1 Eyüp anlatmaya devam etti:

2 ‹‹Hakkımı elimden alan Tanrının varlığı hakkı için, 2 Bana acı çektiren Her Şeye Gücü Yetenin hakkı için,

3 İçimde yaşam belirtisi olduğu sürece, 2 Tanrının soluğu burnumda olduğu sürece,

4 Ağzımdan kötü söz çıkmayacak, 2 Dilimden yalan dökülmeyecek.

5 Size asla hak vermeyecek, 2 Son soluğumu verene dek suçsuz olduğumu söyleyeceğim.

6 Doğruluğuma sarılacak, onu bırakmayacağım, 2 Yaşadığım sürece vicdanım beni suçlamayacak.

7 ‹‹Düşmanlarım kötüler gibi, 2 Bana saldıranlar haksızlar gibi cezalandırılsın.

8 Tanrısız insanın umudu nedir 2 Tanrı onu yok ettiğinde, canını aldığında?

9 Başına sıkıntı geldiğinde, 2 Tanrı feryadını duyar mı?

10 Her Şeye Gücü Yetenden zevk alır mı? 2 Her zaman Tanrıya yakarır mı?

11 ‹‹Tanrının gücünü size öğreteceğim, 2 Her Şeye Gücü Yetenin tasarısını gizlemeyeceğim.

12 Aslında siz, hepiniz gördünüz bunu, 2 Öyleyse ne diye boş boş konuşuyorsunuz?

13 ‹‹Kötünün Tanrıdan alacağı pay, 2 Zorbanın Her Şeye Gücü Yetenden alacağı miras şudur:

14 Çocukları ne kadar çok olursa olsun, kılıçla öldürülecek, 2 Soyu yeterince ekmek bulamayacaktır.

15 Sağ kalanlar hastalıktan ölüp gömülecek, 2 Dul karıları ağlamayacaktır.

16 Kötü insan kum gibi gümüş yığsa, 2 Yığınla giysi biriktirse,

17 Onun biriktirdiğini doğru insan giyecek, 2 Gümüşü suçsuz paylaşacak.

18 Evini güve kozası gibi inşa eder, 2 Bekçinin kurduğu çardak gibi.

19 Zengin olarak yatar, ama bu öyle sürmez, 2 Gözlerini açtığında hepsi yok olup gitmiştir.

20 Dehşet onu sel gibi basar, 2 Kasırga gece kapar götürür.

21 Doğu rüzgarı onu uçurup götürür, 2 Yerinden silip süpürür.

22 Acımasızca üzerine eser, 2 Elinden kaçmaya çalışırken.

23 Onunla alay ederek el çırpar, 2 Yerinden ıslık çalar.›› sözleridir.

1 Y REASUMIO Job su discurso, y dijo:

2 Vive Dios, el cual ha apartado mi causa, Y el Omnipotente, que amargó el alma mía,

3 Que todo el tiempo que mi alma estuviere en mí, Y hubiere hálito de Dios en mis narices,

4 Mis labios no hablarán iniquidad, Ni mi lengua pronunciará engaño.

5 Nunca tal acontezca que yo os justifique: Hasta morir no quitaré de mí mi integridad.

6 Mi justicia tengo asida, y no la cederé: No me reprochará mi corazón en el tiempo de mi vida.

7 Sea como el impío mi enemigo, Y como el inicuo mi adversario.

8 Porque ¿cuál es la esperanza del hipócrita, por mucho que hubiere robado, Cuando Dios arrebatare su alma?

9 ¿Oirá Dios su clamor Cuando la tribulación sobre él viniere?

10 ¿Deleitaráse en el Omnipotente? ¿Invocará á Dios en todo tiempo?

11 Yo os enseñaré en orden á la mano de Dios: No esconderé lo que hay para con el Omnipotente.

12 He aquí que todos vosotros lo habéis visto: ¿Por qué pues os desvanecéis con fantasía?

13 Esta es para con Dios la suerte del hombre impío, Y la herencia que los violentos han de recibir del Omnipotente.

14 Si sus hijos fueren multiplicados, serán para el cuchillo; Y sus pequeños no se hartarán de pan;

15 Los que le quedaren, en muerte serán sepultados; Y no llorarán sus viudas.

16 Si amontonare plata como polvo, Y si preparare ropa como lodo;

17 Habrála él preparado, mas el justo se vestirá, Y el inocente repartirá la plata.

18 Edificó su casa como la polilla, Y cual cabaña que el guarda hizo.

19 El rico dormirá, mas no será recogido: Abrirá sus ojos, mas él no será.

20 Asirán de él terrores como aguas: Torbellino lo arrebatará de noche.

21 Lo antecogerá el solano, y partirá; Y tempestad lo arrebatará del lugar suyo.

22 Dios pues descargará sobre él, y no perdonará: Hará él por huir de su mano.

23 Batirán sus manos sobre él, Y desde su lugar le silbarán.