O caráter da pregação de Paulo em Corinto

1 E eu, irmãos, quando fui ter convosco, anunciando-vos o testemunho de Deus, não fui com sublimidade de palavras ou de sabedoria. 2 Porque nada me propus saber entre vós, senão a Jesus Cristo e este crucificado. 3 E eu estive convosco em fraqueza, e em temor, e em grande tremor. 4 A minha palavra e a minha pregação não consistiram em palavras persuasivas de sabedoria humana, mas em demonstração do Espírito e de poder, 5 para que a vossa fé não se apoiasse em sabedoria dos homens, mas no poder de Deus.

6 Todavia, falamos sabedoria entre os perfeitos; não, porém, a sabedoria deste mundo, nem dos príncipes deste mundo, que se aniquilam; 7 mas falamos a sabedoria de Deus, oculta em mistério, a qual Deus ordenou antes dos séculos para nossa glória; 8 a qual nenhum dos príncipes deste mundo conheceu; porque, se a conhecessem, nunca crucificariam ao Senhor da glória. 9 Mas, como está escrito: As coisas que o olho não viu, e o ouvido não ouviu, e não subiram ao coração do homem são as que Deus preparou para os que o amam. 10 Mas Deus no-las revelou pelo seu Espírito; porque o Espírito penetra todas as coisas, ainda as profundezas de Deus. 11 Porque qual dos homens sabe as coisas do homem, senão o espírito do homem, que nele está? Assim também ninguém sabe as coisas de Deus, senão o Espírito de Deus. 12 Mas nós não recebemos o espírito do mundo, mas o Espírito que provém de Deus, para que pudéssemos conhecer o que nos é dado gratuitamente por Deus. 13 As quais também falamos, não com palavras de sabedoria humana, mas com as que o Espírito Santo ensina, comparando as coisas espirituais com as espirituais. 14 Ora, o homem natural não compreende as coisas do Espírito de Deus, porque lhe parecem loucura; e não pode entendê-las, porque elas se discernem espiritualmente. 15 Mas o que é espiritual discerne bem tudo, e ele de ninguém é discernido. 16 Porque quem conheceu a mente do Senhor, para que possa instruí-lo? Mas nós temos a mente de Cristo.

1 Au i(ich), liebe(lebi) Breda, als i(ich) zue äich kumme war, war i(ich) nit kumme mit hohe Wort un hoher Wisheit, äich des Gheimnis Gottes zue vukündige.

2 Denn i(ich) heb (halt) s fir richtig, unda äich nigs zue wisse als ällei Jesus Chrischtus, d Gkriizigte.

3 Un i(ich) war bi äich in Schwachheit un in Angscht un mit großem Zitterä;

4 un mi Wort un mi Predigt sin nit mit ibaredende Worte menschlicha Wisheit gschähe, sundern in Erwisig vum Geischt un dr Kraft,

5 dmit äira Glaube nit schtod uf Menscheweisheit, sundern uf d Gottes Kraft.

6 Wovu ma(mir) aba schwätze, des isch trozdem Wisheit bi d Vollkommene; nit ä Wisheit vu d Welt, au nit vu d Herrscha dr Welt, de vugoht.

7 Sundern ma(mir) schwätze vu dr Wisheit Gottes, de im Gheimnis vuborge isch, de Gott vorherbschtimmt het vor alle Ziit zue unsera Herrlichkeit,

8 de keina vu d Herrscher dr Welt wißet doe het; denn wenn sie des gwißt hätte, so hätte sie d Herrn dr Herrlichkeit nit kriizigt.

9 Sundern s isch kumme, we gschriebe schtoht (Jesaja 64,3): "Was kei Aug gsähne het un kei Ohr ghärt het un in keins Mensch Herz kumme isch, was Gott gmacht het däne, de nen leb hän."

10 Uns aba het s Gott zeigt (offenbart) durch si Geischt; denn dr Geischt erforscht alli Sache, au de Defi dr Gottheit.

11 Denn wela Mensch weiß, was im Mensch isch, als ällei dr Geischt vum Mensch, der in nem isch? So weiß au nemads, was in Gott isch, als ällei dr Geischt Gottes.

12 Mir aba hän nit gregt d Geischt dr Welt, sundern d Geischt üs Gott, daß ma(mir) wisse kenne, was uns(us) vu Gott gschenkt isch.

13 Un dvu schwätze ma(mir) au nit mit Wort, we sie menschlichi Wisheit lehre ka, sundern mit Wort, de dr Geischt lehrt, un dite geischtlichi Sache fir geischtlichi Mensche.

14 D normale(natürliche) Mensch aba vunimmt nigs vum Geischt Gottes; s isch nem ä Dümmi, un na(er) ka s nit erkenne; denn s mueß geischtlich beurdeilt wäre.

15 D geischtlich Mensch aba beurdeilt alles un wird doch selba vu nemads beurdeilt.

16 Denn "wer het vum Herrn Sinn (Gmeht) gwißt, odr wer will nen unterwiese" (Jesaja 40,13)? Mir aba hän Chrischti Sinn (Gmeht).