1 Mais Job répondit, et dit :

2 Ecoutez attentivement mon discours, et cela me tiendra lieu de consolations de votre part.

3 Supportez-moi, et je parlerai, et après que j'aurai parlé, moquez-vous.

4 Pour moi, mon discours s'adresse-t-il à un homme? si cela était, comment mon esprit ne défaudrait-il pas?

5 Regardez-moi, et soyez étonnés, et mettez la main sur la bouche.

6 Quand je pense à [mon état], j'en suis tout étonné, et un tremblement saisit ma chair.

7 Pourquoi les méchants vivent-ils, [et] vieillissent, et même pourquoi sont-ils les plus puissants?

8 Leur race se maintient en leur présence avec eux, et leurs rejetons s'élèvent devant leurs yeux.

9 Leurs maisons jouissent de la paix loin de la frayeur; la verge de Dieu n'est point sur eux.

10 Leur vache conçoit, et n'y manque point; leur jeune vache se décharge de son veau, et n'avorte point.

11 Ils font sortir devant eux leurs petits, comme un troupeau de brebis, et leurs enfants sautent.

12 Ils sautent au son du tambour et du violon, et se réjouissent au son des orgues.

13 Ils passent leurs jours dans les plaisirs, et en un moment ils descendent au sépulcre.

14 Cependant ils ont dit au [Dieu] Fort : Retire-toi de nous; car nous ne nous soucions point de la science de tes voies.

15 Qui est le Tout-puissant que nous le servions? et quel bien nous reviendra-t-il de l'avoir invoqué?

16 Voilà, leur bien n'est pas en leur puissance. Que le conseil des méchants soit loin de moi!

17 Aussi combien de fois arrive-t-il que la lampe des méchants est éteinte, et que l'orage vient sur eux! [Dieu] leur distribuera leurs portions en sa colère.

18 Ils seront comme la paille exposée au vent, et comme la balle qui est enlevée par le tourbillon.

19 Dieu réservera aux enfants du méchant la punition de ses violences, il la leur rendra, et il le saura.

20 Ses yeux verront sa ruine, et il boira [le calice de] la colère du Tout-puissant.

21 Et quel plaisir aura-t-il en sa maison, laquelle il laisse après soi, puisque le nombre de ses mois aura été retranché?

22 Enseignerait-on la science au [Dieu] Fort, à lui qui juge ceux qui sont élevés?

23 L'un meurt dans toute sa vigueur, tranquille et en repos;

24 Ses vaisseaux sont remplis de lait, et ses os sont abreuvés de moëlle.

25 Et l'autre meurt dans l'amertume de son âme, et n'ayant jamais fait bonne chère.

26 Et néanmoins ils sont couchés également dans la poudre, et les vers les couvrent.

27 Voilà, je connais vos pensées, et les jugements que vous formez contre moi.

28 Car vous dites : Où est la maison de cet homme si puissant, et où est la tente dans laquelle les méchants demeuraient?

29 Ne vous êtes-vous jamais informés des voyageurs, et n'avez-vous pas appris par les rapports qu'ils vous ont faits,

30 Que le méchant est réservé pour le jour de la ruine, pour le jour que les fureurs sont envoyées?

31 [Mais] qui le reprendra en face de sa conduite? et qui lui rendra le mal qu'il a fait?

32 Il sera néanmoins porté au sépulcre, et il demeurera dans le tombeau.

33 Les mottes des vallées lui sont agréables; et tout le monde s'en va à la file après lui, et des gens sans nombre marchent au-devant de lui.

34 Comment donc me donnez-vous des consolations vaines, puisqu'il y a toujours de la prévarication dans vos réponses?

1 Ijob respondis kaj diris:

2 Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

3 Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

4 Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

5 Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

6 Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

7 Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

8 Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

9 Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

10 Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

11 Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

12 Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

13 Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

14 Kaj tamen ili diras al Dio:Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

15 Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

16 Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

17 Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

18 Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

19 Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

20 Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

21 Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

22 Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

23 Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

24 Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

25 Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

26 Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

27 Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

28 Vi diros:Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

29 Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

30 En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

31 Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

32 Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

33 Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

34 Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?