1 'n Gebed van 'n ellendige as hy beswyk en sy klagte uitstort voor die aangesig van die HERE.
2 o HERE, hoor my gebed, en laat my hulpgeroep tot by U kom!
3 Verberg u aangesig nie vir my op die dag as ek in benoudheid is nie; neig u oor tot my; op die dag as ek roep, verhoor my gou!
4 Want my dae verdwyn soos rook en my gebeente gloei soos 'n vuurherd.
5 Platgeslaan soos die plante en verdor is my hart; want ek vergeet om my brood te eet.
6 Vanweë my harde gesug kleef my gebeente aan my vlees.
7 Ek is soos 'n pelikaan van die woestyn, ek het geword soos 'n uil op die puinhope.
8 Ek is slapeloos en het geword soos 'n eensame voël op die dak.
9 Die hele dag smaad my vyande my; die wat teen my raas, gebruik my naam as 'n vloek.
10 Want ek eet as soos brood en meng my drank met trane,
11 vanweë u grimmigheid en u toorn; want U het my opgehef en my weggewerp.
12 My dae is soos 'n skaduwee wat lank geword het, en ek, soos die plante verdor ek.
13 Maar U, o HERE, U bly tot in ewigheid, en u gedenknaam van geslag tot geslag.
14 U sal opstaan, U oor Sion ontferm; want dit is tyd om hom genadig te wees, want die bestemde tyd het gekom.
15 Want u knegte het sy klippe lief en het medelyde met sy puin.
16 Dan sal die heidene die Naam van die HERE vrees en al die konings van die aarde u heerlikheid;
17 omdat die HERE Sion opgebou het, in sy heerlikheid verskyn het,
18 Hom gewend het tot die gebed van wie ontbloot is, en hulle gebed nie verag het nie.
19 Dit sal vir die volgende geslag opgeskrywe word, en die volk wat geskape gaan word, sal die HERE loof;
20 omdat Hy van sy heilige hoogte neergesien het, die HERE uit die hemel op die aarde gelet het,
21 om die gekerm van die gevangene te hoor, om los te maak die kinders van die dood;
22 sodat hulle in Sion die Naam van die HERE kan vermeld en sy lof in Jerusalem,
23 as die volke almal saam vergader, ook die koninkryke om die HERE te dien.
24 Hy het my krag op die weg swak gemaak, my dae verkort.
25 My God, sê ek, neem my nie weg in die helfte van my dae nie -- u jare is van geslag tot geslag!
26 In die voortyd het U die aarde gegrondves, en die hemele is die werk van u hande.
27 Hulle sal vergaan, maar U sal bly; ja, hulle almal sal soos 'n kleed verslyt; U verwissel hulle soos 'n kledingstuk, en hulle verdwyn.
28 Maar U bly dieselfde, en u jare het geen einde nie. [ (Psalms 102:29) Die kinders van u knegte sal woon, en hulle nageslag sal voor u aangesig bly bestaan. ]
1 Ein Gebet des Elenden, wenn er schmachtet und seine Klage vor dem HERRN ausschüttet.
2 O HERR, höre mein Gebet, und mein Schreien komme vor dich!
3 Verbirg dein Angesicht nicht vor mir am Tage meiner Not; neige dein Ohr zu mir; am Tage, da ich dich anrufe, erhöre mich eilends!
4 Denn meine Tage sind in Rauch aufgegangen, und meine Gebeine glühen wie ein Ofen.
5 Mein Herz ist geschlagen und verdorrt wie Gras; denn ich habe vergessen, mein Brot zu essen.
6 Vor lauter Seufzen kleben meine Knochen an meinem Fleisch.
7 Ich gleiche einer Rohrdommel in der Wüste, bin wie ein Käuzlein in den Ruinen;
8 ich wache und bin wie ein einsamer Vogel auf dem Dach.
9 Täglich schmähen mich meine Feinde, und die wider mich toben, schwören bei mir;
10 denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Tränen
11 wegen deines Grimms und deines Zorns, daß du mich aufgehoben und hingeschleudert hast.
12 Meine Tage sind wie ein langgestreckter Schatten, und ich verdorre wie Gras.
13 Aber du, o HERR, bleibst ewig und dein Gedächtnis von einem Geschlecht zum andern.
14 Du wollest dich aufmachen und dich über Zion erbarmen; denn es ist Zeit, daß du ihr gnädig seiest, die Stunde ist gekommen!
15 Denn deine Knechte lieben Zions Steine und trauern über ihren Schutt.
16 Dann werden die Heiden den Namen des HERRN fürchten und alle Könige auf Erden deine Herrlichkeit,
17 wenn der HERR Zion gebaut hat und erschienen ist in seiner Herrlichkeit,
18 wenn er sich zum Gebet der Heimatlosen gewendet und ihr Gebet nicht verachtet hat.
19 Das wird man aufschreiben für das spätere Geschlecht, und das Volk, das geschaffen werden soll, wird den HERRN loben,
20 daß er herabgeschaut hat von der Höhe seines Heiligtums, daß der HERR vom Himmel zur Erde geblickt hat,
21 zu hören das Seufzen der Gefangenen und loszumachen die Kinder des Todes;
22 auf daß sie den Namen des HERRN preisen zu Zion und sein Lob in Jerusalem,
23 wenn die Völker sich versammeln allzumal und die Königreiche, dem HERRN zu dienen.
24 Er hat auf dem Wege meine Kraft gebeugt, meine Tage verkürzt.
25 Ich spreche: Mein Gott, nimm mich nicht weg in der Hälfte meiner Tage! Deine Jahre währen für und für.
26 Du hast vormals die Erde gegründet, und die Himmel sind deiner Hände Werk.
27 Sie werden vergehen, du aber bleibst; sie alle werden wie ein Kleid veralten, wie ein Gewand wirst du sie wechseln, und sie werden verschwinden.
28 Du aber bleibst, der du bist, und deine Jahre nehmen kein Ende!
29 Die Kinder deiner Knechte werden bleiben, und ihr Same wird vor dir bestehen.