1 Ora, irmãos, não quero que ignoreis que nossos pais estiveram todos debaixo da nuvem; e todos passaram pelo mar, 2 e todos foram batizados em Moisés, na nuvem e no mar, 3 e todos comeram de um mesmo manjar espiritual, 4 e beberam todos de uma mesma bebida espiritual, porque bebiam da pedra espiritual que os seguia; e a pedra era Cristo. 5 Mas Deus não se agradou da maior parte deles, pelo que foram prostrados no deserto. 6 E essas coisas foram-nos feitas em figura, para que não cobicemos as coisas más, como eles cobiçaram.
7 Não vos façais, pois, idólatras, como alguns deles; conforme está escrito: O povo assentou-se a comer e a beber e levantou-se para folgar. 8 E não nos prostituamos, como alguns deles fizeram e caíram num dia vinte e três mil. 9 E não tentemos a Cristo, como alguns deles também tentaram e pereceram pelas serpentes. 10 E não murmureis, como também alguns deles murmuraram e pereceram pelo destruidor. 11 Ora, tudo isso lhes sobreveio como figuras, e estão escritas para aviso nosso, para quem já são chegados os fins dos séculos. 12 Aquele, pois, que cuida estar em pé, olhe que não caia. 13 Não veio sobre vós tentação, senão humana; mas fiel é Deus, que vos não deixará tentar acima do que podeis; antes, com a tentação dará também o escape, para que a possais suportar.
14 Portanto, meus amados, fugi da idolatria. 15 Falo como a sábios; julgai vós mesmos o que digo. 16 Porventura, o cálice de bênção que abençoamos não é a comunhão do sangue de Cristo? O pão que partimos não é, porventura, a comunhão do corpo de Cristo? 17 Porque nós, sendo muitos, somos um só pão e um só corpo; porque todos participamos do mesmo pão. 18 Vede a Israel segundo a carne; os que comem os sacrifícios não são, porventura, participantes do altar? 19 Mas que digo? Que o ídolo é alguma coisa? Ou que o sacrificado ao ídolo é alguma coisa? 20 Antes, digo que as coisas que os gentios sacrificam, as sacrificam aos demônios e não a Deus. E não quero que sejais participantes com os demônios. 21 Não podeis beber o cálice do Senhor e o cálice dos demônios; não podeis ser participantes da mesa do Senhor e da mesa dos demônios.
22 Ou irritaremos o Senhor? Somos nós mais fortes do que ele?
23 Todas as coisas me são lícitas, mas nem todas as coisas convêm; todas as coisas me são lícitas, mas nem todas as coisas edificam. 24 Ninguém busque o proveito próprio; antes, cada um, o que é de outrem. 25 Comei de tudo quanto se vende no açougue, sem perguntar nada, por causa da consciência. 26 Porque a terra é do Senhor e toda a sua plenitude. 27 E, se algum dos infiéis vos convidar e quiserdes ir, comei de tudo o que se puser diante de vós, sem nada perguntar, por causa da consciência. 28 Mas, se alguém vos disser: Isto foi sacrificado aos ídolos, não comais, por causa daquele que vos advertiu e por causa da consciência; porque a terra é do Senhor e toda a sua plenitude. 29 Digo, porém, a consciência, não a tua, mas a do outro. Pois por que há de a minha liberdade ser julgada pela consciência de outrem? 30 E, se eu com graça participo, por que sou blasfemado naquilo por que dou graças? 31 Portanto, quer comais, quer bebais ou façais outra qualquer coisa, fazei tudo para a glória de Deus. 32 Portai-vos de modo que não deis escândalo nem aos judeus, nem aos gregos, nem à igreja de Deus. 33 Como também eu em tudo agrado a todos, não buscando o meu próprio proveito, mas o de muitos, para que assim se possam salvar.
1 Ich will äich aba, lebi Breda, nit in Unwisseheit doriba losse, daß unsri Vädare alli unda dr Wolke gsi un alli durchs Meer gange sin;
2 un alli sin uf Moses dauft worde durch de Wolke un durch des Meer
3 un hän alli deselbe geischtlichi Ässä gässä
4 un hän alli dselbe geischtliche Trank trunke; sie hän nämlich vum geischtliche Felse trunke, dr ne gfolgt isch; dr Fels aba war Chrischtus.
5 Aba an d meischte vu nene het Gott kei Wohlgfalle, denn sie wäre in dr Wüschte erschlage.
6 Des isch aba gschähe uns(us) zum Vorbild, dmit ma(mir) nit am Bese unsri Luscht hän, we säli sie hän.
7 Wäre au nit Götzediena, we ä baar vu nene s wore sin, we gschriebe schtoht (2. Moses 32,6): "S Volk het sich anekockt, um z ässä un z trinke, un schtoht uf, um z tanze."
8 Au len uns(us) nit Hurarai tribä, we ä baar vu nene Hurarai triebe hän: un a nem einzige Dag kumme dräiunzwanzigdusend um.
9 Len uns(us) au nit Chrischtus vusueche, we ä baar vu nene nen vusuecht hän un wäre vu d Schlange umbrocht.
10 Murre au nit, we ä baar vu nene gschtängert hän un wäre umbrocht durch d Vuderba.
11 Des widafuhr nene als ä Vorbild. S isch aba gschriebe uns(us) als Warnig, uf de des End dr Ziit kumme isch.
12 Drum, wer meint, er schtod, soll zueluege, daß sa(er) nit naflegt.
13 Sunscht het äich nur menschlichi Vusuechig troffe. Aba Gott isch treu, der äich nit vusueche losst iba äiri Kraft, sundern macht, daß de Vusuechig so ä End nimmt, daß ihr's vutrage kennt.
14 Drum, mini Liebe, flieht dem Götzedenscht !
15 Ich schwätz doch zue schlaue Mensche; beurdeilt ihr, was i(ich) sag.
16 Dr gsegnete Kelch, den ma(mir) segne, isch der nit de Gmeinschaft mit dem Bluet Chrischti? Des Brot, des ma(mir) breche, isch des nit de Gmeinschaft mit dem Leib (Ranze) Chrischti?
17 Denn ei Brot isch's: So sin ma(mir) vieli ei Leib (Ranze), wel ma(mir) alli an einem Brot teilhän.
18 Luege a des Israel nohch rem Fleisch! Weli de Opfa ässä, schtoht der nit in dr Gmeinschaft mit dem Altar?
19 Was will i(ich) etze dmit sage? Daß des Götzeopfa ebis isch? Odr daß dr Götze ebis isch?
20 Nei, sundern was ma do opfart, des opfart ma d bese Geischta un nit Gott. Etze will i(ich) nit, daß ihr in dr Gmeinschaft dr bese Geischta sin.
21 Ihr kennt nit au d Kelch vum Herrn trinke un d Kelch dr bese Geischta; ihr kennt nit au am Disch vum Herrn teilha un am Disch dr bese Geischta.
22 Odr wen ma(mir) d Herr rusfordere? Sind ma(mir) schtärka als sa(er)?
23 Alles isch recht, aba nit alles dent zum Guete. Alles isch recht, aba nit alles bäut uf.
24 Nemad suech des Sini, sundern was däm andere dent.
25 Alles, was uf däm Fleischmarkt vukauft wird, des ässä, un forsche nit nohch, dmit ihr des Gwisse nit bschwere.
26 Denn "d Erde isch vum Herrn un was drinne isch" (Psalm 24,1).
27 Wenn äich eina vu d Ungläubige iladet un ihr wen higo, so ässä alles, was äich vorgsetzt wird, un forsche nit nohch, dmit ihr des Gwisse nit bschwere.
28 Wenn aba jemads zue äich sage wird: Des isch Opfafleisch, so ässä nit dvu, wägä dem, der s äich gsait het, un dmit ihr des Gwisse nit bschwere.
29 Ich sag aba nit vu dinem eigene Gwisse, sundern vum andere. Denn wurum soll i(ich) des Gwisse vumä andere iba mi Fräiheit urdeile losse?
30 Wenn ich's mit Danksagig gnieß, was soll i(ich) mi dann(dnoh) wägä ebis vuläschtere losse, wofir i(ich) dank?
31 Ob ihr etze ässä odr trinke odr was ihr au den, des den ällei zue Gottes Ehri.
32 Erregt kei Aschtoß, nit bi d Jude noh bi d Grieche noh bi dr Gmeinde Gottes,
33 so we au i(ich) jedem in allem z Gfalle läb un suech nit, was ma(mir), sundern was viele dent, dmit sie grettet wäre.