1 Daavidin virsi, jonka hän veisasi Herralle benjaminilaisen Kuusin sanojen johdosta. (H7:2) Herra, minun Jumalani, sinuun minä turvaan; pelasta minut kaikista vainoojistani ja vapahda minut,
2 (H7:3) etteivät he raatelisi minua niinkuin leijona ja tempaisi pois-eikä pelastajaa olisi.
3 (H7:4) Herra, minun Jumalani, jos minä näin olen tehnyt, jos vääryys minun käsiäni tahraa,
4 (H7:5) jos olen tehnyt pahaa niille, jotka elivät rauhassa minun kanssani, tai jos olen ryöstänyt niiltä, jotka syyttä minua ahdistivat,
5 (H7:6) niin vainotkoon vihollinen minun henkeäni, saakoon minut kiinni ja polkekoon maahan minun elämäni ja painakoon minun kunniani tomuun. Sela.
6 (H7:7) Nouse, Herra, vihassasi. Kohoa minun vastustajaini raivoa vastaan ja heräjä avukseni sinä, joka sääsit tuomion.
7 (H7:8) Ympäröikööt sinua kansojen joukot, ja palaja heidän ylitsensä korkeuteen.
8 (H7:9) Herra tuomitsee kansat; auta minut oikeuteeni, Herra, minun vanhurskauteni ja viattomuuteni mukaan.
9 (H7:10) Loppukoon jumalattomain pahuus, ja vahvista vanhurskaita. Sillä sinä, joka tutkit sydämet ja munaskuut, olet vanhurskas Jumala.
10 (H7:11) Minun kilpenäni on Jumala; hän on oikeamielisten pelastaja.
11 (H7:12) Jumala on vanhurskas tuomari ja Jumala, joka vihastuu joka päivä.
12 (H7:13) Jos kääntymystä ei tule, niin hän teroittaa miekkansa, jännittää jousensa ja tähtää sillä;
13 (H7:14) hän valmistaa surma-aseet ja tekee nuolensa palaviksi.
14 (H7:15) Katso, tuo hautoo turmiota, kantaa tuhoa kohdussaan, mutta hän synnyttää pettymyksen.
15 (H7:16) Hän kaivoi haudan ja koversi sen, mutta itse hän kaatuu tekemäänsä kuoppaan.
16 (H7:17) Hänen turmionhankkeensa kääntyy hänen omaan päähänsä, ja hänen vääryytensä lankeaa hänen päälaelleen.
17 (H7:18) Minä kiitän Herraa hänen vanhurskaudestansa ja veisaan Herran, Korkeimman, nimen kiitosta.
1 Плачевная песнь, которую Давид воспел Господу по делу Хуса, из племени Вениаминова.
2 Господи, Боже мой! на Тебя я уповаю; спаси меня от всех гонителей моих и избавь меня;
3 да не исторгнет он, подобно льву, души моей, терзая, когда нет избавляющего.
4 Господи, Боже мой! если я что сделал, если есть неправда в руках моих,
5 если я платил злом тому, кто был со мною в мире, – я, который спасал даже того, кто без причины стал моим врагом, –
6 то пусть враг преследует душу мою и настигнет, пусть втопчет в землю жизнь мою, и славу мою повергнет в прах.
7 Восстань, Господи, во гневе Твоем; подвигнись против неистовства врагов моих, пробудись для меня на суд, который Ты заповедал, –
8 сонм людей станет вокруг Тебя; над ним поднимись на высоту.
9 Господь судит народы. Суди меня, Господи, по правде моей и по непорочности моей во мне.
10 Да прекратится злоба нечестивых, а праведника подкрепи, ибо Ты испытуешь сердца и утробы, праведный Боже!
11 Щит мой в Боге, спасающем правых сердцем.
12 Бог – судия праведный, и Бог, всякий день строго взыскивающий,
13 если [кто] не обращается. Он изощряет Свой меч, напрягает лук Свой и направляет его,
14 приготовляет для него сосуды смерти, стрелы Свои делает палящими.
15 Вот, [нечестивый] зачал неправду, был чреват злобою и родил себе ложь;
16 рыл ров, и выкопал его, и упал в яму, которую приготовил:
17 злоба его обратится на его голову, и злодейство его упадет на его темя.
18 Славлю Господа по правде Его и пою имени Господа Всевышнего.