1 'n Psalm van Dawid, by die gedenkoffer.
2 o HERE, straf my nie in u toorn nie en kasty my nie in u grimmigheid nie.
3 Want u pyle het in my ingedring, en u hand het op my neergedaal.
4 Daar is geen heel plek in my vlees vanweë u grimmigheid nie; daar is niks gesond in my gebeente vanweë my sonde nie.
5 Want my ongeregtighede gaan oor my hoof; soos 'n swaar pak het hulle vir my te swaar geword.
6 My wonde stink, hulle dra vanweë my dwaasheid.
7 Ek is krom, heeltemal geboë; die hele dag gaan ek in die rou;
8 want my lendene is vol ontsteking, en daar is geen heel plek in my vlees nie.
9 Ek is kragteloos en heeltemal verbrysel; ek brul van die gebons van my hart.
10 Here, voor U is al my begeertes, en my gesug is vir U nie verborge nie.
11 My hart slaan vinnig, my krag het my verlaat; en die lig van my oë, ook dit is nie by my nie.
12 Die wat my liefhet en my vriende is, staan opsy vir my kwaal, en my nabestaandes het ver gaan staan;
13 en die wat my lewe soek, span strikke; en die wat my ongeluk soek, spreek van ondergang, en hulle bedink die hele dag bedrog.
14 Maar ek is soos 'n dowe: ek hoor nie, en soos 'n stomme wat sy mond nie oopmaak nie.
15 Ja, ek is soos 'n man wat nie hoor nie en in wie se mond geen teëspraak is nie;
16 want op U, HERE, wag ek; U sal verhoor, Here my God!
17 Want ek het gesê: Laat hulle net nie bly wees oor my nie! Hulle wat by die wankeling van my voet hul groot maak teen my!
18 Want ek is klaar om te val, en my smart is altyddeur voor my.
19 Ja, my ongeregtigheid bely ek, ek is bekommerd oor my sonde.
20 Maar my vyande lewe, hulle is magtig; en die wat my valslik haat, is groot in aantal.
21 En die wat kwaad vir goed vergeld, behandel my vyandig, omdat ek die goeie najaag.
22 Verlaat my nie, o HERE! My God, wees nie ver van my af nie! [ (Psalms 38:23) Maak tog gou om my te help, Here, my heil! ]
1 Ein Psalm Davids. Zum Gedächtnis.
2 HERR, strafe mich nicht in deinem Zorn, züchtige mich nicht in deinem Grimm;
3 denn deine Pfeile haben mich getroffen, und deine Hand liegt schwer auf mir.
4 Es ist nichts Unversehrtes an meinem Fleisch vor deinem Zorn, kein Friede in meinen Gebeinen wegen meiner Sünde.
5 Denn meine Schulden gehen über mein Haupt; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.
6 Meine Wunden stinken und eitern von meiner Torheit.
7 Ich bin tief gebeugt und niedergedrückt; ich gehe traurig einher den ganzen Tag;
8 denn meine Lenden sind ganz entzündet, und es ist nichts Gesundes an meinem Fleisch.
9 Ich bin ganz kraftlos und zermalmt; ich heule vor Unruhe meines Herzens.
10 O Herr, mein ganzes Verlangen sei dir vorgelegt, und mein Seufzen sei dir nicht verborgen!
11 Mein Herz pocht heftig, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen ist nicht bei mir.
12 Meine Lieben und Freunde treten beiseite wegen meiner Plage, und meine Nächsten stehen von ferne;
13 die aber, welche mir nach dem Leben trachten, legen mir Schlingen, und die mein Unglück suchen, besprechen meinen Untergang und ersinnen Lügen den ganzen Tag.
14 Ich aber bin wie ein Tauber und höre nichts, und wie ein Stummer, der seinen Mund nicht auftut.
15 Und ich bin wie einer, der nichts hört, und in dessen Mund kein Widerspruch ist.
16 Denn auf dich, HERR, hoffe ich; du wirst antworten, Herr, mein Gott!
17 Denn wenn ich redete, wie würden sie sich über mich freuen! Wenn mein Fuß ins Wanken geriete, wie würden sie frohlocken über mich!
18 Denn ich bin nahe daran zu fallen, und mein Schmerz ist immerdar vor mir.
19 Denn ich bekenne meine Schuld und bin bekümmert wegen meiner Sünde.
20 Aber die mich grundlos befeinden, sind mächtig, und derer, die mich unter falschem Vorwand hassen, sind viele.
21 Die mir Gutes mit Bösem vergelten, sind mir feind, weil ich dem Guten nachjage.
22 Verlaß mich nicht, o HERR! Mein Gott, sei nicht fern von mir!
23 Eile mir zu helfen, o Herr, mein Heil!