1 Zaferi ışık gibi parlayıncaya, 2 Kurtuluşu meşale gibi yanıncaya dek 2 Siyon uğruna susmayacak, 2 Yeruşalim uğruna sessiz kalmayacağım.

2 Uluslar senin zaferini, 2 Bütün krallar görkemini görecek. 2 RABbin kendi ağzıyla belirlediği yeni bir adla anılacaksın.

3 RABbin elinde güzellik tacı, 2 Tanrının elinde krallık sarığı olacaksın.

4 Artık sana ‹‹Terk edilmiş››, 2 Ülkene ‹‹Virane›› denmeyecek; 2 Bunun yerine sana ‹‹Sevdiğim››, 2 Ülkene ‹‹Evli›› denecek. 2 Çünkü RAB seni seviyor, 2 Ülken de evli sayılacak.

5 Bir delikanlı bir kızla nasıl evlenirse, 2 Oğulların da seninle öyle evlenecek. 2 Güvey gelinle nasıl sevinirse, 2 Tanrın da seninle öyle sevinecek. veren seninle evlenecek››.

6 Ey Yeruşalim, surlarına bekçiler diktim, 2 Gece gündüz hiç susmayacaklar. 2 Ey RABbe sözünü anımsatanlar, Yeruşalimi pekiştirene, 2 Onu yeryüzünün övüncü kılana dek 2 Durup dinlenmeden RABbe yakarın, Ona rahat vermeyin.

8 RAB sağ elini, güçlü kolunu kaldırıp ant içti: 2 ‹‹Tahılını bir daha düşmanlarına yedirmeyeceğim, 2 Emek verdiğin yeni şarabı yabancılar içmeyecek.

9 Tahılı devşiren yiyecek 2 Ve RABbe övgüler sunacak. 2 Üzümü toplayan, 2 Şarabını kutsal avlularımda içecek.››

10 Geçin, geçin kent kapılarından! 2 Halkın yolunu açın! 2 Toprak yığıp yol yapın, 2 Taşları ayıklayın, uluslar için sancak dikin!

11 RAB çağrısını dünyanın dört bucağına duyurdu: 2 ‹‹Siyon kızına, ‹İşte kurtuluşun geliyor› deyin, 2 ‹Ücreti kendisiyle birlikte, ödülü önündedir.› ››

12 Siyon halkına, ‹‹RAB'bin fidyeyle kurtardığı kutsal halk›› diyecekler. 2 Ve sen Yeruşalim, 2 ‹‹Aranan, terk edilmemiş kent›› diye anılacaksın.

1 Por amor de Sião não me calarei, e por amor de Jerusalém não descansarei, até que saia a sua justiça como um resplendor, e a sua salvação como uma tocha acesa.

2 E as nações verão a tua justiça, e todos os reis a tua glória; e chamar-te-ão por um nome novo, que a boca do Senhor designará.

3 Também serás uma coroa de adorno na mão do Senhor, e um diadema real na mão do teu Deus.

4 Nunca mais te chamarão: Desamparada, nem a tua terra se denominará Desolada; mas chamar-te-ão Hefzibá, e à tua terra Beulá; porque o Senhor se agrada de ti; e a tua terra se casará.

5 Pois como o mancebo se casa com a donzela, assim teus filhos se casarão contigo; e, como o noivo se alegra da noiva, assim se alegrará de ti o teu Deus

6 e Jerusalém, sobre os teus muros pus atalaias, que não se calarão nem de dia, nem de noite; ó vós, os que fazeis lembrar ao Senhor, não descanseis,

7 e não lhe deis a ele descanso até que estabeleça Jerusalém e a ponha por objeto de louvor na terra.

8 Jurou o Senhor pela sua mão direita, e pelo braço da sua força: Nunca mais darei de comer o teu trigo aos teus inimigos, nem os estrangeiros beberão o teu mosto, em que trabalhaste.

9 Mas os que o ajuntarem o comerão, e louvarão ao Senhor; e os que o colherem o beberão nos átrios do meu santuário.

10 Passai, passai pelas portas; preparai o caminho ao povo; aplanai, aplanai a estrada, limpai-a das pedras; arvorai a bandeira aos povos.

11 Eis que o Senhor proclamou até as extremidades da terra: Dizei à filha de Sião: Eis que vem o teu Salvador; eis que com ele vem o seu galardão, e a sua recompensa diante dele.

12 E chamar-lhes-ão: Povo santo, remidos do Senhor; e tu serás chamada Procurada, cidade não desamparada.