1 'n Psalm van Dawid, by die gedenkoffer.
2 o HERE, straf my nie in u toorn nie en kasty my nie in u grimmigheid nie.
3 Want u pyle het in my ingedring, en u hand het op my neergedaal.
4 Daar is geen heel plek in my vlees vanweë u grimmigheid nie; daar is niks gesond in my gebeente vanweë my sonde nie.
5 Want my ongeregtighede gaan oor my hoof; soos 'n swaar pak het hulle vir my te swaar geword.
6 My wonde stink, hulle dra vanweë my dwaasheid.
7 Ek is krom, heeltemal geboë; die hele dag gaan ek in die rou;
8 want my lendene is vol ontsteking, en daar is geen heel plek in my vlees nie.
9 Ek is kragteloos en heeltemal verbrysel; ek brul van die gebons van my hart.
10 Here, voor U is al my begeertes, en my gesug is vir U nie verborge nie.
11 My hart slaan vinnig, my krag het my verlaat; en die lig van my oë, ook dit is nie by my nie.
12 Die wat my liefhet en my vriende is, staan opsy vir my kwaal, en my nabestaandes het ver gaan staan;
13 en die wat my lewe soek, span strikke; en die wat my ongeluk soek, spreek van ondergang, en hulle bedink die hele dag bedrog.
14 Maar ek is soos 'n dowe: ek hoor nie, en soos 'n stomme wat sy mond nie oopmaak nie.
15 Ja, ek is soos 'n man wat nie hoor nie en in wie se mond geen teëspraak is nie;
16 want op U, HERE, wag ek; U sal verhoor, Here my God!
17 Want ek het gesê: Laat hulle net nie bly wees oor my nie! Hulle wat by die wankeling van my voet hul groot maak teen my!
18 Want ek is klaar om te val, en my smart is altyddeur voor my.
19 Ja, my ongeregtigheid bely ek, ek is bekommerd oor my sonde.
20 Maar my vyande lewe, hulle is magtig; en die wat my valslik haat, is groot in aantal.
21 En die wat kwaad vir goed vergeld, behandel my vyandig, omdat ek die goeie najaag.
22 Verlaat my nie, o HERE! My God, wees nie ver van my af nie! [ (Psalms 38:23) Maak tog gou om my te help, Here, my heil! ]
1 Psaume de David. Pour rappeler au souvenir. Éternel, ne me châtie pas dans ta colère, et ne me punis pas dans ta fureur!
2 Car tes flèches sont entrées en moi, et ta main s'est appesantie sur moi.
3 Il n'y a rien de bon dans ma chair, à cause de ta fureur, ni aucun repos dans mes os, à cause de mon péché.
4 Car mes iniquités vont par-dessus ma tête; elles sont comme un lourd fardeau, trop pesant pour moi.
5 Mes plaies sont fétides, et elles coulent, à cause de ma folie.
6 Je suis courbé, affaissé au dernier point; je marche en deuil tout le jour.
7 Car mes reins sont pleins d'inflammation; il n'y a rien de bon dans ma chair.
8 Je suis affaibli et tout brisé; je rugis dans l'agitation de mon cœur.
9 Seigneur, tout mon désir est devant toi, et mon gémissement ne t'est point caché.
10 Mon cœur palpite, ma force m'abandonne; et la lumière de mes yeux même, je ne l'ai plus.
11 Ceux qui m'aiment, et même mes amis intimes, se tiennent loin de ma plaie, et mes proches se tiennent loin de moi.
12 Ceux qui en veulent à ma vie me tendent des pièges; ceux qui cherchent mon mal parlent de ruine, et chaque jour ils méditent des tromperies.
13 Mais moi, comme un sourd, je n'entends point; je suis comme un muet qui n'ouvre point la bouche.
14 Oui, je suis comme un homme qui n'entend point, et qui n'a point de réplique en sa bouche.
15 Car c'est à toi, Éternel, que je m'attends; tu répondras, Seigneur, mon Dieu!
16 Car j'ai dit: Qu'ils ne se réjouissent pas à mon sujet! Quand mon pied glisse, ils s'élèvent contre moi.
17 Et je suis prêt à tomber, et ma douleur est toujours devant moi.
18 Car je déclare mon iniquité; je suis dans la crainte à cause de mon péché.
19 Cependant mes ennemis sont vivants et forts, et ceux qui me haïssent sans cause sont nombreux.
20 Et, me rendant le mal pour le bien, ils se font mes adversaires parce que je m'attache au bien.
21 Ne m'abandonne point, ô Éternel! Mon Dieu, ne t'éloigne point de moi!
22 Hâte-toi, viens à mon aide, Seigneur, qui es ma délivrance!