1 Seladan çöl yoluyla Siyon Kentinin kurulduğu dağa, 2 Ülkenin hükümdarına kuzular gönderin.

2 Moavlı kızlar yuvalarından atılmış, 2 Öteye beriye uçuşan kuşlar gibi 2 Arnon Irmağının geçitlerinde dolaşıyor.

3 ‹‹Bize öğüt ver, bir karar al, 2 Öğle sıcağında gece gibi gölge sal üstümüze. 2 Kovulanları sakla, kaçakları ele verme›› diyorlar.

4 ‹‹Kovulanlarım seninle birlikte yaşasın. 2 Kırıp geçirenlere karşı 2 Biz Moavlılara sığınak ol.›› 2 Baskı ve yıkım son bulduğunda, 2 Ülkeyi çiğneyenler yok olduğunda, 2 Sevgiye dayanan bir yönetim kurulacak,

5 Davut soyundan biri sadakatle krallık yapacak. 2 Yargılarken adaleti arayacak, 2 Doğru olanı yapmakta tez davranacak.

6 Moavın ne denli gururlanıp büyüklendiğini, 2 Kendini ne denli beğendiğini, 2 Kibirlenip küstahlaştığını duyduk. 2 Övünmesi boşunadır.

7 Bu yüzden Moavlılar Moav için feryat edecek, 2 Hepsi feryat edecek. 2 Kîr-Heresetin üzüm pestillerini 2 Anımsayıp üzülecek, yas tutacaklar.

8 Çünkü Heşbonun tarlaları, 2 Sivmanın asmaları kurudu. 2 Ulusların beyleri onların seçkin dallarını kırdılar. 2 O dallar ki, Yazere erişir, çöle uzanırdı, 2 Filizleri yayılır, gölü aşardı.

9 Bu yüzden Yazer için, 2 Sivmanın asmaları için acı acı ağlıyorum. 2 Sizleri gözyaşlarımla sulayacağım, 2 Ey Heşbon ve Elale! 2 Çünkü savaş çığlıkları yaz meyvelerinizin, 2 Biçtiğiniz ekinin üzerine düştü.

10 Meyve bahçelerindeki sevinç ve neşe yok oldu. 2 Bağlarda ne şarkı söyleyen olacak, 2 Ne sevinç çığlığı atan. 2 Üzüm sıkma çukurlarında çalışan kalmayacak, 2 Sevinç çığlıklarını susturdum.

11 Yüreğim bir lir gibi inliyor Moav için, 2 Kîr-Hereset için içim sızlıyor.

12 Moav halkı tapınma yerine çıkarak kendini yoruyor, 2 Dua etmek için tapınağa gidiyor, ama hepsi boşuna!

13 RABbin Moav için geçmişte söylediği budur.

14 RAB şimdi diyor ki, ‹‹Moav'ın övündükleri de kalabalık halkı da tam üç yıl sonra rezil olacak. Sağ kalan çok az sayıda kişiyse güçsüz olacak.››

1 Enviaram cordeiros ao governador da terra, desde Sela, pelo deserto, até o monte da filha de Sião.

2 Pois como pássaros que vagueiam, como ninhada dispersa, assim são as filhas de Moabe junto aos vaus do Arnom.

3 Dá conselhos, executa juízo; põe a tua sombra como a noite ao pino do meio-dia; esconde os desterrados, e não traias o fugitivo.

4 Habitem entre vós os desterrados de Moabe; serve-lhes de refúgio perante a face do destruidor. Quando o homem violento tiver fim, e a destruição tiver cessado, havendo os opressores desaparecido de sobre a terra,

5 então um trono será estabelecido em benignidade, e sobre ele no tabernáculo de Davi se assentará em verdade um que julgue, e que procure a justiça e se apresse a praticar a retidão.

6 Ouvimos da soberba de Moabe, a soberbíssima; da sua arrogância, da sua soberba, e da sua insolência; de nada valem as suas jactâncias.

7 portanto Moabe pranteará; prantearão todos por Moabe; pelos bolos de passas de Quir-Haresete suspirareis, inteiramente desanimados.

8 porque os campos de Hesbom enfraqueceram, e a vinha de Sibma; os senhores das nações derrubaram os seus ramos, que chegaram a Jazer e penetraram no deserto; os seus rebentos se estenderam e passaram além do mar.

9 Pelo que prantearei, com o pranto de Jazer, a vinha de Sibma; regar-te-ei com as minhas lágrimas, ó Hesbom e Eleale; porque sobre os teus frutos de verão e sobre a tua sega caiu o grito da batalha.

10 A alegria e o regozijo são tirados do fértil campo, e nas vinhas não se canta, nem há júbilo algum; já não se pisam as uvas nos lagares. Eu fiz cessar os gritos da vindima.

11 Pelo que minha alma lamenta por Moabe como harpa, e o meu íntimo por Quir-Heres.

12 E será que, quando Moabe se apresentar, quando se cansar nos altos, e entrar no seu santuário a orar, nada alcançará.

13 Essa é a palavra que o Senhor falou no passado acerca de Moabe.

14 Mas agora diz o Senhor: Dentro de três anos, tais como os anos do jornaleiro, será envilecida a glória de Moabe, juntamente com toda a sua grande multidão; e os que lhe restarem serão poucos e débeis.