1 Ey Tanrı, Siyonda seni övgü bekliyor, 2 Yerine getirilecek sana adanan adaklar. Masoretik metin ‹‹Senin için sessizlik övgü››.

2 Ey sen, duaları işiten, 2 Bütün insanlar sana gelecek.

3 Suçlarımızın altında ezildik, 2 Ama sen isyanlarımızı bağışlarsın.

4 Ne mutlu avlularında otursun diye 2 Seçip kendine yaklaştırdığın kişiye! 2 Evinin, kutsal tapınağının 2 Nimetlerine doyacağız.

5 Ey bizi kurtaran Tanrı, 2 Müthiş işler yaparak 2 Zaferle yanıtlarsın bizi. 2 Sen yeryüzünün dört bucağında, 2 Uzak denizlerdekilerin umudusun;

6 Kudret kuşanan, 2 Gücüyle dağları kuran,

7 Denizlerin kükremesini, 2 Dalgaların gümbürtüsünü, 2 Halkların kargaşasını yatıştıran sensin.

8 Dünyanın öbür ucunda yaşayanlar 2 Korkuya kapılır senin belirtilerin karşısında. 2 Doğudan batıya kadar insanlara 2 Sevinç çığlıkları attırırsın.

9 Toprağa bakar, çok verimli kılarsın, 2 Onu zenginliğe boğarsın. 2 Ey Tanrı, ırmakların suyla doludur, 2 İnsanlara tahıl sağlarsın, 2 Çünkü sen toprağı şöyle hazırlarsın:

10 Sabanın açtığı yarıkları bolca sular, 2 Sırtlarını düzlersin. 2 Yağmurla toprağı yumuşatır, 2 Ürünlerine bereket katarsın.

11 İyiliklerinle yılı taçlandırırsın, 2 Arabalarının geçtiği yollardan bolluk akar,

12 Otlaklar yeşillenir, 2 Tepeler sevince bürünür,

13 Çayırlar sürülerle bezenir, 2 Vadiler ekinle örtünür, 2 Sevinçten haykırır, ezgi söylerler.

1 Al Músico principal: Salmo: Cántico de David. A TI es plácida la alabanza en Sión, oh Dios: Y á ti se pagarán los votos.

2 Tú oyes la oración: A ti vendrá toda carne.

3 Palabras de iniquidades me sobrepujaron: Mas nuestras rebeliones tú las perdonarás.

4 Dichoso el que tú escogieres, é hicieres llegar á ti, Para que habite en tus atrios: Seremos saciados del bien de tu casa, De tu santo templo.

5 Con tremendas cosas, en justicia, nos responderás tú, Oh Dios de nuestra salud, Esperanza de todos los términos de la tierra, Y de los más remotos confines de la mar.

6 Tú, el que afirma los montes con su potencia, Ceñido de valentía:

7 El que amansa el estruendo de los mares, el estruendo de sus ondas, Y el alboroto de las gentes.

8 Por tanto los habitadores de los fines de la tierra temen de tus maravillas. Tú haces alegrar las salidas de la mañana y de la tarde.

9 Visitas la tierra, y la riegas: En gran manera la enriqueces Con el río de Dios, lleno de aguas: Preparas el grano de ellos, cuando así la dispones.

10 Haces se empapen sus surcos, Haces descender sus canales: Ablándasla con lluvias, Bendices sus renuevos.

11 Tú coronas el año de tus bienes; Y tus nubes destilan grosura.

12 Destilan sobre las estancias del desierto; Y los collados se ciñen de alegría.

13 Vístense los llanos de manadas, Y los valles se cubren de grano: Dan voces de júbilo, y aun cantan.