1 Eyüp şöyle yanıtladı:

2 ‹‹Bugün de acı acı yakınacağım, 2 İniltime karşın Tanrının üzerimdeki eli ağırdır.

3 Keşke Onu nerede bulacağımı bilseydim, 2 Tahtına varabilseydim!

4 Davamı önünde dile getirir, 2 Kanıtlarımı art arda sıralardım.

5 Bana vereceği yanıtı öğrenir, 2 Ne diyeceğini anlardım.

6 Eşsiz gücüyle bana karşı mı çıkardı? 2 Hayır, yalnızca dinlerdi beni.

7 Haklı kişi davasını oraya, Onun önüne getirebilirdi, 2 Ben de yargılanmaktan sonsuza dek kurtulurdum.

8 ‹‹Doğuya gitsem orada değil, 2 Batıya gitsem Onu bulamıyorum.

9 Kuzeyde iş görse Onu seçemiyorum, 2 Güneye dönse Onu göremiyorum.

10 Ama O tuttuğum yolu biliyor, 2 Beni sınadığında altın gibi çıkacağım.

11 Adımlarını yakından izledim, 2 Sapmadan yolunu tuttum.

12 Ağzından çıkan buyruklardan ayrılmadım, 2 Günlük ekmeğimden çok ağzından çıkan sözlere değer verdim.

13 ‹‹O tek başınadır, kim Onu caydırabilir? 2 Canı ne isterse onu yapar.

14 Benimle ilgili kararını yerine getirir, 2 Daha nice tasarısı vardır.

15 Bu yüzden dehşete düşerim huzurunda, 2 Düşündükçe korkarım Ondan.

16 Tanrı cesaretimi kırdı, 2 Her Şeye Gücü Yeten beni yıldırdı.

17 Karanlık beni susturamadı, 2 Yüzümü örten koyu karanlık.

1 Y RESPONDIO Job, y dijo:

2 Hoy también hablaré con amargura; Que es más grave mi llaga que mi gemido.

3 Quién me diera el saber dónde hallar á Dios! Yo iría hasta su silla.

4 Ordenaría juicio delante de él, Y henchiría mi boca de argumentos.

5 Yo sabría lo que él me respondería, Y entendería lo que me dijese.

6 ¿Pleitearía conmigo con grandeza de fuerza? No: antes él la pondría en mí.

7 Allí el justo razonaría con él: Y escaparía para siempre de mi juez.

8 He aquí yo iré al oriente, y no lo hallaré; Y al occidente, y no lo percibiré:

9 Si al norte él obrare, yo no lo veré; Al mediodía se esconderá, y no lo veré.

10 Mas él conoció mi camino: Probaráme, y saldré como oro.

11 Mis pies tomaron su rastro; Guardé su camino, y no me aparté.

12 Del mandamiento de sus labios nunca me separé; Guardé las palabras de su boca más que mi comida.

13 Empero si él se determina en una cosa, ¿quién lo apartará? Su alma deseó, é hizo.

14 El pues acabará lo que ha determinado de mí: Y muchas cosas como estas hay en él.

15 Por lo cual yo me espanto en su presencia: Consideraré, y temerélo.

16 Dios ha enervado mi corazón, Y hame turbado el Omnipotente.

17 ¿Por qué no fuí yo cortado delante de las tinieblas, Y cubrió con oscuridad mi rostro?