Os ministros e despenseiros dos mistérios de Deus

1 Que os homens nos considerem como ministros de Cristo e despenseiros dos mistérios de Deus. 2 Além disso, requer-se nos despenseiros que cada um se ache fiel. 3 Todavia, a mim mui pouco se me dá de ser julgado por vós ou por algum juízo humano; nem eu tampouco a mim mesmo me julgo. 4 Porque em nada me sinto culpado; mas nem por isso me considero justificado, pois quem me julga é o Senhor. 5 Portanto, nada julgueis antes de tempo, até que o Senhor venha, o qual também trará à luz as coisas ocultas das trevas e manifestará os desígnios dos corações; e, então, cada um receberá de Deus o louvor.

A vanglória dos coríntios. A humildade e autoridade do apóstolo

6 E eu, irmãos, apliquei essas coisas, por semelhança, a mim e a Apolo, por amor de vós, para que, em nós, aprendais a não ir além do que está escrito, não vos ensoberbecendo a favor de um contra outro. 7 Porque quem te diferença? E que tens tu que não tenhas recebido? E, se o recebeste, por que te glorias como se não o houveras recebido?

8 Já estais fartos! Já estais ricos! Sem nós reinais! E prouvera Deus reinásseis para que também nós reinemos convosco! 9 Porque tenho para mim que Deus a nós, apóstolos, nos pôs por últimos, como condenados à morte; pois somos feitos espetáculo ao mundo, aos anjos e aos homens. 10 Nós somos loucos por amor de Cristo, e vós, sábios em Cristo; nós, fracos, e vós, fortes; vós, ilustres, e nós, vis. 11 Até esta presente hora, sofremos fome e sede, e estamos nus, e recebemos bofetadas, e não temos pousada certa, 12 e nos afadigamos, trabalhando com nossas próprias mãos; somos injuriados e bendizemos; somos perseguidos e sofremos; 13 somos blasfemados e rogamos; até ao presente, temos chegado a ser como o lixo deste mundo e como a escória de todos.

14 Não escrevo essas coisas para vos envergonhar; mas admoesto-vos como meus filhos amados. 15 Porque, ainda que tivésseis dez mil aios em Cristo, não teríeis, contudo, muitos pais; porque eu, pelo evangelho, vos gerei em Jesus Cristo. 16 Admoesto-vos, portanto, a que sejais meus imitadores. 17 Por esta causa vos mandei Timóteo, que é meu filho amado e fiel no Senhor, o qual vos lembrará os meus caminhos em Cristo, como por toda parte ensino em cada igreja. 18 Mas alguns andam inchados, como se eu não houvesse de ir ter convosco. 19 Mas, em breve, irei ter convosco, se o Senhor quiser, e então conhecerei, não as palavras dos que andam inchados, mas a virtude. 20 Porque o Reino de Deus não consiste em palavras, mas em virtude. 21 Que quereis? Irei ter convosco com vara ou com amor e espírito de mansidão?

1 Dofir halte uns(us) alli: fir Diena Chrischti un Hushalta iba Gottes Gheimniss.

2 Etze fordert ma nimi vu d Hushalta, als daß sie fir treu gfunde wäre.

3 Mir aba isch's ä Gringes(Kleines), daß i(ich) vu äich grichtet wäre odr vu nem menschliche Gricht; au richt i(ich) mi selbscht nit.

4 Ich bi ma(mir) zwar nigs bwußt, aba drin bi i(ich) nit grecht bfunde; dr Herr isch's aba, der mi richtet.

5 Drum richte nit vor dr Ziit, bis dr Herr kummt, der au ans Lecht bringe wird, was im Finschtere vuborge isch, un wird des Trachte vu d Herze bekannt mache. Dann(Dnoh) wird nem jede vu Gott si Lob zdeil wäre.

6 Des aba, lebi Breda, ha i(ich) im Blick uf mich selba un Apollos gsait um äich, dmit ihr an uns(us) lerne, was ses heißt: Nit iba des üsä, was gschriebe schtoht!, dmit sich keina gege d andere ufblost.

7 Denn wer git dir ä Vordeil? Was hesch dü, des dü nit gregt hesch? Wenn dü s aba gregt hesch, was rehmsch dü dich dann(dnoh), als hättesch dü s nit gregt?

8 Ihr sin scho satt wore? Ihr sin scho rich wore? Ihr herrscht ohni uns(us)? Jo, wot Gott, ihr würdet scho herrsche, dmit au ma(mir) mit äich herrsche kennte!

9 Denn i(ich) mein, Gott het uns(us) Aposchtel als de Allagringschte higschtellt, we zum Dod Vuurdeilti. Denn ma(mir) sin ä Schauschpiel wore dr Welt un d Engel un d Mensche.

10 Mir sin Narre um Chrischti wille, ihr aba sin schlau in Chrischtus; mir schwach, ihr aba schtark; ihr herrlich, mir aba vuachtet.

11 Bis uf de Schtund liede ma(mir) Hunga un Durscht un Nackedei (Blöße) un wäre gschla un hän kei feschtes Dheim

12 un mehä uns(us) ab mit unsra Händ(Pfode) Arbet. Ma schmäht uns(us), so segne ma(mir); ma vufolgt uns(us), so ertrage(dulde) ma(mir)'s,

13 ma vuläschtert uns(us), so schwätze ma(mir) fründlig. Mir sin wore we dr Abschum dr Mensche, jedamas Kähricht, bis hiit.

14 Nit um äich z bschäme, schrieb i(ich) des; sundern i(ich) vumahn äich als mini lebi Kinda.

15 Denn wenn ihr au zehndusig Ufbasser hättet in Chrischtus, so hän ihr doch nit vieli Vädare; denn i(ich) ha äich ziigt (zeugt) in Chrischtus Jesus durchs Evangelium.

16 Drum vumahn i(ich) äich: Folge minem Baischpiel!

17 Üs demselbe Grund ha i(ich) Timotheus zue äich gschickt, der mi liebe un treue Bue isch in däm Herrn, dmit da(er) äich erinneret an mini Wiesunge in Chrischtus Jesus, we i(ich) sie iba all in alle Gmeinde lehr.

18 S hän sich ä baar ufbläht, als würd i(ich) nit zue äich kumme.

19 Ich wir aba, wenn dr Herr will, recht bald zue äich kumme un nit de Wort dr Ufblosene kennelerne, sundern ihri Kraft.

20 Denn des Rich Gottes schtoht nit in Wort, sundern in Kraft.

21 Was wen ihr? Soll i(ich) mit däm Stock zue äich kumme odr mit Lebi (Liebe) un sanftmetigem Geischt?