1 RABbe övgüler sun, ey gönlüm! 2 Ya RAB Tanrım, ne ulusun! 2 Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
2 Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. 2 Gökleri bir çadır gibi geren,
3 Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, 2 Bulutları kendine savaş arabası yapan, 2 Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 Rüzgarları kendine haberci, 2 Yıldırımları hizmetkâr eden sensin. eden sensin›› ya da ‹‹Meleklerini rüzgarlar, hizmetkârlarını ateş alevleri yapan sensin››.
5 Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, 2 Asla sarsılmasın diye.
6 Engini ona bir giysi gibi giydirdin, 2 Sular dağların üzerinde durdu.
7 Sen kükreyince sular kaçtı, 2 Göğü gürletince hemen çekildi.
8 Dağları aşıp derelere aktı, 2 Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9 Bir sınır koydun önlerine, 2 Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
10 Vadilerde fışkırttığın pınarlar, 2 Dağların arasından akar.
11 Bütün kır hayvanlarını suvarır, 2 Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12 Kuşlar yanlarında yuva kurar, 2 Dalların arasında ötüşürler.
13 Gökteki evinden dağları sularsın, 2 Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14 Hayvanlar için ot, 2 İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; 2 İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15 Yüreklerini sevindiren şarabı, 2 Yüzlerini güldüren zeytinyağını, 2 Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16 RABbin ağaçları, 2 Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
17 Kuşlar orada yuva yapar, 2 Leyleğin evi ise çamlardadır.
18 Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, 2 Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
19 Mevsimleri göstersin diye ayı, 2 Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
20 Karartırsın ortalığı, gece olur, 2 Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
21 Genç aslan av peşinde kükrer, 2 Tanrıdan yiyecek ister.
22 Güneş doğunca 2 İnlerine çekilir, yatarlar.
23 İnsan işine gider, 2 Akşama dek çalışmak için.
24 Ya RAB, ne çok eserin var! 2 Hepsini bilgece yaptın; 2 Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
25 İşte uçsuz bucaksız denizler, 2 İçinde kaynaşan sayısız canlılar, 2 Büyük küçük yaratıklar.
26 Orada gemiler dolaşır, 2 İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
27 Hepsi seni bekliyor, 2 Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
28 Sen verince onlar toplar, 2 Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
29 Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, 2 Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
30 Ruhunu gönderince var olurlar, 2 Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
31 RABbin görkemi sonsuza dek sürsün! 2 Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
32 O bakınca yeryüzü titrer, 2 O dokununca dağlar tüter.
33 Ömrümce RABbe ezgiler söyleyecek, 2 Var oldukça Tanrımı ilahilerle öveceğim.
34 Düşüncem ona hoş görünsün, 2 Sevincim RAB olsun!
35 Tükensin dünyadaki günahlılar, 2 Yok olsun artık kötüler! 2 RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! 2 RAB'be övgüler sunun!
1 BENDICE, alma mía, á Jehová. Jehová, Dios mío, mucho te has engrandecido; Haste vestido de gloria y de magnificencia.
2 El que se cubre de luz como de vestidura, Que extiende los cielos como una cortina;
3 Que establece sus aposentos entre las aguas; El que pone las nubes por su carroza, El que anda sobre las alas del viento;
4 El que hace á sus ángeles espíritus, Sus ministros al fuego flameante.
5 El fundó la tierra sobre sus basas; No será jamás removida.
6 Con el abismo, como con vestido, la cubriste; Sobre los montes estaban las aguas.
7 A tu reprensión huyeron; Al sonido de tu trueno se apresuraron;
8 Subieron los montes, descendieron los valles, Al lugar que tú les fundaste.
9 Pusísteles término, el cual no traspasarán; Ni volverán á cubrir la tierra.
10 Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; Van entre los montes.
11 Abrevan á todas las bestias del campo: Quebrantan su sed los asnos montaraces.
12 Junto á aquellos habitarán las aves de los cielos; Entre las ramas dan voces.
13 El que riega los montes desde sus aposentos: Del fruto de sus obras se sacia la tierra.
14 El que hace producir el heno para las bestias, Y la hierba para el servicio del hombre; Sacando el pan de la tierra.
15 Y el vino que alegra el corazón del hombre, Y el aceite que hace lucir el rostro, Y el pan que sustenta el corazón del hombre.
16 Llénanse de jugo los árboles de Jehová, Los cedros del Líbano que él plantó.
17 Allí anidan las aves; En las hayas hace su casa la cigüeña.
18 Los montes altos para las cabras monteses; Las peñas, madrigueras para los conejos.
19 Hizo la luna para los tiempos: El sol conoce su ocaso.
20 Pone las tinieblas, y es la noche: En ella corretean todas las bestias de la selva.
21 Los leoncillos braman á la presa, Y para buscar de Dios su comida.
22 Sale el sol, recógense, Y échanse en sus cuevas.
23 Sale el hombre á su hacienda, Y á su labranza hasta la tarde.
24 Cuán muchas son tus obras, oh Jehová! Hiciste todas ellas con sabiduría: La tierra está llena de tus beneficios.
25 Asimismo esta gran mar y ancha de términos: En ella pescados sin número, Animales pequeños y grandes.
26 Allí andan navíos; Allí este leviathán que hiciste para que jugase en ella.
27 Todos ellos esperan en ti, Para que les des su comida á su tiempo.
28 Les das, recogen; Abres tu mano, hártanse de bien.
29 Escondes tu rostro, túrbanse: Les quitas el espíritu, dejan de ser, Y tórnanse en su polvo.
30 Envías tu espíritu, críanse: Y renuevas la haz de la tierra.
31 Sea la gloria de Jehová para siempre; Alégrese Jehová en sus obras;
32 El cual mira á la tierra, y ella tiembla; Toca los montes, y humean.
33 A Jehová cantaré en mi vida: A mi Dios salmearé mientras viviere.
34 Serme ha suave hablar de él: Yo me alegraré en Jehová.
35 Sean consumidos de la tierra los pecadores, Y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, á Jehová. Aleluya.