2 (H22:3) Jumalani, minä huudan päivällä, mutta sinä et vastaa, ja yöllä, enkä voi vaieta.
3 (H22:4) Ja kuitenkin sinä olet Pyhä, jonka istuin on Israelin kiitosvirtten keskellä.
4 (H22:5) Meidän isämme luottivat sinuun, he luottivat, ja sinä pelastit heidät.
5 (H22:6) He huusivat sinua ja pelastuivat; he luottivat sinuun eivätkä tulleet häpeään.
6 (H22:7) Mutta minä olen mato enkä ihminen, ihmisten pilkka ja kansan hylky.
7 (H22:8) Kaikki, jotka minut näkevät, pilkkaavat minua, levittelevät suutansa, nyökyttävät ilkkuen päätään:
9 (H22:10) Sinähän vedit minut äitini kohdusta, sinä annoit minun olla turvassa äitini rinnoilla;
10 (H22:11) sinun huomaasi minä olen jätetty syntymästäni saakka, sinä olet minun Jumalani hamasta äitini kohdusta.
11 (H22:12) Älä ole minusta kaukana, sillä ahdistus on läsnä, eikä auttajaa ole.
12 (H22:13) Minua saartavat väkevät sonnit, Baasanin härät piirittävät minut,
13 (H22:14) avaavat kitansa minua vastaan, niinkuin raatelevat, kiljuvat leijonat.
14 (H22:15) Niinkuin vesi minä olen maahan vuodatettu; kaikki minun luuni ovat irti toisistansa; minun sydämeni on niinkuin vaha, se on sulanut minun rinnassani.
15 (H22:16) Minun voimani on kuivettunut kuin saviastian siru, ja kieleni tarttuu suuni lakeen, ja sinä lasket minut alas kuoleman tomuun.
16 (H22:17) Sillä koirat minua piirittävät, pahain parvi saartaa minut, minun käteni ja jalkani, niinkuin jalopeurat.
17 (H22:18) Minä voin lukea kaikki luuni; he katselevat minua ilkkuen;
18 (H22:19) he jakavat keskenänsä minun vaatteeni ja heittävät minun puvustani arpaa.
19 (H22:20) Mutta sinä, Herra, älä ole kaukana, sinä, minun väkevyyteni, riennä avukseni.
20 (H22:21) Vapahda minun sieluni miekasta, minun ainokaiseni koirain kynsistä.
21 (H22:22) Pelasta minut jalopeuran kidasta, villihärkäin sarvista-vastaa minulle.
22 (H22:23) Minä julistan sinun nimeäsi veljilleni, ylistän sinua seurakunnan keskellä.
23 (H22:24) Te, jotka pelkäätte Herraa, ylistäkää häntä. Kunnioittakaa häntä, kaikki Jaakobin siemen, kaikki Israelin siemen, peljätkää häntä.
24 (H22:25) Sillä hän ei halveksi kurjan kärsimystä, ei katso sitä ylen, eikä kätke häneltä kasvojansa, vaan kuulee hänen avuksihuutonsa.
25 (H22:26) Sinusta on minun ylistyslauluni suuressa seurakunnassa; minä täytän lupaukseni häntä pelkääväisten edessä.
26 (H22:27) Nöyrät saavat syödä ja tulevat ravituiksi; ne, jotka etsivät Herraa, ylistävät häntä. Teidän sydämenne on elävä iankaikkisesti.
27 (H22:28) Kaikki maan ääret muistavat tämän ja palajavat Herran tykö; kaikki pakanain sukukunnat kumartavat häntä;
28 (H22:29) sillä Herran on kuninkuus, ja hän on hallitseva pakanoita.
29 (H22:30) Kaikki maan mahtavat syövät ja kumartavat; hänen edessään polvistuvat kaikki, jotka mullan alle astuvat eivätkä voi elossa pysyä.
30 (H22:31) Jälkeentulevaiset palvelevat häntä, tuleville polville kerrotaan Herrasta.
31 (H22:32) He tulevat ja julistavat vastedes syntyvälle kansalle hänen vanhurskauttaan, että hän on tämän tehnyt.
1 (21:1) Начальнику хора. При появлении зари. Псалом Давида.
2 (21:2) Боже мой! Боже мой! для чего Ты оставил меня? Далеки от спасения моего слова вопля моего.
3 (21:3) Боже мой! я вопию днем, – и Ты не внемлешь мне, ночью, – и нет мне успокоения.
4 (21:4) Но Ты, Святый, живешь среди славословий Израиля.
5 (21:5) На Тебя уповали отцы наши; уповали, и Ты избавлял их;
6 (21:6) к Тебе взывали они, и были спасаемы; на Тебя уповали, и не оставались в стыде.
7 (21:7) Я же червь, а не человек, поношение у людей и презрение в народе.
8 (21:8) Все, видящие меня, ругаются надо мною, говорят устами, кивая головою:
9 (21:9) "он уповал на Господа; пусть избавит его, пусть спасет, если он угоден Ему".
10 (21:10) Но Ты извел меня из чрева, вложил в меня упование у грудей матери моей.
11 (21:11) На Тебя оставлен я от утробы; от чрева матери моей Ты – Бог мой.
12 (21:12) Не удаляйся от меня, ибо скорбь близка, а помощника нет.
13 (21:13) Множество тельцов обступили меня; тучные Васанские окружили меня,
14 (21:14) раскрыли на меня пасть свою, как лев, алчущий добычи и рыкающий.
15 (21:15) Я пролился, как вода; все кости мои рассыпались; сердце мое сделалось, как воск, растаяло посреди внутренности моей.
16 (21:16) Сила моя иссохла, как черепок; язык мой прильпнул к гортани моей, и Ты свел меня к персти смертной.
17 (21:17) Ибо псы окружили меня, скопище злых обступило меня, пронзили руки мои и ноги мои.
18 (21:18) Можно было бы перечесть все кости мои; а они смотрят и делают из меня зрелище;
19 (21:19) делят ризы мои между собою и об одежде моей бросают жребий.
20 (21:20) Но Ты, Господи, не удаляйся от меня; сила моя! поспеши на помощь мне;
21 (21:21) избавь от меча душу мою и от псов одинокую мою;
22 (21:22) спаси меня от пасти льва и от рогов единорогов, услышав, [избавь] меня.
23 (21:23) Буду возвещать имя Твое братьям моим, посреди собрания восхвалять Тебя.
24 (21:24) Боящиеся Господа! восхвалите Его. Все семя Иакова! прославь Его. Да благоговеет пред Ним все семя Израиля,
25 (21:25) ибо Он не презрел и не пренебрег скорби страждущего, не скрыл от него лица Своего, но услышал его, когда сей воззвал к Нему.
26 (21:26) О Тебе хвала моя в собрании великом; воздам обеты мои пред боящимися Его.
27 (21:27) Да едят бедные и насыщаются; да восхвалят Господа ищущие Его; да живут сердца ваши во веки!
28 (21:28) Вспомнят, и обратятся к Господу все концы земли, и поклонятся пред Тобою все племена язычников,
29 (21:29) ибо Господне есть царство, и Он – Владыка над народами.
30 (21:30) Будут есть и поклоняться все тучные земли; преклонятся пред Ним все нисходящие в персть и не могущие сохранить жизни своей.
31 (21:31) Потомство [мое] будет служить Ему, и будет называться Господним вовек:
32 (21:32) придут и будут возвещать правду Его людям, которые родятся, что сотворил Господь.