1 Jumalattomat pakenevat, vaikka ei kenkään aja takaa, mutta vanhurskaat ovat turvassa kuin nuori jalopeura.

2 Rikkomisensa tähden maa saa ruhtinaita paljon, mutta yhden ymmärtäväisen miehen taidolla järjestys kauan pysyy.

3 Köyhä mies, joka vaivaisia sortaa, on kuin sade, joka lyö lakoon eikä anna leipää.

4 Lain hylkijät kehuvat jumalattomia, mutta lain noudattajat kauhistuvat heitä.

5 Pahat ihmiset eivät ymmärrä, mikä oikein on, mutta Herraa etsiväiset ymmärtävät kaiken.

6 Parempi on köyhä, joka nuhteettomasti vaeltaa, kuin kahdella tiellä mutkitteleva rikas.

7 Joka laista ottaa vaarin, on ymmärtäväinen poika; mutta irstailijain seuratoveri saattaa isänsä häpeään.

8 Joka kartuttaa varojaan korolla ja voitolla, kokoaa niitä sille, joka vaivaisia armahtaa.

9 Joka korvansa kääntää kuulemasta lakia, sen rukouskin on kauhistus.

10 Joka eksyttää oikeamielisiä pahalle tielle, se lankeaa omaan kuoppaansa; mutta nuhteettomat perivät onnen.

11 Rikas mies on omissa silmissään viisas, mutta ymmärtäväinen köyhä ottaa hänestä selvän.

12 Kun vanhurskaat riemuitsevat, on ihanuus suuri; mutta kun jumalattomat nousevat, saa ihmisiä hakea.

13 Joka rikkomuksensa salaa, se ei menesty; mutta joka ne tunnustaa ja hylkää, se saa armon.

14 Onnellinen se ihminen, joka aina on aralla tunnolla; mutta joka sydämensä paaduttaa, se onnettomuuteen lankeaa.

15 Kuin muriseva leijona ja ahnas karhu on kurjan kansan jumalaton hallitsija.

16 Vähätaitoinen ruhtinas runsaasti kiskoo, mutta väärän voiton vihaaja saa elää kauan.

17 Ihmisen, jota verivelka painaa, on pakoiltava hamaan hautaan asti; älköön häntä suojeltako.

18 Nuhteettomasti vaeltavainen saa avun, mutta kahdella tiellä mutkittelija kerralla kaatuu.

19 Joka peltonsa viljelee, saa leipää kyllin, mutta tyhjän tavoittelija saa köyhyyttä kyllin.

20 Luotettava mies saa runsaan siunauksen, mutta jolla on kiihko rikastua, se ei rankaisematta jää.

21 Ei ole hyvä henkilöön katsoa, mutta leipäpalankin tähden rikkomus tehdään.

22 Pahansuova haluaa kiihkeästi varallisuutta eikä tiedä, että hänet tapaa puute.

23 Joka toista nuhtelee, niinkuin minä neuvon, saa suosiota enemmän kuin se, joka kielellänsä liehakoitsee.

25 Tavaranahne nostaa riidan, mutta Herraan luottavainen tulee ravituksi.

26 Omaan sydämeensä luottavainen on tyhmä, mutta viisaudessa vaeltava pelastuu.

27 Joka köyhälle antaa, se ei puutteeseen joudu; mutta joka silmänsä häneltä sulkee, saa kirouksia paljon.

28 Kun jumalattomat nousevat, piileksivät ihmiset; mutta kun he hukkuvat, niin hurskaat enentyvät.

1 Os perversos fogem, sem que ninguém os persiga; Mas os justos são ousados como o leão.

2 Pela transgressão da terra muitos são os príncipes; Mas por homens prudentes e entendidos será prolongada a sua existência.

3 O homem pobre que oprime os pobres, É como uma chuva impetuosa que não deixa pão.

4 Os que deixam a lei, louvam aos perversos; Os que, porém, guardam a lei, pelejam contra eles.

5 Os homens maus não entendem o que é justo; Mas os que buscam a Jeová, entendem tudo.

6 Melhor é o pobre que anda na sua integridade, Do que o perverso nos seus caminhos, embora seja rico.

7 Aquele que guarda a lei, é filho sábio; Mas o companheiro dos comilões envergonha a seu pai.

8 Aquele que aumenta a sua fazenda com juros e usura, Ajunta-a para aquele que se compadece dos pobres.

9 Quem desvia o seu ouvido para não ouvir a lei, Até a sua oração é coisa abominável.

10 O que faz os retos errarem num mau caminho, Esse mesmo cairá na cova que abriu; Mas os bons herdarão o bem.

11 O homem rico é sábio aos seus olhos; Mas o pobre que tem entendimento, o esquadrinha.

12 Quando os justos triunfam, há grande glória; Mas quando os perversos sobem, escondem-se os homens.

13 Aquele que encobre as suas transgressões, não prosperará; Mas quem as confessa e abandona, alcançará misericórdia.

14 Feliz é o homem que sempre está com medo; Mas quem endurece o coração, cairá na desgraça.

15 Como o leão que ruge e o urso que tem fome, Assim é o perverso que domina sobre um povo pobre.

16 O príncipe, falto de entendimento, é também grande opressor; Mas quem aborrece a avareza, prolongará os seus dias.

17 O homem, carregado do sangue de alguém, Fugirá para a cova; que ninguém o retenha.

18 Aquele que anda em integridade, será salvo; Mas o perverso nos seus caminhos cairá de repente.

19 Aquele que lavra a sua terra, terá fartura de pão; Mas quem segue a ociosos, será cheio de indigência.

20 O homem fiel abundará em bênção; Mas quem se apressa em enriquecer, não ficará impune.

21 Deixar-se levar de respeitos humanos não é bom, Nem que o homem transgrida para obter um bocado de pão.

22 O avarento apressa-se em enriquecer, E não sabe que há de vir sobre ele a falta.

23 Aquele que repreende a um homem, achará depois mais favor, Do que aquele que lisonjeia com a língua.

24 O que despoja a seu pai ou a sua mãe e diz: Isto não é transgressão; Esse é companheiro de quem destrói.

25 O cobiçoso excita contendas; Mas aquele que confia em Jeová, prosperará.

26 Aquele que confia no seu coração é tolo; Mas quem anda em sabedoria, escapará.

27 O que dá ao pobre, não terá falta; Mas quem tapa os seus olhos, terá muitas maldições.

28 Quando os perversos se elevam, escondem-se os homens; Mas quando eles perecem, multiplicam-se os justos.