mutta ei hän sitä ymmärrä. Hänen hiuksensakin ovat jo harmaiksi käyneet, mutta hän ei ymmärrä.

10 Israelin ylpeys syyttää häntä vasten silmiä, eivätkä he palaja Herran, Jumalansa, tykö, eivät etsi häntä, vaikka kaikki näin on.

11 Efraim on tullut kyyhkysen kaltaiseksi, joka on tyhmä ja taitamaton: he huutavat avuksi Egyptiä, he menevät Assuriin.

12 Juuri kun ovat menossa, minä levitän verkkoni heidän päällensä ja pudotan heidät alas kuin taivaan linnut; minä kuritan heitä, niinkuin on julistettu heidän seurakunnallensa.

13 Voi heitä, sillä he ovat menneet minua pakoon! Häviö heille, sillä he ovat minusta luopuneet! Minä tahdoin lunastaa heidät, mutta he puhuivat minua vastaan valheita.

14 Eivät he huuda minun puoleeni sydämestänsä, vaan ulvovat vuoteissansa. Jyvien ja viinin tähden he kokoontuvat. Minua vastaan he niskoittelevat.

15 Minä olen heitä kurittanut, minä olen vahvistanut heidän käsivartensa, mutta minua vastaan he ovat aikoneet pahaa.

16 He kääntyvät, mutta eivät korkeutta kohti. He ovat kuin pettävä jousi. Heidän ruhtinaittensa pitää kaatuman miekkaan kieltensä kiukkuisuuden tähden. Tästä he saavat pilkan Egyptin maassa.