1 Vir die musiekleier; op die Gittiet. 'n Psalm van Asaf.
3 Hef aan 'n lied en laat die tamboeryn klink, die lieflike siter saam met die harp.
4 Blaas die basuin op nuwemaan, op volmaan vir ons feesdag.
5 Want dit is 'n insetting vir Israel, 'n verordening van die God van Jakob.
6 Hy het dit ingestel as getuienis in Josef toe Hy uitgetrek het teen Egipteland. 'n Taal wat ek nie geken het nie, het ek gehoor:
7 Ek het sy skouer bevry van die las, sy hande het die mandjie gelos.
8 In die nood het jy geroep, en Ek het jou uitgered; Ek het jou geantwoord in die skuilplek van die donder; Ek het jou getoets by die waters van M,riba. Sela.
9 Hoor, my volk, en Ek wil jou dit inskerp; Israel, as jy tog na My wou luister!
10 Daar mag by jou geen vreemde god wees nie, en voor 'n uitlandse god mag jy jou nie neerbuig nie.
11 Ek is die HERE jou God wat jou laat optrek het uit Egipteland; maak jou mond wyd oop, dat Ek dit kan vul.
12 Maar my volk het na my stem nie geluister nie, en Israel was vir My nie gewillig nie.
13 Toe het Ek hulle oorgegee aan die verhardheid van hul hart, dat hulle in hul eie planne kon wandel.
14 Ag, as my volk maar na My wou luister, Israel in my weë wou wandel!
15 Gou sou Ek hul vyande onderwerp en my hand teen hul teëstanders uitstrek.
16 Die haters van die HERE sou kruipende na Hom toe kom; maar hulle tyd sou vir ewig wees. [ (Psalms 81:17) Ja, Hy sou hulle voed met die beste van die koring; en met heuning uit die rots sou Ek jou versadig. ]
1 Au maître-chantre. Psaume d'Asaph, sur Guitthith. Chantez avec allégresse à Dieu, notre force; jetez des cris de réjouissance au Dieu de Jacob!
2 Entonnez le chant; faites résonner le tambourin, la harpe agréable avec la lyre.
3 Sonnez de la trompette à la nouvelle lune, à la pleine lune, au jour de notre fête.
4 Car c'est une loi pour Israël, une ordonnance du Dieu de Jacob.
5 Il en fit un statut pour Joseph, quand il sortit contre le pays d'Égypte; là j'entendis un langage que je ne connaissais pas.
6 J'ai déchargé, dit-il, son épaule du fardeau; ses mains ont lâché la corbeille.
7 Tu as crié dans la détresse, et je t'ai délivré; je t'ai répondu, caché dans le tonnerre; je t'ai éprouvé aux eaux de Mériba. (Sélah.)
8 Écoute, mon peuple, et je t'exhorterai; Israël, si tu m'écoutais!
9 Qu'il n'y ait point chez toi de dieu étranger; ne te prosterne pas devant les dieux des nations!
10 JE SUIS l'Éternel, ton Dieu, qui t'ai fait remonter du pays d'Égypte. Ouvre ta bouche, et je la remplirai.
11 Mais mon peuple n'a pas écouté ma voix; Israël n'a pas voulu m'obéir.
12 Et je les ai abandonnés à la dureté de leur cœur, pour marcher selon leurs conseils.
13 Oh! si mon peuple voulait m'écouter, qu'Israël marchât dans mes voies!
14 J'eusse en un instant abattu leurs ennemis, j'aurais tourné ma main contre leurs adversaires.
15 Ceux qui haïssent l'Éternel prétendent se soumettre; autrement leur temps aurait été à toujours.
16 Dieu les aurait nourris de la moelle du froment. Je t'aurait rassasié du miel du rocher.