1 Como Israel prosperou - é uma vinha luxuriante, cheia de frutos! Mas quanto mais vitalidade lhe dou, mais ela dá vida aos altares dos deuses pagãos; quanto mais ricas searas lhe dou, mais belas são as estátuas que ergue em honra dos ídolos.

2 O coração do povo é falso para com Deus. São pecadores e devem ser castigados. Deus derrubará os seus altares profanos e esmigalhará as suas imagens.

3 Então dirão: Abandonámos o Senhor e ele levou-nos o nosso rei. Mas, que diferença faz isso? Não precisamos de nenhum outro, de qualquer forma!

4 Fazem promessas que não têm intenção nenhuma de vir a cumprir. Por isso o castigo aparecerá entre eles como ervas venenosas, nos regos dos campos.

5 O povo de Samaria anda a tremer com medo que o seu deus-bezerro, de Bete-Aven, venha a ser ferido; os sacerdotes idólatras, juntamente com o povo, andam a lamentar-se por causa da glória que se apartou dali para o exílio.

6 Esse tal ídolo - essa coisa que é um deus-bezerro - será levado com eles quando partirem como escravos para a Assíria, como presente para o rei assírio. Efraim será alvo de risotas, por ter confiado num tal ídolo; Israel será alvo de ignomínia.

7 Tal como para Samaria, o seu rei desaparecerá, como um pedaço de espuma sobre as ondas do oceano.

8 E os altares dos ídolos de Aven, em Betel, onde Israel pecou, serão feitos em estilhaços. Espinhos e ortigas crescerão por ali em volta. O povo clamará desesperado para que as montanhas e as colinas caiam sobre eles, que os esmaguem.

9 Ó Israel, desde aquela tremenda noite em Gibeá apenas tem havido pecado, e mais pecado! Não fizeste progressos nenhuns. Não terá sido justo que os homens de Gibeá tenham sido castigados? Serei então contra ti, por causa da tua desobediência; juntarei os exércitos das nações contra ti, para te castigar por causa das tuas transgressões.

11 Efraim é como uma bezerra domada que gosta de trilhar o trigo - é um trabalho fácil que gosta de fazer. Antes, nunca a tinha posto debaixo de um jugo - tinha poupado o seu tenro pescoço. Mas agora atrelá-la-ei ao arado. Os seus dias de liberdade terminaram.

12 Plantem boas sementeiras de rectidão, e colherão searas do meu amor; lavrem o duro solo do vosso coração, porque chegou o tempo de buscar o Senhor, para que venha e derrame chuvas de salvação sobre vocês.

13 Mas cultivaram antes a maldade e segaram abundância de pecado. Colheram a recompensa total de haverem confiado na mentira - julgaram que o poder militar e um grande exército poderia dar segurança a uma nação!

14 Por consequência, terrores de guerra levantar-se-ão entre o teu povo, e todas as tuas fortificações cairão, tal como aconteceu em Bete-Arbel, que Salmã destruiu; até as mães com os seus filhinhos foram esmagadas ali. Esse será o vosso destino, igualmente, de vocês, o povo de Israel, por causa da vossa grande maldade. Numa só manhã o rei de Israel será destruído.

1 Israel oli rehevä viiniköynnös, joka teki hedelmiä. Mitä runsaampi sen hedelmä oli, sitä runsaammin se teki alttareita; mitä parempi sen maa oli, sitä parempia patsaita se pystytti.

2 Liukas oli heidän sydämensä; nyt he saavat siitä kärsiä: hän särkee heidän alttarinsa, hävittää heidän patsaansa.

4 He puheita pitävät, väärin vannovat, liittoja tekevät; mutta tuomio versoo kuin koiruoho pellon vaosta.

5 Beet-Aavenin vasikkain tähden joutuvat pelkoon Samarian asukkaat. Sillä vasikan tähden vaikeroi sen kansa, ja vasikan tähden sen papit vapisevat, sen kunnian tähden, kun se siltä vaeltaa pois.

6 Se itsekin viedään Assuriin lahjaksi sotaisalle kuninkaalle. Häpeän saa Efraim, ja häpeään joutuu Israel neuvonpiteistänsä,

7 Hukassa on Samaria kuninkaineen, on kuin vaahto veden pinnalla.

9 Gibean päivistä asti sinä olet syntiä tehnyt, Israel. Sinne he ovat asettuneet. Eikö saavuttaisi heitä Gibeassa sota, sota vääryyden miehiä vastaan?

10 Haluni mukaan minä olen heitä kurittava, ja heitä vastaan kokoontuvat kansat, kun minä kytken heidät kiinni heidän kahteen rikokseensa.

11 Efraim on lehmä, joka on totutettu mielellänsä puimaan, mutta minä käyn käsiksi hänen kauniiseen kaulaansa. Minä valjastan Efraimin: Juuda saa kyntää, Jaakob äestää.

12 Kylväkää itsellenne vanhurskauden kylvö, niin saatte leikata laupeuden leikkuun. Raivatkaa itsellenne uudispelto, silloin kun on aika etsiä Herraa, kunnes hän tulee ja antaa sataa, teille vanhurskautta.

13 Te olette kyntäneet jumalattomuutta, leikanneet vääryyttä ja syöneet valheen hedelmää; sillä sinä olet luottanut omaan tiehesi, sankariesi paljouteen.

14 On nouseva pauhina sinun kansojesi kesken, ja kaikki sinun linnoituksesi hävitetään, niinkuin Salman hävitti Beet-Arbelin sodan päivänä: äiti ruhjotaan lastensa päälle.

15 Tämän tekee teille Beetel teidän ylenpalttisen pahuutenne tähden: aamunkoitossa Israelin kuningas tuhotaan.