1 Alors Tsophar Nahamathite prit la parole, et dit :

2 Ne répondra-t-on point à tant de discours, et [ne faudra-t-il] qu'être un grand parleur, pour être justifié?

3 Tes menteries feront-elles taire les gens? et quand tu te seras moqué, n'y aura-t-il personne qui te fasse honte?

4 Car tu as dit : Ma doctrine est pure, et je suis net devant tes yeux.

5 Mais certainement, il serait à souhaiter que Dieu parlât, et qu'il ouvrît ses lèvres [pour disputer] avec toi.

6 Car il te déclarerait les secrets de la sagesse, [savoir], qu'il devrait redoubler la conduite qu'il tient envers toi; sache donc que Dieu exige de toi beaucoup moins que ton iniquité [ne mérite].

7 Trouveras-tu [le fond en] Dieu en le sondant? Connaîtras-tu parfaitement le Tout-puissant?

8 Ce sont les hauteurs des cieux, qu'y feras-tu? C'est une chose plus profonde que les abîmes, qu'y connaîtras-tu?

9 Son étendue est plus longue que la terre, et plus large que la mer.

10 S'il remue, et qu'il resserre, ou qu'il rassemble, qui l'en détournera?

11 Car il connaît les hommes perfides, et ayant vu l'oppression, n'y prendra-t-il pas garde?

12 Mais l'homme vide de sens devient intelligent, quoique l'homme naisse comme un ânon sauvage.

13 Si tu disposes ton cœur, et que tu étendes tes mains vers lui;

14 Si tu éloignes de toi l'iniquité qui est en ta main, et si tu ne permets point que la méchanceté habite dans tes tentes;

15 Alors certainement tu pourras élever ton visage, [comme étant] sans tache; tu seras ferme, et tu ne craindras rien.

16 Tu oublieras [tes] travaux, et tu ne t'en souviendras pas plus que des eaux [qui] se sont écoulées.

17 Et le temps [de ta vie] se haussera plus qu'au midi; tu resplendiras, [et] seras comme le matin même.

18 Tu seras plein de confiance, parce qu'il y aura de l'espérance [pour toi]; tu creuseras, et tu reposeras sûrement.

19 Tu te coucheras, et il n'y aura personne qui t'épouvante, et plusieurs te feront la cour.

20 Mais les yeux des méchants seront consumés et il n'y aura point d'asile pour eux, et leur espérance sera de rendre l'âme.

1 Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

3 Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

4 Vi diras:Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

5 Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

6 Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

7 Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

8 Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii?

9 Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

10 Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

11 Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

12 Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

13 Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

14 Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

15 Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

16 Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

17 Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

18 Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

19 Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

20 Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.