1 Veisuunjohtajalle; Daavidin virsi. Herra, sinä tutkit minua ja tunnet minut.
2 Istunpa minä tahi nousen, sinä sen tiedät; sinä ymmärrät minun ajatukseni kaukaa.
3 Käynpä tahi makaan, sinä sen havaitset, ja kaikki minun tieni ovat sinulle tutut.
4 Sillä, katso, ei ole sanaa minun kielelläni, jota sinä, Herra, et täysin tunne.
5 Sinä olet saartanut minut edestä ja takaa ja laskenut kätesi minun päälleni.
6 Senkaltainen tieto on minulle ylen ihmeellinen, ylen korkea käsittääkseni sen.
7 Minne minä voisin mennä, kussa ei sinun Henkesi olisi, minne paeta sinun kasvojesi edestä?
8 Jos minä taivaaseen nousisin, niin sinä olet siellä; jos minä tuonelaan vuoteeni tekisin, niin katso, sinä olet siellä.
9 Jos minä kohoaisin aamuruskon siivillä ja asettuisin asumaan meren ääriin,
10 sielläkin sinun kätesi minua taluttaisi, sinun oikea kätesi tarttuisi minuun.
12 niin ei pimeyskään olisi sinulle pimeä: yö valaisisi niinkuin päivä, pimeys olisi niinkuin valkeus.
13 Sillä sinä olet luonut minun munaskuuni, sinä kudoit minut kokoon äitini kohdussa.
14 Minä kiitän sinua siitä, että olen tehty ylen ihmeellisesti; ihmeelliset ovat sinun tekosi, sen minun sieluni kyllä tietää.
15 Minun luuni eivät olleet sinulta salatut, kun minut salassa valmistettiin, kun minut taiten tehtiin maan syvyyksissä.
16 Sinun silmäsi näkivät minut jo idussani. Minun päiväni olivat määrätyt ja kirjoitetut kaikki sinun kirjaasi, ennenkuin ainoakaan niistä oli tullut.
17 Mutta kuinka kalliit ovat minulle sinun ajatuksesi, Jumala, kuinka suuri on niitten luku!
18 Jos minä tahtoisin ne lukea, olisi niitä enemmän kuin hiekan jyväsiä. -Minä herään ja olen vielä sinun tykönäsi.
19 Jumala, jospa sinä surmaisit jumalattomat! Ja te murhamiehet, väistykää minusta pois!
20 Sillä he puhuvat sinusta petollisesti ja lausuvat turhaan sinun nimesi-nuo sinun vihollisesi.
21 Herra, enkö minä vihaisi niitä, jotka sinua vihaavat, enkö inhoaisi niitä, jotka sinua vastustavat?
22 Kaikella vihalla minä heitä vihaan, he ovat minun omia vihollisiani.
23 Tutki minua, Jumala, ja tunne minun sydämeni, koettele minua ja tunne minun ajatukseni.
24 Ja katso: jos minun tieni on vaivaan vievä, niin johdata minut iankaikkiselle tielle.
1 (138:1) Начальнику хора. Псалом Давида. Господи! Ты испытал меня и знаешь.
2 (138:2) Ты знаешь, когда я сажусь и когда встаю; Ты разумеешь помышления мои издали.
3 (138:3) Иду ли я, отдыхаю ли – Ты окружаешь меня, и все пути мои известны Тебе.
4 (138:4) Еще нет слова на языке моем, – Ты, Господи, уже знаешь его совершенно.
5 (138:5) Сзади и спереди Ты объемлешь меня, и полагаешь на мне руку Твою.
6 (138:6) Дивно для меня ведение [Твое], – высоко, не могу постигнуть его!
7 (138:7) Куда пойду от Духа Твоего, и от лица Твоего куда убегу?
8 (138:8) Взойду ли на небо – Ты там; сойду ли в преисподнюю – и там Ты.
9 (138:9) Возьму ли крылья зари и переселюсь на край моря, –
10 (138:10) и там рука Твоя поведет меня, и удержит меня десница Твоя.
11 (138:11) Скажу ли: "может быть, тьма скроет меня, и свет вокруг меня [сделается] ночью";
12 (138:12) но и тьма не затмит от Тебя, и ночь светла, как день: как тьма, так и свет.
13 (138:13) Ибо Ты устроил внутренности мои и соткал меня во чреве матери моей.
14 (138:14) Славлю Тебя, потому что я дивно устроен. Дивны дела Твои, и душа моя вполне сознает это.
15 (138:15) Не сокрыты были от Тебя кости мои, когда я созидаем был в тайне, образуем был во глубине утробы.
16 (138:16) Зародыш мой видели очи Твои; в Твоей книге записаны все дни, для меня назначенные, когда ни одного из них еще не было.
17 (138:17) Как возвышенны для меня помышления Твои, Боже, и как велико число их!
18 (138:18) Стану ли исчислять их, но они многочисленнее песка; когда я пробуждаюсь, я все еще с Тобою.
19 (138:19) О, если бы Ты, Боже, поразил нечестивого! Удалитесь от меня, кровожадные!
20 (138:20) Они говорят против Тебя нечестиво; суетное замышляют враги Твои.
21 (138:21) Мне ли не возненавидеть ненавидящих Тебя, Господи, и не возгнушаться восстающими на Тебя?
22 (138:22) Полною ненавистью ненавижу их: враги они мне.
23 (138:23) Испытай меня, Боже, и узнай сердце мое; испытай меня и узнай помышления мои;
24 (138:24) и зри, не на опасном ли я пути, и направь меня на путь вечный.