1 RAB şöyle diyor: 2 ‹‹Adil ve doğru olanı koruyup yerine getirin. 2 Çünkü doğruluğum gelmek, 2 Adaletim görünmek üzeredir.
2 Bunu yapan insana, 2 Buna sımsıkı sarılan insanoğluna ne mutlu! 2 Şabat Gününü tutar, bayağılaştırmaz, 2 Her türlü kötülükten sakınır.››
3 RABbe bağlanan hiçbir yabancı, 2 ‹‹Kuşkusuz RAB beni halkından ayıracak››, 2 Hiçbir hadım da, 2 ‹‹Ben kuru bir ağacım›› demesin.
4 Çünkü RAB diyor ki, 2 ‹‹Şabat günlerimi tutan, 2 Beni hoşnut edeni seçen, 2 Antlaşmama sımsıkı bağlı kalan hadıma
5 Evimde, evimin dört duvarı arasında 2 Oğullardan da kızlardan da daha iyi bir anıt ve ad vereceğim; 2 Yok edilemez, ebedi bir ad olacak bu.
6 ‹‹RABbe hizmet etmek, 2 Onun adını sevmek, 2 Kulu olmak için Ona bağlanan yabancıları, 2 Şabat Gününü tutan, bayağılaştırmayan, 2 Antlaşmama sımsıkı bağlı kalan herkesi,
7 Kutsal dağıma getirip 2 Dua evimde sevindireceğim. 2 Yakmalık sunularıyla kurbanları 2 Sunağımda kabul edilecek, 2 Çünkü evime ‹Bütün ulusların dua evi› denecek.››
8 İsrailin sürgünlerini toplayan Egemen RAB diyor ki, 2 ‹‹Toplanmış olanlara katmak üzere 2 Daha başkalarını da toplayacağım.››
9 Ey bütün kır hayvanları, 2 Ormanda yaşayan bütün hayvanlar, 2 Yiyip bitirmek için gelin!
10 İsrailin bekçileri kördür, hepsi bilgisizdir. 2 Havlayamayan dilsiz köpekler gibidirler. 2 Uzanıp düş görürler, 2 Uykuyu pek severler!
11 Doymak bilmeyen azgın köpeklere benzerler, 2 Aklı kıt çobanlar bunlar! 2 Kendi yollarına döndüler, 2 Her biri yalnız kendi çıkarını düşünüyor.
12 Birbirlerine, ‹‹Haydi, şarap getirelim, 2 Bol bol içki içelim! 2 Yarın da bugün gibi geçecek, 2 Hatta çok daha iyi olacak›› diyorlar.
1 Assim diz o Senhor: Mantende a retidão, e fazei justiça; porque a minha salvação está prestes a vir, e a minha justiça a manifestar-se.
2 Bem-aventurado o homem que fizer isto, e o filho do homem que lançar mão disto: que se abstém de profanar o sábado, e guarda a sua mão de cometer o mal.
3 E não fale o estrangeiro, que se houver unido ao Senhor, dizendo: Certamente o Senhor me separará do seu povo; nem tampouco diga o eunuco: Eis que eu sou uma árvore seca.
4 Pois assim diz o Senhor a respeito dos eunucos que guardam os meus sábados, e escolhem as coisas que me agradam, e abraçam o meu pacto:
5 Dar-lhes-ei na minha casa e dentro dos meus muros um memorial e um nome melhor do que o de filhos e filhas; um nome eterno darei a cada um deles, que nunca se apagará.
6 E aos estrangeiros, que se unirem ao Senhor, para o servirem, e para amarem o nome do Senhor, sendo deste modo servos seus, todos os que guardarem o sábado, não o profanando, e os que abraçarem o meu pacto,
7 sim, a esses os levarei ao meu santo monte, e os alegrarei na minha casa de oração; os seus holocaustos e os seus sacrifícios serão aceitos no meu altar; porque a minha casa será chamada casa de oração para todos os povos.
8 Assim diz o Senhor Deus, que ajunta os dispersos de Israel: Ainda outros ajuntarei a ele, além dos que já se lhe ajuntaram.
9 Vós, todos os animais do campo, todos os animais do bosque, vinde comer.
10 Todos os seus atalaias são cegos, nada sabem; todos são cães mudos, não podem ladrar; deitados, sonham e gostam de dormir.
11 E estes cães são gulosos, nunca se podem fartar; e eles são pastores que nada compreendem; todos eles se tornam para o seu caminho, cada um para a sua ganância, todos sem exceção.
12 Vinde, dizem, trarei vinho, e nos encheremos de bebida forte; e o dia de amanhã será como hoje, ou ainda mais festivo.