1 Alors Tsophar Nahamathite prit la parole, et dit :

2 C'est à cause de cela que mes pensées diverses me poussent à répondre, et que cette promptitude est en moi.

3 J'ai entendu la correction dont tu veux me faire honte, mais [mon] esprit [tirera] de mon intelligence la réponse pour moi.

4 Ne sais-tu pas que de tout temps, [et] depuis que [Dieu] a mis l'homme sur la terre,

5 Le triomphe des méchants est de peu de durée, et que la joie de l'hypocrite n'est que pour un moment?

6 Quand sa hauteur monterait jusqu'aux cieux, et que sa tête atteindrait jusqu'aux nues,

7 Il périra pour toujours comme ses ordures; et ceux qui l'auront vu, diront : Où est-il?

8 Il s'en sera envolé comme un songe, et on ne le trouvera plus; et il s'enfuira comme une vision de nuit.

9 L'œil qui l'aura vu ne le verra plus; et son lieu ne le contemplera plus.

10 Ses enfants feront la cour aux pauvres; et ses mains restitueront ce qu'il aura ravi par violence.

11 Ses os seront pleins de la punition [des péchés] de sa jeunesse, et elle reposera avec lui dans la poudre.

12 Si le mal est doux à sa bouche, et s'il le cache sous sa langue;

13 S'il l'épargne, et ne le rejette point, mais le retient dans son palais;

14 Ce qu'il mangera se changera dans ses entrailles en un fiel d'aspic.

15 Il a englouti les richesses, mais il les vomira, et le [Dieu] Fort les jettera hors de son ventre.

16 Il sucera le venin de l'aspic, et la langue de la vipère le tuera.

17 Il ne verra point les ruisseaux des fleuves, ni les torrents de miel et de beurre.

18 Il rendra [ce qu'il aura acquis par des] vexations, et il ne l'engloutira point; [il le rendra] selon sa juste valeur, et il ne s'en réjouira point.

19 Parce qu'il aura foulé les pauvres et les aura abandonnés, il aura ruiné sa maison, bien loin de la bâtir.

20 Certainement il n'en sentira point de contentement en son ventre, et il ne sauvera rien de ce qu'il aura tant convoité.

21 Il ne lui restera rien à manger, c'est pourquoi il ne s'attendra plus à son bien.

22 Après que la mesure de ses biens aura été remplie, il sera dans la misère; toutes les mains de ceux qu'il aura opprimés se jetteront sur lui.

23 S'il a eu de quoi remplir son ventre, [Dieu] lui fera sentir l'ardeur de sa colère, et [la] fera pleuvoir sur lui [et] sur sa viande.

24 S'il s'enfuit de devant les armes de fer, l'arc d'airain le transpercera.

25 Le trait décoché contre lui sortira tout au travers de son corps, et le fer étincelant sortira de son fiel; toute sorte de frayeur marchera sur lui.

26 Toutes les ténèbres seront renfermées dans ses demeures les plus secrètes; un feu qu'on n'aura point soufflé, le consumera; l'homme qui restera dans sa tente sera malheureux.

27 Les cieux découvriront son iniquité, et la terre s'élèvera contre lui.

28 Le revenu de sa maison sera transporté; tout s'écoulera au jour de la colère de Dieu [contre lui].

29 C'est là la portion que Dieu réserve à l'homme méchant, et l'héritage qu'il aura de Dieu pour ses discours.

1 Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

3 Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

4 Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

5 Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

6 Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

7 Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros:Kie li estas?

8 Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

9 Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

10 Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

11 Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

12 Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

13 Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

14 Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

15 Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

16 Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

17 Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

18 Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

19 Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

20 Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

21 Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

22 Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

23 Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

24 Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

25 Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

26 Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

27 La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

28 Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

29 Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.